سرویس ایران جوان آنلاین: ما انسانها طبیعت را دوست داریم، به ظاهر به محیطزیست عشق میورزیم و معتقدیم این روستاها هستند که ضامن رسیدن مواد غذایی مورد نیاز به همه شهرنشینانند. مهم نیست در کدام منطقه و با چه اقلیمی زندگی کرده و به چه کاری مشغولیم، مهم این است که خود را بخشی از طبیعت میدانیم. اما این تمام ماجرا نیست و در پس این چهره مهربان و دوستدار محیطزیست، موجودی ویرانگر قرار دارد. موجود دوپایی که برای رسیدن به خواستهها و امیالش از هیچ کشتار و تخریبی فروگذار نیست. برای آگاهی از میزان وابستگی انسان و طبیعت به یکدیگر فقط یک موضوع را مورد بررسی قرار دهیم. آن هم اینکه بین انسان و حشرات، کدام یک برای طبیعت اهمیت بیشتری دارند و با از بین رفتن هر کدام از آنها چه اتفاقی بر روی کره زمین میافتد.
اکثر حشرات بیخطر بوده و برای حیات کره زمین نقش مهی ایفا میکنند، با این حال یکی از بزرگترین ضربات انسان به طبیعت، از بین بردن و نابودکردن حشرات است. این یک حقیقت است که ما هیچ علاقه و حس خوبی به حشرات موجود در باغات و زمینهای کشاورزی و حضور آنها در خانه و کاشان مان نداریم.
به همین خاطر برای رسیدن به کشت بهتر و محصولات به اصطلاح سالمتر در زمینهای کشاورزی و به وسیله انواع حشره کشها در خانه و محل کار این موجودات را از بین میبریم.
درست است که کشاورزان برای از بین بردن انواع آفات مجبور به استفاده از سموم مختلفند، اما همین سموم حتماً چندین نوع از حشرات با ارزش و تأثیرگذار در طبیعت را هم نابود میکند.
بر اساس نتایج تحقیقی که چند سال قبل در دانشگاه آریزونا بدست آمد، مشخص شد اگر نسل انسان از روی کره زمین منقرض شود، نه تنها هیچ خللی در ادامه حیات دیگر موجودات زنده و گیاهان به وجود نمیآید، بلکه در کمتر از ۳۰ سال، طبیعت میتواند تمام دردها و زخمها و عوارض ناشی از اقدامات مخرب آدم را ترمیم کرده و بعد از آن، شرایط بسیار ایدهآلی را تجربه کند.
اما ادامه تحقیق بسیار جالب و حتماً کمی دلهرهآور بود و آن هم اینکه «گاگی دیویدوز» محقق اکولوژی این دانشگاه به این نتیجه رسیده که «اگر فقط حشرات کره زمین نابود شوند، بلاشک کل دنیا از هم فرو میپاشد.»
از آنجایی که انسان موجودی خودخواه و منفعت طلبی است، فکر میکند در صورت از بین رفتن حشرات، شرایط بهتری خواهد داشت. کشاورزان اولین دستهای هستند که سمها را کنار گذاشته و هرگز میوه آفت زدهای نخواهند داشت و بقیه مردم هم نفس راحتی میکشند. چون دیگر نه از کنه و شپش و شته و بید و مگس خبری است و نه پشهای وجود دارد که ما را بگزد. آنوقت تمام بیماریهایی مثل تب کنگو و مالاریا و دیگر بیماریهای واگیر که از طریق حشرات منتقل میشوند نیز از بین میروند.
اما واقعیت این است که صنعت کشاورزی نه فقط در ایران که در کل دنیا قبل از هر چیزی وابسته به حشرات است و در عادیترین حالت، تقریباً ۸۰ درصد کل زندگی گیاهی جهان وابسته به گرده افشانیهاست. کاری که به همت حشرات انجام میشود و آنها در طول فرآیند گرده افشانصصصی، گرده را از بساک گیاه نر به کلاله گیاه ماده میرسانند.
با اینکه باد و آب و حیوانات هم تا حدودی در این امر دخالت دارند، اما در اکثر موارد حشراتی نظیر زنبور، سوسک و پروانه، مسئولیت گردافشانی را بر عهده داشته و بدون آنها بخش زیادی از گیاهان کره زمین از بین میرود.
با این حال، مهمترین قسمت نیاز انسان به حشرات وقتی نمایان میشود که بدانیم بخش عظیمی از رژیم غذایی انسانهای کره زمین وابسته به گیاهانی نظیر گندم، برنج، میوهها و سبزیجاتی است که حشرات در بقای آنها نقش مؤثری دارند.
حتی پستاندارانی هم که از گوشتشان استفاده میکنیم از گیاهانی تغذیه میکنند که حشرات در تولید آنها نقش دارند. پس دنیای بدون انسان برای تمام موجودات زنده دنیایی آرامش بخش و دنیای بدون حشرات به معنای نابودی حیات در کل کره زمین است.