سرویس سیاسی جوان آنلاین: اکبر ترکان گفت: همکاری‌های جامع با چین کم و بیش محل منازعاتی شده. یک طرف گروه‌های خارج‌نشین القا می‌کنند که این قرارداد فروش کشور است و از طرف دیگر برخی منتقدان داخلی هم القا می‌کنند که این ربطی به دولت ندارد.
- برای من مثل روز روشن است که اگر پروژه‌های دولت تا مرداد سال ۱۴۰۰ جمع نشوند، حتی اگر ۵ درصد یا ۱۰ درصد هم از ادامه کار آن‌ها باقی باشد، به این زودی‌ها جمع نخواهند شد.
- حالا در همین فضا ما بحث همکاری‌های جامع با چین را داریم که خودش هم کم و بیش محل منازعاتی شده. یک طرف گروه‌های خارج‌نشین القا می‌کنند که این قرارداد فروش کشور است و از طرف دیگر برخی منتقدان داخلی هم با دفاع از این همکاری‌ها القا می‌کنند که این ربطی به دولت ندارد. از خارجی‌ها که توقعی نیست، اما بحث آن‌ها که در داخل نظام هستند فرق می‌کند.
- قرارداد با چین یک اتفاقی است که می‌تواند آینده ایران را تغییر دهد. من خودم در بخش دفاعی بودم و می‌دانم که تجارب خوبی را با چین در این زمینه داشتیم. در بخش‌های غیرنظامی هم همینطور. یعنی می‌توانیم روی این همکاری به‌عنوان یک همکاری بلندمدت حساب کنیم. در مورد روسیه هم همینطور است.
- چین هرچقدر هم قدرتمند باشد بالاخره یک کشور است نه بیشتر. ولی قطعاً (قرارداد با چین) تا حد زیادی می‌تواند مشکلات ناشی از تحریم را کاهش دهد. ما به هر حال در همین شرایط تحریمی و بدون این توافق داریم با چین کار‌هایی می‌کنیم، نفت می‌فروشیم و پروژه‌هایی داریم.
- ۴۰ پروژه در قالب «اویل پک» با چینی‌ها در همین دولت توافق شد که ۷-۸ تا از آن‌ها تمام شد و بقیه هم در حال انجام هستند. چرا ما نباید از این ظرفیت همکاری بهره بیشتری ببریم.
- آن‌ها که ادعا‌های عجیب و غریب دارند هم اشتباه می‌کنند ما عین همین قرارداد استراتژیک را در دوره آقای خاتمی با هند امضا کردیم و تا حدودی هم اجرا شد. آیا مستعمره هند شدیم؟
- کشور‌هایی که برخی مثال می‌زنند که در قرارداد با چین فلان شدند و بهمان شدند، به لحاظ مؤلفه‌های قدرت ملی شاید ۵ درصد ایران هم نباشند.
- در دوره آقای هاشمی مثل همین قرارداد را با روسیه امضا کردیم. در آن دو قراردادی که اشاره کردم هم کارهای بزرگی انجام شد. هم در بخش دفاعی و هم غیر دفاعی. شاید البته به گستردگی این قرارداد نبودند، اما بالاخره در همین مدل تعریف می‌شدند.
- قرارداد استراتژیک یک ظرفیت است که باید در قالب آن کارهای دیگری صورت بگیرد. یعنی شاید اسم قرارداد با چین ۴۰۰ میلیارد دلار باشد، اما ظرفیت آن خیلی بیشتر است.
- خوشبختانه شنیده‌ام که آقای علی لاریجانی همچنان مسئولیت ادامه مذاکرات را برعهده دارد، چون قبلاً هم بخشی از کار توسط ایشان صورت گرفته بود و در جریان هست. حضور ایشان را هم من در این فرآیند با این شکل یک نقطه مثبت می‌دانم. باز تا جایی که اطلاع دارم، دولت هم موافق نقشی است که به ایشان داده شده و علاقه‌مند است که آقای لاریجانی این کار را ادامه دهد.
