سرویس ورزشی جوان آنلاین: آرزو باهو، پرستار نمونه بندرعباسی پس از ۱۷ سال خدمت در بیمارستان شریعتی این شهر به دلیل ابتلا به ویروس کرونا درگذشت تا اولین شهید مدافع سلامت استان هرمزگان لقب گیرد. این بانوی شهید در این مدت مانند سایر پرستاران کشور در خدمت بیماران کرونایی بود و در نهایت نیز در این راه جانش را فدا کرد. اسلام جاهدی، عضو تیم ملی پاراقایقرانی و ورزشکار هرمزگانی در اقدامی تحسینبرانگیز مدال طلای آسیای خود را به خانواده شهید باهو تقدیم کرد.
امانتدار بودم
ملیپوش قایقرانی معلولان در گفتگو با «جوان» هدفش از این اقدام را تقدیر از مدافعان سلامت عنوان کرد: «چند شب پیش این خبر را شنیدم. از آنجا که عازم تهران و حضور در تمرینات تیم ملی بودم تا نیمههای شب بیدار ماندم و وقتی این خبر منتشر شد بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم. خیلی فکر کردم تا در زمینه تقدیر و تشکر از جامعه پزشکی و کادر درمانی کاری انجام دهم. دلم میخواست به عنوان یکی از اعضای جامعه ورزشی به نوعی از پرستاران و شهدای درمان تشکر کنم. به همین خاطر تصمیم گرفتم مدال طلای آسیایی خودم را که در سال ۲۰۱۸ در کشور ازبکستان به دست آوردم به این بانوی شهیده اهدا کنم. قطعاً جایگاه این شهید مدافع سلامت بسیار بالاتر از این حرفهاست و مدال طلا متعلق به او بود. من فقط چند وقتی امانتدارش بودم.»
نمیخواستم رسانهای شود
اسلام جاهدی با تأکید بر اینکه خانواده شهدا تنها نیستند، اظهار داشت: «در ابتدا اصلاً دلم نمیخواست این برنامه رسانهای شود، اما در نهایت اتفاقاتی رخ داد تا خبر دیدار من با خانواده شهید باهو منتشر شود. بسیاری از مسئولان استان از حضور در این جمع استقبال کردند و با اینکه مشغله زیادی داشتند، اما همگی در مراسم حضور یافتند. مراسمی در خور شأن این بانوی شهید برگزار شد و در حقیقت اهدای مدال طلای آسیا به خانواده آرزو باهو بهانهای برای ادای احترام به شهدای مدافع سلامت بود. خانواده این شهید پرستار و سایر شهدا تنها نیستند و بدانند که اسلام جاهدی و سایر ورزشکاران در کنار این عزیزان هستند. به عقیده من عالیترین مقام استان الان در اختیار آرزو باهو و خانواده این شهید گرانقدر است.»
شرمنده آنها هستیم
جاهدی جانفشانیهای کادر درمان در راه مقابله با کرونا را غیرقابل جبران خواند: «کادر درمان با به خطر انداختن جان خود ماههاست که برای سلامتی مردم ایران شبانهروز تلاش میکند. ورزشکاران هم در حوزه ورزش برای رسیدن به قلههای افتخار سختیهای زیادی را در گرما و سرما تحمل میکنند؛ دوری از خانواده و بسیاری از این دشواریها را برای رسیدن به یک مدال پشت سر میگذارند. بهترین لحظات زندگی یک ورزشکار رفتن روی سکوی قهرمانی و گرفتن مدال است، ولی همه میدانیم که پزشکان و پرستاران چطور جانشان را در حوزه سلامت به خطر میاندازند. ما شرمنده این عزیزان هستیم. اهدای مدال کمترین کار در قبال جانفشانی این بانوی شهید و سایر شهدای سلامت بود.»
کرونا با کسی شوخی ندارد
قهرمان پاراقایقرانی آسیا به نقش ورزشکاران در آگاهی دادن به جامعه اشاره کرد: «استان هرمزگان تا هفته گذشته شرایط نرمالی را از نظر شیوع کرونا داشت، اما متأسفانه این هفته وضعیت تغییر کرده و آمار مبتلایان افزایش یافته تا جایی که تعداد مبتلایان در شهرستان میناب به قدری زیاد بوده که ظرفیت بیمارستانهای این شهر تکمیل شده است. شرایط خوبی حاکم نیست و از همه مردم هرمزگان و هموطنانم در سراسر کشور خواهش میکنم پروتکلهای بهداشتی را بیش از پیش رعایت کنند. این خود ما هستیم که باعث از دست دادن عزیزانمان میشویم. مقصر خودمان هستیم که مقررات بهداشتی و فاصلهگذاری اجتماعی را رعایت نمیکنیم. ماحصل این بیتوجهیها از دست دادن عزیزانمان است. امیدوارم همه مردم با تمام وجود مسائل بهداشتی را رعایت کنند. ویروس کرونا با کسی شوخی ندارد و برای همه دنیا هم ناشناخته است. امیدوارم با همبستگی و توجه به پروتکلها این بیماری را شکست دهیم و مردم جهان به زندگی عادی بازگردند، به ویژه ورزشکاران که روزهای سختی را پشت سر گذاشتهاند و منتظر شروع تمریناتشان هستند. ورزشکاران در جامعه شناخته شدهتر هستند، به همین خاطر این وظیفه ماست که با این حرکتهای نمادین مردم را نسبت به اهمیت مسئله کرونا آگاه کنیم. با رعایت و توجه به موارد بهداشتی امیدواریم خانوادهها داغدار عزیزانشان نشوند.»
اسلام جاهدی هم مثل ورزشکاران دیگر عزمش را برای افتخارآفرینیهای بعدی جزم کرده و امیدوار است با بازگشت به شرایط عادی افتخار دیگری برای کشور کسب کند: «از سال ۹۰ عضو تیم ملی بودم. در حال حاضر تهران هستم و تمرینات بدنسازی را پشت سر میگذارم. قرار بر این است که با رعایت پروتکلهای بهداشتی تمرینات انفرادی را شروع کنیم تا انشاءالله هفته آینده نیز اردوها آغاز شوند. برای مسابقات کسب سهمیه پارالمپیک توکیو تلاش میکنم. یک مرحله از این مسابقات سال گذشته در مجارستان برگزار شد و توانستم نیمی از راه را با موفقیت طی کنم. اگر نتیجهای را که در مجارستان گرفتم تکرار کنم، میتوانم به سهمیه پارالمپیک برسم. عزممان را جزم کردهایم. قول میدهم با کسب یک مدال خوشرنگ سهمیه بازیهای پارالمپیک را به دست آورم.»