سال ۹۸ در حالی رو به پایان است که قهرمانان و چهره‌های نامی ورزش کشورمان علاوه بر موفقیت‌هایی که در میدان‌های جهانی و آسیایی برای ایران به دست آورده‌اند، در زمینه مسئولیت اجتماعی‌شان هم از آن قشر‌هایی بودند که حضور فعالانه‌ای کنار مردم در مصائب و مشکلات‌شان داشتند و خیلی‌های‌شان تا جایی که توانسته‌اند قدم‌های تأثیرگذاری را در این زمینه برداشته‌اند. از ابتدای سال که با سیل لرستان و خوزستان آغاز شد تا روز‌های پایانی سال که ویروس کرونا کشورمان را گرفتار کرده، ورزشکاران کشورمان در کنار مردم حضور پررنگی داشته‌اند و خیلی از آن‌ها به هر طریقی که توانسته‌اند در میدان حاضر شده‌اند تا با توجه به جایگاه اجتماعی‌شان، سهمی در کم کردن مصیبت‌ها و حوادثی که بخش زیادی از جامعه با آن مواجه هستند، داشته باشند.
به‌رغم حوادث فراوانی که در سال ۹۸ کام مردم را تلخ کرد، حضور پررنگ قهرمانان، مدال‌آوران و چهره‌های ورزشی که در جامعه ایران شناخته شده‌اند، در ایفای مسئولیت اجتماعی که با توجه به شهرت و الگو بودن‌شان در بین مردم متوجه آنهاست، امیدوار‌کننده بود و نشان داد که اکثر چهره‌های نامدار کشورمان که بین مردم شناخته شده هستند، نسبت به مسئولیت‌شان در قبال جامعه آگاهند و در هر جا بحرانی بوده، وارد میدان شده‌اند تا با توجه به توانی که از نظر بسیج کردن کمک‌های مردمی یا آگاهی‌بخشی داشته‌اند، به وظیفه‌شان عمل کنند.
نکته قابل تأمل خودجوش بودن فعالیت‌های مردمی قهرمانان و ورزشکاران نامدار کشورمان است. این چهره‌ها یا به صورت گروهی یا به تنهایی در بحبوحه حوادث مختلف با فعالیت‌هایی که از دست‌شان برمی‌آمده، در رفع مشکلاتی که در سال‌های اخیر بخش زیادی از کشورمان را درگیر کرده است، کمک کرده‌اند. علاوه بر حضور خودجوش ورزشی‌ها در سوانحی که مردم را با مشکل روبه‌رو کرده، آن‌ها در سال‌های اخیر در کار‌های خیرخواهانه و رفع محرومیت و فقر در بخش‌های دورافتاده کشورمان هم فعال بوده‌اند و با مشارکتی که با خیریه‌های مختلف داشته‌اند به مسئولیت اجتماعی که در این زمینه نیز متوجه آنهاست، عمل کرده‌اند.
بدیهی است که چهره‌های مشهور ورزش با توجه به معروفیتی که در سطح جامعه دارند به عنوان الگو در بخش زیادی از جامعه مطرح هستند و با توجه به این نفوذ در بین مردم، حضورشان در فعالیت‌های اجتماعی می‌تواند به گسترش این حرکت‌ها و تشویق مردم به کار‌های خیرخواهانه و داوطلبانه منجر شود. اگرچه بخش زیادی از قهرمانان و مدال‌آوران مشهور کشورمان نسبت به مسئولیت اجتماعی‌شان در فعالیت‌های مختلف در سطح جامعه آگاه هستند و به صورت خودجوش وارد عمل شده‌اند، اما نمی‌توان از نقش متولیان ورزش در زمینه استفاده از ظرفیت قهرمانان برای فعالیت‌های اجتماعی هم چشم‌پوشی کرد. مسئله‌ای که جزو برنامه‌ها و سیاستگذاری‌های فرهنگی ورزش کشورمان تعریف می‌شود.
با وجود چنین ظرفیت بالایی که در مواقع مختلف نشان داده چقدر می‌تواند در فرهنگ‌سازی در سطح جامعه تأثیرگذار باشد، مدیران ورزش کمتر برنامه‌ای برای استفاده از این ظرفیت داشته‌اند. بی‌تفاوتی مسئولان ورزش اعم از وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک، فدراسیون‌ها و باشگاه‌های ورزشی نسبت به ظرفیت اجتماعی قهرمانان، به اولویت‌های متولیان ورزش برمی‌گردد، اولویت‌هایی که برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی کمترین جای ممکن را دارد و در دوره‌های مختلف ورزش کشور برنامه مدونی برای استفاده از این ظرفیت وجود نداشته است.
این در شرایطی است که مسئولان و تصمیم‌گیرندگان کلان ورزش کشور باید با آگاهی نسبت به پتانسیل بالای قهرمانان برای موج‌آفرینی اجتماعی مانند حرکت‌های قابل توجهی که توسط ستاره‌های ورزش ایران به صورت خودجوش در حوادثی مانند سیل، زلزله یا شیوع ویروس کرونا صورت گرفت، برای گسترش این تأثیرگذاری و همه‌گیر شدن آن در بین قهرمانان مختلف برنامه‌ریزی و فرهنگ‌سازی لازم را انجام دهند. برای رسیدن به چنین هدفی که می‌تواند کار‌های بزرگ اجتماعی را در حوزه‌های مختلف پایه‌ریزی کند، برنامه‌های فرهنگی باید از نگاه صرف تزئینی که این روز‌ها مسئولان به آن دارند، خارج شود تا بتوان با آموزش و فرهنگ‌سازی از ظرفیت اجتماعی ورزشکاران برای ایفای نقش فعال در بحران‌هایی که کشور با آن مواجه می‌شود، کمک گرفت. چنین رویکردی علاوه بر تربیت یک ورزشکار آگاه به مسئولیت اجتماعی‌اش، می‌تواند به فرهنگ‌سازی در سطح جامعه در مسائل مختلف هم منجر شود تا یک قهرمان علاوه بر کسب موفقیت ورزشی، در زمینه اجتماعی هم به وظیفه‌ای که بر عهده او است عمل کرده باشد.
