سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: مجموعه طنز در حال ساخت «صفر بیست و یک» با بازیگری و کارگردانی مشترک جواد رضویان و سیامک انصاری را در نظر بگیرید. حضور این دو بازیگر طناز سرشار از کنجکاویهایی است که در ذهن مخاطب ایجاد میشود. فارغ از سابقه ذهنی مخاطب از این دو بازیگر در مجموعههای طنز تلویزیونی، کارگردانی آنها از یکسو و کارگردانی مشترکشان از سوی دیگر در کنار همبازی بودنشان در این سریال، آن هم بعد از سالها دوری از قاب تلویزیون، در همین ابتدا تعلیقی ایجاد میکند که میل به رمزگشایی را در مخاطب برمیانگیزد. برای تعلیقپذیری بیشتر میتوانید قصه و فضای داستانی این سریال را بخوانید. قصه حول محور دو باجناق میچرخد که رابطه خوبی با هم ندارند. این دو مرد که در شهرداری کار میکنند برای زمین زدن همدیگر تلاش میکنند و در راستای همین تلاشها اتفاقات بامزه و بانمکی را رقم میزنند. در واقع با قصهای مواجه هستیم که در بستر طنز و کمدی بر کلکلهای این دو باجناق استوار است و کشمکشهای طنازانهای که از پس آن خلق میشود، به ویژه تضادهای شخصیتی که بین این باجناقها با شوخطبعیهایی که از جواد رضویان و جدیتی که از سیامک انصاری سراغ داریم، میتواند به شکلگیری یک دوقطبی جذاب کمیک بینجامد که نمونههای موفق آن را هم در سینمای کمدی جهان سراغ داریم هم در سینمای کمدی خودمان. به نظر میرسد با پخش این سریال زوج کمدی «رضویان- انصاری» ظرفیت تازهای را شکل دهد که بعد از این در سینما تداوم پیدا کند. مثل نمونه پژمان جمشیدی و سام درخشانی که از سریال «پژمان» شروع شد و بعدها در سینما در «خوب، بد، جلف» ادامه یافت. «صفر بیست و یک» در عین کمدی بودن در بستر و فضای خانوادگی روایت میشود که با توجه به مخاطبشناسی ایرانی و گرایش تاریخی که به قصههای خانوادگی دارد، یک امتیاز مهم برای این سریال محسوب میشود. به ویژه اینکه تجربه تاریخی نشان داده مجموعههای سریالی و داستانی طنز بیش از مجموعههای آیتمی موفق بوده یا دستکم با طیف بیشتری از مخاطبان ارتباط برقرار کرده است. سریالهای رضا عطاران یا مجموعههای طنزی که سروش صحت ساخته است، مصداقی از این معناست. همین تجربهها نشان میدهد وقتی کارگردانی که خود تجربه بازی کمدی داشته، سریالی میسازد موفقتر از بقیه است. حالا در صفر بیست و یک با دو بازیگر کمدی روبهرو هستیم که مشترکاً کارگردانی میکنند و این برای نخستین بار است که اتفاق میافتد.