جوان آنلاین: در صفحه ۳۶۵ کتاب «اتاق حوادث» می‌خوانیم: در دوران مسئولیتم در دولت، لغو حمله به ایران غیرمنطقی‌ترین کاری بود که از رئیس‌جمهور می‌دیدم. این کار ترامپ سؤال کلی از من را به یادم آورد. او از من پرسیده بود چه اتفاقی می‌افتد اگر در دوره ریاست جمهوری ترامپ ما با یک بحران روبه‌رو شویم؟! خب! حالا ما دقیقاً در یکی از آن وضعیت‌ها قرار داشتیم و ترامپ همان‌طوری که کلی از آن وحشت داشت، بسیار عجیب و غریب رفتار می‌کرد!
اندکی از ساعت ۷:۳۰ گذشته بود که به ورودی کاخ سفید رسیدم، کوپرمن بیرون به انتظارم ایستاده بود تا خبر توقف حمله را بدهد. من سریع به دفتر خودم رفتم تا کیفم را بردارم و مستقیم به دفتر ریاست جمهوری بروم. در دفتر رئیس‌جمهور سیپولون و آیزنبرگ نیز حضور داشتند. من با ترامپ مکالمه‌کاملاً سوررئالی داشتم. در طول گفتگو فهمیدم که آیزنبرگ سر خود، با عدد ۱۵۱ کشته به دفتر ریاست جمهوری رفته است و استدلال کرده که این تعداد تلفات با خسارتی که به پهپاد وارده آمده است همخوانی ندارد (روز‌های بعد فهمیدم که این رقم را وزارت دفاع درآورده بود.) منطق این حرف‌ها واقعاً مزخرف بود؛ نه آن آمار مربوط به تعداد تلفات را هیچ یک از مقامات ارشد بررسی کرده بود و نه آن استدلال حقوقی که مبتنی بر برداشتی ناقص از اصل تناسب بود، منطق داشت! (بعد از همه وقایع و علنی شدن حرف‌ها، مفسران نقل قولی از استیفین شوول، قاضی سابق دیوان بین‌المللی عدالت منتشر کردند مبنی بر اینکه در صورت تصمیم بر انجام اقدامی به منظور متوقف کردن یا دفع حمله‌ای مسلحانه، نیازی به تناسب اقدام طراحی شده با حمله پیش‌رو نیست.)
ترامپ گفت پس از شنیدن صحبت‌ها و استدلال‌های آیزنبرگ، با دانفور صحبت کرده است (احتمالاً همان زمانی که من داشتم سعی می‌کردم با دانفور تلفنی صحبت کنم) و دانفور در تصمیم جدید، چون و چرایی نکرده است. دانفور روز بعد به من گفت این حرف، صحت ندارد، اما دیگر این حرف‌ها فایده‌ای نداشت! برای همه در دفتر ریاست جمهوری روشن بود که دیگر این طرح از دست رفته است. من سعی داشتم برای ترامپ توضیح دهم که آمار و ارقام تلفات کاملاً ساختگی و یک هیاهوی دروغین بوده است، اما ترامپ گوش نمی‌داد. او در ذهنش تصویری از ۱۵۱ جسد ایرانی ساخته بود و مرتباً آن را مرور می‌کرد. این تصویر را به قدری پر رنگ کرده بود که هیچ حرف و صحبتی نمی‌توانست به آن خدشه وارد کند و او را از تصمیمش منصرف سازد.
جالب اینجاست او هیچ توضیح دیگری هم برای متوقف کردن حمله نداشت و فقط دائماً نگرانی‌های خود را از تصاویری که تلویزیون ایران ممکن بود از کشته‌ها نشان دهد، بیان می‌کرد. ترامپ آخر سر گفت: «نگران نباشید ما همیشه می‌توانیم این حمله را انجام دهیم و حتی اگر تصمیم گرفتیم انجام دهیم آن را خیلی سخت‌تر طراحی خواهیم کرد.» وعده‌ای ارزشمند که کاملاً من هزینه‌اش را دادم!
