سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: دعواها برای تصاحب کرسی در شورای صنفی نمایش بار دیگر مرزبندیهای داخلی سینماگران و نقش بخش دولتی در اداره سینما را آشکار کرد.
شورای صنفی نمایش چه کار میکند؟!
«شورای صنفی نمایش» چه عملکردی دارد که بر سر بودن یا نبودن در آن دعواست؟ راحتترین و سادهترین پاسخ به این سؤال این است که شورای صنفی نمایش مشخص میکند چه فیلمی و در چه زمانی اکران شود. در سینمایی که تعداد تولیدات آن هر روز بیشتر میشود و امکانات اکران همیشه محدودتر از حجم درخواستها برای اکران است، اینکه کدام فیلم فرصت دیده شدن در سینما را داشته باشد به قضیهای حیاتی تبدیل میشود. در کنار آن، اینکه فیلم در چه زمانی اکران شود و اکران آن چه شرایطی داشته باشد، مسئله مهم دیگری است که جایگاه و تاثیر شورای صنفی نمایش را بار دیگر به تصویر میکشد. تصمیم شورا برای اینکه بهترین زمان اکران در اختیار چه فیلمهایی باشد حتی میتواند سرنوشت فعالیت حرفهای عوامل فیلم را رقم بزند. بسیاری از فیلمهایی که به ظاهر پتانسیل خوبی برای فروش داشتهاند به خاطر نداشتن فرصت اکران یا اکران در زمان نامناسب، عملاً از دست رفته و سوختهاند! پس در این شرایط که هر روز رقابتها تنگاتنگتر میشود، کسی که میتواند چینش اکرانها را مشخص کند، از موقعیت ممتازی برخوردار خواهد بود. بخش عمده دعوای روزهای اخیر حول محور همین موضوع شکل گرفته است.
دعوا شروع میشود!
هفته گذشته انتخابات شورای صنفی نمایش برگزار شد. این انتخابات چه حین برگزاری و چه بعد از انجام آن باعث تنشهایی شد. در این انتخابات که با حضور سیدمهدی طباطبایینژاد معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی برگزار شد، ترکیب جدید شورای نظارت مشخص شد. حضور محسن امیر یوسفی رئیس سابق شورای نمایش در این رأیگیری باعث حرف و حدیثهایی شد. گفته میشود امیر یوسفی ابتدا در انتخابات شرکت کرده و بعد از اینکه تنها یک رأی آورده، اعلام کرده که قصدش برای حضور در جلسه انتخابات معرفی رضا درمیشیان به عنوان نامزد بوده و خودش قصد حضور نداشته! این موضوع با واکنش طباطبایینژاد مواجه شد. برخورد این دو در جلسه، به فضای رسانهای نیز کشانده شد. هیئت مدیره خانه سینما نیز که از ترکیب جدید شورا دلخور است، در بیانیهای به موضعگیری علیه شورا پرداخت.
چرا امیریوسفی از بازپرداخت بدهی طفره میرود؟!
معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی درباره اتفاقات انتخابات میگوید: جلسه که برگزار شد، از اعضای سابق تقدیر کردیم، نظامنامه اکران را بررسی کردیم و مورد تأیید قرار گرفت و موارد اصلاحی را هم برطرف کردیم و تا اینجا هم آقای امیریوسفی در جلسه حضور داشتند و در بحثها مشارکت میکردند، سپس زمان رایگیری برای انتخاب رئیس شد. در اینجا سؤالم از آقای امیریوسفی این است که اگر ایشان نماینده کانون کارگردانان نبود چرا در رایگیری شرکت کرد؟ چرا همان لحظه نگفت که من نماینده کانون کارگردانان نیستم؟ ایشان نشستند در بحثها و رایگیری شرکت کردند و از خود و جایگاهشان دفاع کردند تا رأی بیاورند و در نهایت رایگیری انجام شد. در واقع خود من رایگیری را انجام دادم که رایگیری پنهان نبود و علنی بود. از تک تک اعضای جلسه سؤال کردم که چه کسی مورد نظرشان است.
این مدیر سینمایی ادامه داد: مدنظر آقای امیریوسفی، گزینه کانون کارگردانان بود که رأی نیاورد، دوستان دیگر آقای مرتضی شایسته را انتخاب کردند. در واقع همه به جز آقای امیریوسفی به آقای شایسته رأی دادند و مرتضی شایسته با اکثریت قاطع آرا به جز یک رأی محسن امیریوسفی، رأی آورد. به مجرد اینکه آقای شایسته رأی آورد، یعنی به فاصله چند ثانیه، آقای امیریوسفی بلند شد و پاکتی از جیبش درآورد و روی میز من گذاشت که در آن عنوان شده بود ایشان نماینده کانون کارگردانان نیست و آقای رضا درمیشیان است. من تعجب کردم، چون ایشان در طول ۵/ ۲ ساعت جلسه حدود دو ساعت و ۲۰ دقیقه حضور داشت. در تمام مراحل رأیگیری شرکت کرد و رأی داد ولی وقتی رأی نیاورد پاکت نامه را از جیبش درآورد.
طباطبایینژاد در ادامه میگوید: به نظرم آقای امیریوسفی برای پنهان کردن برخی حواشی مالی خود، این جنجالها را به پا میکند.
اشاره معاون سازمان سینمایی به بدهیای است که کارگردان «آشغالهای دوستداشتنی» به بنیاد سینمایی فارابی دارد و سالها از پرداخت آن طفره رفته است. چند رسانه در روزهای اخیر به موضوع این بدهی پرداختهاند و خواستار تسویه آن از سوی امیریوسفی شدهاند، این کارگردان تا به حال توضیحی درباره چرایی پس ندادن پول دولت نداده است!
از سوی دیگر انتخاب مرتضی شایسته و حسین فرحبخش باعث گلایه خانه سینما شده است. خانه سینما در بیانیهای از نحوه برگزاری انتخابات گلایه کرده است. در نامه خانه سینما خطاب به رئیس سازمان سینمایی اعلام شده «شیوه غیرمرسوم و حتی غیرطبیعی معرفی شورای صنفی جدید به هیچ وجه مورد تأیید خانه سینما، تهیهکنندگان و کارگردانان نیست.»
در مقابل نامه تهدیدآمیز خانه سینما، حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی، با انتشار متنی در توئیتر نوشت: «شورای صنفی نمایش قرار نیست در جایی غیر خانه سینما تشکیل شود. با یک خبر نادرست به دنبال ایجاد نگرانی صنفی و دوقطبیسازیاند. دولت متوجه اعتبار نهادهای مدنی هست. من هم که خاستگاه صنفی دارم، در پاسداری از این سیاست دولت جدّیترم چراکه قدر و قدرت نهادهای مدنی را میدانم.»
توئیت سیاستمدارانه و محترمانه حسین انتظامی را باید آبی بر آتشی دانست که افرادی، چون محسن امیریوسفی درصدد دمیدن در آن هستند.
چند فیلمساز گمنام نیز با مخاطب قرار دادن رئیس سازمان سینمایی از خطر دولتی شدن سینما گفتهاند؛ موضوعی که با توجه به حمایتهای مالی و لجستیکی دولت از سینما و برگزاری جشنوارههای متعدد از سوی دولت، به نظر میرسد چندان با واقعیتهای سینمای ایران همخوانی ندارد.