سرویس ورزشی جوان آنلاین: وحید زمانی‌نیا را حالا خیلی‌ها می‌شناسند، شهید مدافع حرم دهه هفتادی که دی ماه سال گذشته در رکاب سپهبد شهید‌حاج‌قاسم سلیمانی آسمانی شد و به فیض شهادت نائل آمد. یک شهید دهه هفتادی که افتخار بچه‌های شهر ری است. یک شهید ورزشکار که در رشته تکواندو تا گرفتن دان یک هم پیش رفت و یکی از بهترین‌های باشگاه سوم خرداد شهر ری بود. باشگاهی که شهید‌زمانی‌نیا ورزش را در آن شروع کرد و در کنار مهارت‌های ورزشی، درس پهلوانی و جوانمردی را هم فراگرفت تا امروز یکی از الگو‌های شاگردان استادش حمیداسداللهی و دیگر بچه‌های ورزشکار در سراسر کشورمان باشد. ماه گذشته بود که شهید‌زمانی‌نیا به‌عنوان شهید شاخص ورزش کشور در سال ۹۹ انتخاب شد و به همین بهانه در گفتگو‌یی با حمید زمانی‌نیا، برادر این شهید ورزشکار، به مرور زندگی ورزشی‌اش پرداختیم.
آقای زمانی‌نیا در ابتدا از اولین روز‌هایی که برادرتان ورزش را شروع کرد، صحبت کنید. چه شد که ایشان به سمت رشته تکواندو رفت؟
آقا وحید از سن هشت سالگی که کلاس دوم ابتدایی بود، ورزش را در باشگاه ورزشی سوم خرداد که در محل تحصیلش بود، شروع کرد. از آنجایی که من نیز در یکی از رشته‌های رزمی فعالیت می‌کردم، آقا وحید را به باشگاه تکواندو بردم و برادرم وقتی تمرینات بچه‌های هم‌سن و سال خودش و حتی کوچک‌تر را دید به این رشته علاقه‌مند شد. این باشگاه یک استاد خوب به نام آقای حمید اسداللهی داشت که نه‌تن‌ها در بحث ورزشی و تمرینات فنی، بلکه در کارهای فرهنگی نیز خیلی فعال بودند، طوری که در باشگاه مذکور علاوه بر بحث تربیت یک قهرمان، بحث پهلوانی را به هم به بچه‌ها آموزش می‌دادند. وحید وقتی چنین جوی را در باشگاه سوم خرداد دید، علاقه‌مند شد و از هشت سالگی فعالیتش را در رشته رزمی آغاز کرد.
استعداد این شهید بزرگوار سبب شد تا حتی به تیم استان هم دعوت شود و مدال‌های رنگارنگی را کسب کند، چرا ورزش حرفه‌ای را ادامه نداد؟
پس از دو سال به خاطر استعداد، چابکی و ذکاوتی که در تمرینات و مسابقات از خودش نشان داده بود، برای تیم تکواندوی تهران به اردوی انتخابی دعوت شد، چون سن کمی داشت؛ ما خودمان وی را به سالن کبکانیان که محل برگزاری اردو بود می‌بردیم. با توجه به اینکه اردو‌ها با تحصیل آقا وحید تداخل داشت، خانواده نظرش این بود که ایشان باید اولویت اول را تحصیل خودش قرار دهد و در کنار درس خواندن، ورزش کند، لذا در همین سطح شهرستان در مسابقات شرکت می‌کرد و چندین مقام هم در رده‌های نونهالان و نوجوانان کسب کرد. تا سال ۹۰ که جذب سپاه پاسداران شد و در باشگاه افسری که بود، در کنار آموزش‌های نظامی، بحث ورزش را هم ادامه داد و کمتر پیش می‌آمد به باشگاه برود.
گویا ورزش جایگاه ویژه‌ای در برنامه روزانه‌شان داشت.
بله، همینطور بود، بعد از آن هم به سوریه به‌عنوان مدافع حرم اعزام شد و هرازگاهی که به تهران می‌آمد، به باشگاه سوم خرداد سر می‌زد، حتی اگر زمانی هم برای رفتن به باشگاه پیدا نمی‌کرد، در پیست دوومیدانی حتی در ساعات پایانی شب برای حفظ آمادگی‌اش ورزش می‌کرد.
در رشته تکواندو تا چه مرحله‌ای پیش رفتند؟
آخرین مدرکی که ایشان در رشته تکواندو دارد، مدرک دان یک است، ولی اساتیدشان و بقیه دوستان می‌گویند مدارج بالاتر را هم طی کرده است، با این حال آقا وحید یکی از خصلت‌هایی که داشت این بود که چنین چیز‌هایی را بروز نمی‌داد. ایشان سال ۸۳ دان یک را گرفته و تا سال ۹۰ در باشگاه به ورزش ادامه می‌داد، ولی مدرکی در اختیار نداریم. حتی عکس زیادی هم از این شهید با لباس تکواندو نداریم و پس از شهادت که استاد اسداللهی و سایر بچه‌ها به منزلمان آمدند، توانستیم تعدادی عکس با لباس تکواندو از ایشان به دست بیاوریم.
استادشان آقای حمید اسداللهی و دیگر بچه‌های باشگاه سوم خرداد از خصلت و روحیه جوانمردی برادر شهیدتان زیاد می‌گویند، دراینباره می‌خواهیم بیشتر بدانیم. به‌خصوص که کمبود مرام پهلوانی در بین برخی ورزشکاران کشورمان احساس می‌شود.
شبی که آقا وحید به شهادت رسید، در منزلمان خیلی از مسئولان می‌آمدند و می‌رفتند و این به جوشش خون شهید و زنده بودن او بر‌می‌گردد. با وجود اینکه برادرم با توجه به مشغله کاری چند سالی از باشگاه دور بود، برایمان خیلی جالب بود که استاد اسداللهی، مربی آقا وحید در باشگاه به همراه سایر بچه‌های باشگاه به خانه‌مان آمدند. وقتی استاد اسداللهی را دیدم به ایشان گفتم، فکر نمی‌کردم که شما بیایید، اما این استاد درباره خصلت‌های خوب اخلاقی آقا وحید صحبت کردند و از احترامی که آقا وحید به هم باشگاهی‌ها و مربی‌اش می‌گذاشت، گفتند. هر چند برادرم با توجه به مشغله‌ای که داشت شاید کمتر فرصت می‌کرد، اما همواره حتی با یک پیامک حال استادش را می‌پرسید تا احترامش را به مربی نشان دهد. این نشان می‌داد زحماتی که پدر و مادرم در منزل و مربی‌شان در باشگاه برایشان کشیده‌اند، نه‌تن‌ها در بحث ورزشی باعث رشد فنی اش شده، بلکه در موضوع ترویج فرهنگ پهلوانی و رعایت ادب و احترام به بزرگ‌تر هم تأثیرگذار بوده است. هم‌باشگاهی‌های وحید از احترامی که ایشان می‌گذاشت و همچنین جوانمردی اش صحبت می‌کردند.
مربی و سایر هم باشگاهی‌ها حتماً دراینباره خاطراتی تعریف کرده‌اند، در پایان خاطره‌ای از روحیه پهلوانی این شهید‌بزرگوار برایمان نقل می‌کنید؟
استاد‌اسداللهی خاطره‌ای را دراینباره برایمان تعریف کردند، ظاهراً در باشگاه یکی از هم تیمی‌هایش با آقا وحید در موضوعی اختلاف پیدا می‌کند و ضربه ناجوانمردانه‌ای به برادرم می‌زند که استاد اسداللهی هم می‌بیند. وقتی استاد اسداللهی به آن نفر تندی می‌کند که چرا چنین حرکتی انجام دادی، آقا وحید برای اینکه این غائله را خاتمه دهد، می‌گوید که او مقصر نبوده و اشتباه از من بوده است. این در شرایطی است که استاد اسداللهی می‌گوید که خودم از دور دیدم که مقصر طرف مقابل بود و آن فرد عملکرد نامناسبی داشت. فکر می‌کنم همین روحیه پهلوانی و مردمداری است که سبب می‌شود یک فرد به چنین جایگاهی برسد و توفیق آن را داشته باشد که در کنار سردار بزرگی مانند حاج‌قاسم سلیمانی با آن جایگاه و عظمت بزرگ در مجاهدت قرار بگیرد و همانطور که حضرت آقا فرمودند به دست شقی‌ترین افراد بشر به شهادت برسد و بعد از شهید شدن اینطور ماندگار شود.
پهلوانان ماندگار ورزش
سردار‌مجید مشایخی*
ورزشکاران در بحث قهرمانی و مدال‌آوری الگویی برای جوانان تلقی می‌شوند و مورد توجه ویژه جامعه قرار می‌گیرند. با این حال قهرمانی به تنهایی کافی نیست، بلکه روحیه پهلوانی و خصلت‌های مردانگی و جوانمردی نیز در وجود قهرمانان یک نیاز ضروری است. در واقع ورزشکاران ما نباید از فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی و دینی دور باشند و در اتفاقات و مسائلی که برای جامعه و کشور پیش می‌آید، حضور داشته باشند. وقتی یک قهرمان در راه دفاع از مکتب، مملکت و مردم جانش را فدا می‌کند و به درجه رفیع شهادت می‌رسد او نه فقط به‌عنوان یک قهرمان، بلکه به‌عنوان یک پهلوان باید نامش مطرح شود. قهرمانی زودگذر است، ولی پهلوانی همیشه ماندگار است. یکی از روحیات پهلوانان و جوانمردان پیش‌قدم بودن در حل مشکلات جامعه و دفاع از اعتقادات و خاک کشور است. شهادت بالاترین حد ایثارگری و فداکاری است و باید چنین قهرمانانی را به جوانان معرفی کنیم تا آن‌ها نیز این روحیات را در خود تقویت کنند. ورزشکاران جوان باید بدانند در بزنگاه‌ها روحیه فداکاری بسیار مهم‌تر است. در این سال‌ها ورزشکارانی که در دفاع‌مقدس و مدافعان حرم به شهادت رسیدند، به‌عنوان شهید شاخص معرفی شده‌اند. باید قدر این عزیزان را دانست و آن‌ها را به‌عنوان الگو معرفی کرد. قهرمانی هر ورزشکار ما و برافراشته شدن پرچم کشورمان موجب غرور ملی می‌شود و در صحنه ورزش باید برای نشان دادن توانایی‌های جوانان ایرانی از جان و دل تلاش کنند. وقتی که مسئله‌ای برای کشور، ملت و دین پیش می‌آید، ورزش در اولویت‌های بعدی قرار می‌گیرد و قهرمانان ما در جبهه‌های دیگر حضور پیدا می‌کنند؛ در همین دوران شیوع کرونا بسیاری از ورزشکاران ما به‌عنوان مدافعان سلامت چه در بیمارستان‌ها، چه در کمک به محرومان فعال هستند. این وجدان انسانی و روحیه پهلوانی آن‌ها را نشان می‌دهد.
* رئیس سابق سازمان بسیج ورزشکاران
شهدای ورزشکار، سمبل مقاومت
سرهنگ حمید عابدی*
حضرت آقا در بیانات‌شان فرمودند زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست. این جمله کلیدی و نقشه راه برای جامعه ماست به ویژه برای جامعه ورزش که به نوعی الگوی نسل جوان به شمار می‌روند. طبق سنوات هر ساله یک شهید شاخص ورزشکار بر اساس معیار‌های ستاد مربوطه در بسیج ورزشکاران و وزارت ورزش انتخاب می‌شود. شهدای شاخص ورزشکار زیادی داریم که در رشته‌های مختلف نماد و سمبل مقاومت بوده‌اند. انتخاب شهید وحید زمانی‌نیا یکی از همرزمان شهید سردار سلیمانی به عنوان شهید شاخص، انتخابی بجاست و باید آن را به فال نیک گرفت. شهدای شاخص برای جامعه ورزش خصوصاً نسل جوان وجاهت اجتماعی خاصی دارند و معرفی آن‌ها به جامعه می‌تواند راهگشا باشد. همه نسبت به شهدا دینی به گردن داریم و امیدواریم بتوانیم با همفکری، دوستی و یاری یکدیگر بتوانیم حق مطلب را در خصوص این عزیزان والامقام به ویژه شهدای ورزشکار ادا کنیم. اینکه در ورزش حرفه‌ای بعد مادی پررنگ‌تر شده امری طبیعی است، اما متولیان ورزش از جمله بسیج ورزشکاران، وزارت ورزش و فدراسیون‌ها در معرفی و ترویج رفتار و خصایص شهدای ورزشکار در جامعه ورزش باید اهتمام لازم را داشته باشند. این نهاد‌ها می‌توانند نقش پررنگی را در زنده نگه داشتن یاد شهدا خصوصاً شهدای شاخص ایفا کنند. منتها در این سال‌ها در عمل کمتر به این موضوعات پرداخته شده است. در ورزش معمولاً نتیجه‌گرا هستیم و به همین خاطر ناخواسته غفلت شده است. با این حال رشته‌ای مثل تکواندو که هر سال رئیس این فدراسیون یادواره شهدا جامعه تکواندو را در استان‌ها برگزار می‌کند، اما رشته‌ای هم هست که شهدای شاخص زیادی دارد، ولی مشغله‌های زیاد فدراسیون‌ها باعث می‌شود غفلت کنند و حق مطلب ادا نمی‌شود.
* مسئول سابق سازمان بسیج ورزشکاران
سردار آذرنوش، رئیس سازمان بسیج ورزشکاران در گفتگو با «جوان»:
شهدای ورزشکار آرمان‌های خود را بالاتر از سکو‌های قهرمانی یافتند
شیوا نوروزی
ترویج روحیه و فرهنگ شهادت در ورزش از جمله اهداف سازمان بسیج ورزش است. در این سال‌ها اگرچه در حوزه ورزش توجه کمتری به مباحث فرهنگی شده، اما معرفی شهدای ورزشکار و انتخاب یک شهید شاخص اقدام ارزشمندی در عرصه ورزش است. شهیدوحید زمانی‌نیا، تکواندوکاری که به فیض شهادت در کنار حاج‌قاسم سلیمانی نائل شد، به‌عنوان شهید شاخص ورزش در سال ۹۹ انتخاب شده است.
جوانمردان ورزش
سردار داود آذرنوش، رئیس سازمان بسیج ورزشکاران در گفتگو با «جوان» نحوه تعیین شهید شاخص سال را تشریح کرد: «همه شهدای ورزشکارمان جوانمردان ورزش کشور هستند و هیچ فرقی بین آن‌ها نیست. هر سال شهدای شاخص استان‌ها را در نظر می‌گیریم و پس از آن سه نفر از بین این بزرگمردان را به سازمان بسیج پیشنهاد می‌دهیم. در این سازمان کمیسیونی ویژه همه موارد را بررسی می‌کنند، ممکن است دو شهید بزرگوار از نظر روحیات و وجنات شباهت‌های زیادی داشته باشند، ولی عناوین ورزشی و قهرمانی یکی از آن دو عزیز بیشتر باشد. اینگونه شهید شاخص سال انتخاب می‌شود. تاکنون هفت شهید شاخص در ادوار گذشته انتخاب شده‌اند. امسال نیز شهید وحید زمانی‌نیا که همراه شهید‌سردار سلیمانی به شهادت رسید، یکی از تکواندوکاران کشورمان بود، دان یک تکواندو را داشت و مربیگری هم می‌کرد. این مسئله در کمیسیون مصوب شد، جلساتی هم با وزارت ورزش داشتیم و با ابلاغ این مسئله به جامعه ورزش کشور شهید‌زمانی‌نیا به‌عنوان شهید شاخص کشور انتخاب شد.»
آشنایی با سیره و مرام شهدا
سردار آذرنوش آشنایی جامعه ورزش با سیره و مرام شهدا را هدف فعالیت‌های فرهنگی سازمان بسیج ورزشکاران خواند: «شهدا دارای روحیه، زندگی و وصیتنامه‌های متفاوت بودند. اگر بتوانیم این مسائل را در جامعه ورزش کشور تبیین کنیم، قطعاً تأثیرگذار خواهد بود. تقریباً هر سال این کار را انجام داده‌ایم. زندگینامه و وصیتنامه این شهید‌بزرگوار را به استان‌ها فرستادیم و آن‌ها نیز این موارد را در سطوح مختلف بین هیئت‌های ورزشی، باشگاه‌ها و ورزشکارانشان ترویج می‌دهند. به دنبال این هستیم که جامعه ورزش کشور از خصوصیات و منش شهدای شاخص بهره معنوی ببرند و با مرام و سیره آن‌ها آشنا شوند. در حقیقت این هدف نهایی ماست. اقدامات ما می‌تواند از طریق انتشار کتاب، تهیه فیلم و مستند باشد. تا الان برای شهدای ورزشکارمان فیلم‌های مستند ساخته و از شبکه‌های تلوزیونی پخش شده است. در سالروز آزادسازی خرمشهر با حضور وزیر ورزش و مسئولان سپاه سیدالشهدای تهران و سایر مسئولان در منزل شهید‌زمانی‌نیا حاضر شدیم. در واقع اهالی ورزش با خانواده این شهید بزرگوار عهد و پیمان بستند.»
از قهرمانی تا جنگ و جهاد
رئیس سازمان بسیج ورزشکاران با اشاره به حضور شهدای ورزشکار در جبهه‌های جنگ اظهار داشت: «ورزشکاران نسل جوان ما با کسانی آشنا می‌شوند که چه در زمان هشت سال دفاع‌مقدس و چه در دوران دفاع از حریم اهل بیت (ع) به سمت جنگ و جهاد رفتند. در واقع شهدای ورزشکار برای آرمان‌های خود به مدال و سکو‌های قهرمانی پشت پا زدند. اکثر آن‌ها عضو تیم‌های ملی بودند؛ شهید‌رضایی مجد، کاپیتان تیم ملی فوتبال، شهید‌اسماعیل اعلمی، قهرمان وزنه‌برداری آسیا، شهید‌بهرام اسدپور گلوگاهی، عضو تیم ملی و قهرمان کشتی بودند و شهدای دیگر نیز عموماً سابقه قهرمانی در رده‌های مختلف را در کارنامه داشتند. آن‌ها قید این مسائل را زدند و راه دیگری رفتند. ورزشکاران و قهرمانان سختی‌های راه را می‌دانند. در ۱۲ فدراسیون ورزشی یادواره شهدا برگزار کردیم. بعد از برگزاری هر یادواره قهرمانان آن رشته‌ها می‌گفتند ما اصلاً نمی‌دانستیم چنین کسانی در این رشته‌ها حضور داشتند و جانشان را فدا کردند. این نشان می‌دهد اینگونه کارهای فرهنگی اثربخش است. خیلی کار‌ها باید تاکنون انجام می‌شده که متأسفانه نشده است. این کم‌کاری‌ها تعمدی نبوده است، ولی برخی فدراسیون‌ها واقعاً توجه ویژه داشتند؛ مثل تکواندو، کشتی، پرورش اندام، والیبال و بدمینتون. سعی می‌کنیم شرایطی فراهم شود که بقیه فدراسیون‌ها هم به شکل جدی ورود کنند. سال آینده برگزاری دومین کنگره شهدای ورزش کشور را در پیش داریم. تلاش می‌کنیم تا فدراسیون‌ها و باشگاه‌ها پای کار بیایند.»
الگوسازی شعار نه، عمل می‌خواهد
دنیا حیدری
۱۰ سال پیش بود که سازمان بسیج مستضعفین با هدف الگوبرداری مناسب برای نسل‌های آینده، تصمیم گرفت تا با توجه به شاخصه‌های تعیینی، هر سال تعدادی از شهدای ورزشکار را به جامعه معرفی کند.
بدون تردید علاوه بر ۲۰۰ هزار شهید جنگ تحمیلی، ایران هزاران شهید دیگر نیز دارد که به اشکال مختلف و با هدف دفاع از این مرز و بوم جان خود را تقدیم کردند. شهدایی که به لحاظ ویژگی‌های برجسته اخلاقی بی‌تردید الگو‌هایی مناسب برای جامعه به خصوص نسل جوان هستند، اما از میان هزاران شهید بارز که هر کدام می‌توانند الگویی قابل ستایش باشند، تنها تعدادی اندک هستند که به مردم معرفی شده و جامعه و نسل جوان با آن‌ها آشنایی کامل دارند.
انتخاب شهید برجسته سال و معرفی سبک و سیاق زندگی او به مردم برای الگوبرداری بدون شک اقدامی قابل ستایش و گامی مهم در راستای تربیت نسل جوان و هدایت آن به مسیر درست است، اما به شرط آنکه این اقدام مؤثر در قالب چند همایش و چند بنر رنگارنگ و شعار‌های زیبا نماند و با برنامه‌ریزی‌های دقیق و حساب شده و به دور از شعارزدگی، مسیر درستی را طی کند تا نتیجه آن در طول زمان در بطن جامعه به وضوح دیده شود.
این نخستین بار نیست که برنامه‌ای با هدف استفاده از گنجینه شهدا پایه‌ریزی می‌شود. صد البته پیشتر از این نیز برنامه‌های فرهنگی و اعتقادی بسیاری با هدف اخلاقمداری در ورزش و جامعه و ترویج سبک و سیاق زندگی شهدا و الگوبرداری از آن‌ها ترتیب داده شده، اما نگاهی گذرا به وضعیت اخلاقی جامعه و همچنین جامعه ورزش به خوبی ثابت می‌کند که این دست برنامه‌ها تا چه اندازه بی‌تأثیر و بی‌نتیجه مانده‌اند و دلیل اصلی آن نیز بی‌شک شعاری بودن آن‌ها بوده که نتوانسته به‌رغم شروع و نیت خوب به سرانجامی قابل قبول برسد.
کار چندان سختی نباید باشد. اعتقادی قوی لازم است و عزمی راسخ برای عملی کردن شعار‌های زیبایی که می‌توانند نتیجه‌ای شگفت‌انگیز داشته باشند اگر تنها در قالب چند جمله برای ایراد نطقی غرا باقی نمانند. می‌توان با همان هدفی که آغازگر راه است پیش رفت. با همان نیتی که جز شناساندن شهدا و تفکرات و راه آن‌ها نیست این مسیر را پیمود و بی‌هیچ تردیدی اگر اینگونه باشد نتیجه فرای تصور خواهد بود، اما اگر انتخاب شهدای برجسته سال و معرفی آن‌ها به مردم به یکی دو همایش و نطق‌های احساسی ختم شود و بس، نیازی به تحلیل نیست برای رسیدن به اینکه این داستان هم بی هیچ نتیجه مثبتی مختومه می‌شود.
جامعه و نسل جوان نیاز دارد به شناخت مداوم. به تکرار باور‌ها و الگو‌های رفتاری. یادگیری نیازمند زمان است و برنامه و الگوسازی نیز مانند یادگیری برنامه می‌خواهد و استمرار و تکرار و تنها داشتن یک هدف خوب و معرفی یک شهید والامقام و تعریف از شاخصه‌های زندگی او نمی‌تواند تغییراتی ایجاد کند. به خصوص در نسل جوان.
داستان معرفی شهید شاخص سال نباید به سالی یکی دو همایش و معرفی یکی دو شهید ختم شود که این ختم بی‌تردید ختم به خیر نخواهد شد. باید شرایطی را فراهم کرد که جامعه ورزش و نسل جوان گام به گام با اهداف، اعتقادات، باور‌ها و سبک و سیاق زندگی این شهدای گران‌قدر آشنا شوند تا بتوانند آنان را الگو و رفتارشان را سرلوحه کار خود قرار دهند. همانطور که یک جوان یا حتی یک کودک با دیدن مستمر فوتبال یا یک برنامه تلویزیونی یک فوتبالیست و بازیگر و... را الگوی خود قرار می‌دهد، باید باب آشنایی با شهدا را نیز به همین شکل مستمر باز کرد تا جوانان با تکرار و دیدن‌ها و شنیدن‌های مستمر به سمتی کشیده شوند که خود با میل باطنی به سراغ پویش بیشتر در این مسیر بپردازند. البته اگر هدف به راستی الگو قرار دادن این گنجینه گرانبها و بی‌انت‌ها باشد چراکه الگوسازی شعار نه، عمل می‌خواهد.
حضور پررنگ ورزش در عرصه مبارزه و شهادت
در طول هشت سال دفاع‌مقدس ورزشکاران ایران با حضور در جبهه‌های حق علیه باطل نشان دادند که وقتی پای حفظ دین، اعتقاد و دفاع از آب و خاک و ناموس در میان باشد، چقدر راحت قید عناوین و مقام‌های زودگذر را می‌زنند و ستاره‌های شرف را به سینه می‌کوبند. تاکنون ۵ هزار و ۵۰۰ شهید ورزشکار در سطح کشور شناسایی شده‌اند. این شهیدان از ۲۲ فدراسیون کشور بودند که فوتبال با هزار و ۳۰۰ شهید، دو و میدانی با ۹۶ شهید، هندبال با ۷۰ شهید، تکواندو با ۵۰۰ شهید، کشتی با بیش از ۴۵۰ شهید، بسکتبال با ۷۰ شهید، والیبال با ۲۰۰ شهید و فدراسیون ورزش‌های رزمی با ۱۰۰ شهید شماری از آن‌ها هستند.
هر چند که دفاع‌مقدس به پایان رسید، اما نبرد با اسکتبار و دست نشانده‌های آن تمامی ندارد و طی سال‌های گذشته ورزشکاران این آب و خاک در دفاع از حریم آل‌الله بار دیگر خودنمایی کردند. تقدیم ۱۲۰ شهید با عنوان مدافع حرم از سوی جامعه ورزش در سال‌های گذشته به خوبی نشان می‌دهد که ورزشکاران ایران اسلامی تا چه میزان ولایتمدار هستند. بدون هیچ تردیدی تشخیص به‌موقع زمان در‌خصوص اطاعت از رهبری ویژگی مهم شهدای ورزشکار است.
