روزنامه اعتماد سراغ تنشزدایی روابط با عربستان رفته و با حسین صادقی، آخرین سفیر ایران در عربستان مصاحبه کرده تا او همه ایراد را در سیاستهای ایران ببیند و نسخه بپیچد که «بالاخره پس از ۴۰ سال باید در سیاست خارجی خود بازنگریهایی کنیم.» مصاحبه او با همین تیتر «ما به بازنگری در سیاست خارجی نیاز داریم» منتشر شده است. اعتماد در توضیحاتی نوشته: «حسین صادقی که در دوره ریاستجمهوری محمد خاتمی سفیر ایران در عربستان بود و مجدداً از سوی حسن روحانی هم به این مأموریت منصوب شد عملاً به آخرین سفیر ایران در ریاض پیش از قطع روابط دیپلماتیک تبدیل شد.»
صادقی ابتدا در وصف نقشآفرینی ترکیه، برگ برندههایی را برای این کشور برمیشمرد؛ اول اینکه «با کشورهایی که به نوعی تعیینکننده هستند یا قدرتهای خارج از منطقه مانند امریکا ارتباط دارد» و برگه بعدی اینکه «با اسرائیل هم رابطه سیاسی و اقتصادی قابل توجهی دارد.» صادقی این موارد را «امتیازات» ترکیه میداند که «زنگ خطرها را برای ایران به صدا درآورده است.» و بعد میگوید: «اگر ایران نتواند در سیاستهای منطقهای خود بازخوانی و بازنگری کند، ممکن است نقش منطقهای ایران در سوریه هر روز کمرنگتر از قبل شود.»
او در ادامه پس از آنکه صریحاً خواستار بازنگری در سیاست خارجی ایران شده، میگوید: «ما نباید از کشورهایی مانند بحرین، کویت یا قطر انتظار استقلال در رفتار یا تصمیمگیری داشته باشیم. این کشورها هر یک موقعیتهای خاص جغرافیایی یا ژئوپلیتیک خود را دارند. ما باید این واقعیت درباره این کشورها را به رسمیت بشناسیم که آنها به تکیهگاه نیاز دارند. پیش از انقلاب، ایران تکیهگاه کشورهای منطقه و تأمینکننده امنیت آنها بوده و اکنون آنها این امنیت را از کشورهای فرامنطقهای خریداری میکنند.»
او در توضیح این سؤال که «امریکا به ایران اجازه داد تا چنین نقشی را ایفا کند و پس از انقلاب اسلامی ایران استقلال در سیاست خارجی را سرلوحه قرار داد.» بخش دوم را جواب نمیدهد و در مورد بخش اول میگوید: «این حرف درستی است، اما چرا ایران انتخاب یا به آن اجازه داده شد؟ چند علت داشت: در کل خاورمیانه هیچ کشوری که پتانسیل ایران را داشته باشد، وجود نداشت. ایران به گواه و اعتراف همه از تمدن بالایی برخوردار بود و در عرصههای متفاوت هم ظرفیتهای قابل توجهی داشت. در آن زمان انطباق منافعی میان امریکا، نظام پادشاهی در ایران و کشورهای منطقه صورت گرفته بود که این اشتراک منافع منجر به این شد که این نقش به ایران داده شود.»
سفیر ایران در ریاض کسی بوده که حال باید از او در مورد اصلیترین بنای سیاست خارجه جمهوری اسلامی ایران یعنی «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی» بپرسیم و اینکه اگر قرار بود به گونهای رفتار کنیم که امریکا اجازه دهد چه بکنیم و چه نکنیم یا برگ برنده و امتیازاتی همچون رابطه با اسرائیل داشته باشیم، پس چرا انقلاب کردیم؟!