سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: ورود شهرداری‌ها به رونق ساخت پردیس‌ها باعث شده تا فرهنگ سینما رفتن تغییر عمده‌ای داشته باشد. این روز‌ها سینما رفتن را می‌توان با پردیس سینمایی رفتن مترادف کرد، مردم حاضرند برای خرید بلیت سینما در پردیس‌های مدرن، پول بیشتری پرداخت کنند تا خدمات بهتری هم دریافت کنند؛ جایی که خرید از مراکز تجاری، غذا خوردن در فست‌فود‌ها و تماشای فیلم در سالن‌های سینمایی پردیس در کنار هم تعریف می‌شوند. گردش مالی بالای پردیس‌ها باعث شده است تا علاوه بر بخش خصوصی و شهرداری، حتی پای نهاد‌ها و ارگان‌های دیگر هم به ساخت پردیس‌های سینمایی باز شود، با این وجود مشخص نیست مسابقه بزرگ ساخت پردیس‌های سینمایی در تهران و شهر‌های بزرگ قرار است چه مسیری را طی کند چراکه خیلی‌ها مال‌های تجاری را زمینه‌ساز واردات کالا و فرهنگ مصرف‌زدگی به سود واردات می‌دانند.
روز گذشته، شهرداری تهران از پردیس سینمایی جدید خود به نام «بهاران» رونمایی کرد. این پردیس که چند سال پیش ساخته شده ولی به بهره‌برداری نرسیده بود باعث شد با بالارفتن تعداد صندلی‌های سینما در تهران، این شهر به استاندارد‌های جهانی در زمینه تعداد صندلی سینما کمی نزدیک‌تر شود.
این سالن با ظرفیت ۴۵۰ نفری و دارا بودن سیستم صوتی دالبی از متمایزترین سالن‌های تهران خواهد بود. پس از اکران آزمایشی سینما بهاران، سالن سینمای این مرکز همایش کار خود را با یک یا دو سانس نمایش در روز آغاز می‌کند و به زودی و پس از کسب تأییده‌های لازم شاهد اضافه شدن آن به چرخه اکران خواهیم بود.
هم اکنون گفته می‌شود به طور متوسط باید به ازای هر ۱۰۰ نفر یک صندلی سینما وجود داشته باشد، اگرچه در هیچ شهری در ایران این میزان صندلی سینما وجود ندارد و باید میزان دسترسی به سالن‌های مجهز سینما را در همه شهر‌های کشور افزایش داد، روند ساخت پردیس‌های سینمایی در تهران از روندی عادی به یک رقابت میان بخش خصوصی، شهرداری و نهاد‌ها تبدیل شده است؛ روندی که در آن دسترسی به پردیس‌های سینمایی در تهران به سرعت در حال افزایش است و در مقابل بسیاری از شهر‌های کشور بدون سینما مانده‌اند.
پردیس‌ها در تهران می‌تازند
اگرچه شهرداری تهران با ایجاد پردیس‌های سینمایی «راگا»، «بهاران» و «رازی» در مناطق جنوبی تهران که از نظر دسترسی به اماکن فرهنگی فقیرتر از سایر مناطق هستند، از میزان نابرابری‌ها می‌کاهد، اما تمایل بخش خصوصی به ساخت و سرمایه‌گذاری در بهره‌برداری از پردیس‌های مدرن معطوف به نقاط مرفه‌نشین است. این پردیس‌ها همان طور که «مال»های بزرگ تجاری باعث از بین رفتن فرهنگ خرده‌فروشی می‌شود، با ایجاد جاذبه‌های بصری و در نظر گرفتن تخفیف‌های ویژه، مردم را به تماشا و خرید دعوت می‌کنند. نتیجه مستقیم این اتفاق تغییر الگوی مصرف و ترویج بیش از پیش مصرف‌گرایی در میان خانواده‌های شهری می‌شود. کمتر می‌توان یک پاساژ بزرگ در حال ساخت را در تهران دید که در کنار آن پردیس سینمایی تعریف نشده باشد؛ اتفاقی که نیازمند پیوست فرهنگی بود که محقق نشده است. سازمان سینمایی در توسعه پردیس‌های سینمایی در تهران صرفاً نقش مشوق را بازی می‌کند و در حالی که هر ساله بر تعداد پردیس‌ها افزوده می‌شود، سازمان سینمایی نتوانسته است بر فعالیت این پردیس‌ها ساختاری ایجاد کند تا حداقل مانند فرهنگسرا‌ها بتوانند در کنار بحث تجاری به فرهنگ و فرهنگ‌سازی نیز بپردازند.
تهران دارای ۲۲پردیس و مجتمع سینمایی با ۱۹۰سالن نمایش است و ۱۹ پردیس و مجتمع سینمایی در حال ساخت در این شهر وجود دارد. این میزان می‌تواند با توجه به استقبال از پردیس‌سازی در سال آینده بیشتر نیز شود؛ پردیس‌هایی که حتی توزیع جغرافیایی آن‌ها در تهران ناهمگون بوده و مناطق مرکزی و جنوبی تهران کمتر از مناطق شمال و شمال غرب از وجود پردیس‌ها بهره‌مند هستند.
شهرستان‌ها به امید پردیس بمانند
شهر‌های فاقد سینما قرار است دارای پردیس‌های سینمایی به نام «پردیس امید» شوند. این پردیس‌ها با مشارکت شهرداری‌ها و سازمان سینمایی تولید می‌شود. حسین انتظامی رئیس سازمان امور سینمایی در جلسه هماهنگی احداث پردیس‌های سینمایی امید، می‌گوید: بهره‌برداری از پردیس‌های سینمایی امید تاثیر زیادی در ارتقای سطح فرهنگی شهروندان، کاهش آسیب‌های اجتماعی و گذران اوقات فراغت خواهد داشت. تلاش می‌کنیم حمایت‌های لازم را از احداث این پردیس‌ها طی همکاری با سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌ها به عمل آوریم.
مسعود نصرتی جانشین رئیس سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور درباره احداث این پردیس‌های سینمایی می‌گوید: به موجب تفاهمنامه همکاری مشترک بین سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور و سازمان امور سینمایی و سمعی بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با استفاده از ظرفیت طرفین تفاهمنامه و با مشارکت شهرداری‌ها در شهر‌های فاقد سالن سینما، پردیس سینمایی امید ساخته می‌شود، برای احداث پردیس سینمایی یک‌میلیارد و ۲۰۰میلیون تومان از اعتبارات ملی در نظر گرفته شده که ۷۰۰میلیون تومان توسط سازمان امور سینمایی و ۵۰۰میلیون تومان توسط سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور هزینه می‌شود. پردیس‌های سینمایی امید دارای حداقل سه سالن سینمای ۱۰۰ نفره است. با این کار ظرفیت مناسبی برای بهره‌مند شدن شهرستان‌های بدون سینما از سینما به وجود می‌آید.
حضور پردیس‌های سینمایی در شهر‌های کوچک، به خاطر نبود رقابت تاثیر فرهنگی و اجتماعی بیشتری نسبت به تهران و شهر‌های بزرگ دیگر دارد. آیا سازمان سینمایی و شهرداری‌های متولی ساخت پردیس‌های امید به تاثیر حضور این پردیس‌ها در بافت غالباً سنتی شهر‌های ایران فکر کرده‌اند؟!
با اینکه توسعه وزیبایی تهران براستی تحسین برانگیز است ولی این حد از تمرکز در تهران نه از نظر فرهنگی ونه اقتصادی ونه سیاسی وامنیتی درست نمیباشد.....
