سرویس جامعه جوان آنلاین: با نزدیک شدن به پایان سال، قبوض عوارض شهرداری در سطح شهر تهران توزیع شده است. عوارضی که یکی از دلایل پرداخت آن مربوط به خدمات پسماند می‌شود. این در حالی است که اکثر شهروندان از پرداخت عوارض شهرداری سرباز می‌زنند و مبلغ این قبوض را پول زور می‌دانند. برخی از آن‌ها به مناسب نبودن خدمات رسانی شهرداری اشاره می‌کنند و می‌گویند «اصلا چرا باید پولی بابت عوارض شهرداری پرداخت کنند؟» آقای لطفی که یکی از شهروندان تهران است در این باره به خبرنگار «جوان آنلاین» می‌گوید: «اگر شهرداری برای خدمات رسانی شهری به وظایف خود درست عمل کند ما نیز بدون، چون و چرا قبوض عوارض را پرداخت خواهیم کرد.»
او ادامه می‌دهد: «اگر شهرداری احساس مسئولیت کند آن وقت مردم نیز برای پیشرفت شهرشان احساس وظیفه می‌کنند و هزینه عوارض را به موقع پرداخت خواهند کرد. اما وقتی شهروندان می‌بینند که در اکثر مواقع شهرداری خواسته آن‌ها را در نظر نگرفته است در مقابل آن‌ها هم از پرداخت عوارض امتناع می‌کنند.»
مجید ابهری، آسیب‌شناس اجتماعی و رفتارشناس درباره عوارض شهرداری به خبرنگار «جوان آنلاین» می‌گوید: «از نگاه بودجه بندی و اقتصاد سازمانی عوارض یکی از مجاری درآمدسازی برای سازمان‌های دولتی و شبه دولتی می‌باشد و اصلی‌ترین محل هزینه سازی آن نیز اجرای برنامه‌های اصلی و کمک به طرح‌های ناتمام، نیمه مانده یا برنامه‌هایی است که بودجه خاصی برای آن‌ها در نظر گرفته نشده است. تا به حال رسم سازمانی براساس تعریف یاد شده بوده، اما مشاهده می‌شود که متاسفانه در شرایط دشوار مالی و تنگنا‌های اقتصادی در خانوار‌های کم درآمد عوارض بندی برای پسماند آن هم با رشد غیرمنطقی سالیانه شامل تعریف یاد شده نمی‌باشد.»
ابهری با طرح این سوال که «تا به حال کدام شهروند عوارض پرداخت کننده در تهران حرکتی در زمینه پسماند مشاهده کرده است؟» اظهار می‌دارد: «بازیافت پسماند که درآمد اصلی آن نصیب مافیای پسماند شده و زحمت تفکیک و جداسازی و جمع آوری پسماند به عهده نوجوانان و جوانان بازمانده از تحصیل است که در معرض انواع بیماری‌های عفونی، تنفسی، پوستی و گوارشی هستند و اصلی‌ترین درآمد آن توسط دلالان و واسطه‌ها به جیب مافیای پسماند ریخته می‌شود.»
این آسیب شناس اجتماعی به ناکارآمدی مسئولان شهری در بازیافت پسماند شهری اشاره می‌کند و می‌گوید: «بازیافت تولیدی از پسماند موضوعی است که به خاطر عدم نظارت اصولی و منطقی سلامت شهروندان را به چالش کشیده و در قالب ظروف پلاستیکی و کیسه‌های نایلونی دوباره به چرخه مصرف برمی گردند و برخی از زباله‌ها نیز مثل بطری‌های نوشابه و آب معدنی بعد از آسیاب شدن از کشور خارج می‌شود و هیچ نفعی از آن‌ها نصیب شهروندان نمی‌شود. در حالی که در ابتدای طرح پسماند قرار بود آموزش شهروندان برای تفکیک زباله از مبدا یک رفتار فرهنگی مستمر باشد و درآمد‌های ناشی از آن برای شهر تهران یا سایر شهر‌ها هزینه شود.»
او از شورای شهر تهران نیز انتقاد می‌کند و اظهار می‌دارد: «متاسفانه شورای شهر تهران بدون نظارت و حرکتی مثبت برای تغییر چرخه پسماند با مبلغ ناچیزی افزایش قیمت دوباره عقد قرارداد با پیمانکارانی که درآمد‌های فوق نجومی دارند قرارداد بسته و به فربه شدن آن‌ها کمک می‌کنند. یعنی در عمل مردم تهران مشاهده کردند که وعده‌ها و سخنان قبل از انتخابات شورای شهر بیشتر جنبه تبلیغاتی و شعاری داشته و قدمی به نفع شهروندان برداشته نشده است.»
این آسیب شناس اجتماعی تصریح می‌کند: «با وجود انتقاد‌های مکرر همچنان نیز شهروندان شاهد تفکیک زباله‌ها از سطل‌ها در کوچه‌ها و خیابان‌ها هستند و عده‌ای نیز این مافیای کیسه به دستان را موجب نوحه سرایی برای کودکان خیابانی قرار داده اند و البته یا اطلاع ندارند یا نفعی از موضوع می‌برند. در حالی که اگر فردی خارج از زنجیره مافیایی وارد جمع زباله دزد‌ها شود به شدت مجازات شده و گرفتار خواهد شد.»
ابهری در پایان می‌گوید: «معلوم نیست چه وقت و کدام سازمان قرار است به محور‌های یاد شده نگاهی کند و برنامه‌ای برای آن بریزد؟»
