قرار بود جای نگرانی نباشد، مثل همیشه. این حق‌به‌جانب‌ترین واکنش مسئولان فوتبالی ایران به شکایت‌هایی است که چه در رده‌های ملی و چه باشگاهی در خصوص عدم پرداخت و تسویه‌حساب مالی قرارداد‌هایی که هر کدام به تنهایی هزینه‌های سنگینی را به بیت‌المال تحمیل می‌کند، به فیفا می‌شود! قرارداد‌های ننگینی که هرگز با مقصران آن برخورد نشده تا امروز شاهد یکی از فاجعه‌بار‌ترین آن‌ها باشیم!
۶ میلیون و ۱۳۷ هزار و ۵۰۰ یورو که با حسابی سرانگشتی با مبلغ روز ارز چیزی حدود ۱۷۰میلیارد تومان می‌شود، تازه‌ترین شاهکار آقایان مدعی است که با وقاحت تمام هر بار از آن دفاع کرده‌اند! مدعی بوده‌اند که از قرارداد مرد پرتغالی درس عبرت گرفته‌اند و فوتبال ایران با ویلموتس بلژیکی قرار نیست داستان‌های تکراری با کی‌روش را شاهد باشد؛ مردی که تاج از او به عنوان مرد محجوب و از قراردادش با عنوان قرارداد خوب یاد می‌کرد، البته بیراه هم نگفته بودند. قرارداد ویلموتس تفاوت‌های بسیاری با قرارداد کی‌روش داشت که مهم‌ترین آن گنجاندن بندی جالب توجه در آن بود (در صورت فسخ قرارداد باید دستمزد سه ماه «و یا یک مبلغ مشخص» به ویلموتس پرداخت شود)؛ جمله‌ای چند کلمه‌ای در یک قرارداد خوب و قابل دفاع که گویی همه هم از آن مطلع بودند؛ (فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش) و دست فیفا را برای بریدن حکمی ۱۷۰ میلیارد تومانی برای فوتبال ایران که صد البته از جیب مردم باید برود باز گذاشته بود، نه آن‌ها که وقیحانه از آنچه امضا کرده بودند، رضایت داشتند و امروز مشخص نیست کجا پنهان شده‌اند که صدایشان درنمی‌آید!
در روز‌هایی که قهرمانان آن باید برای دریافت پاداش‌های اندک خود ماه‌ها و گاه سال‌ها دست به دامان این ارگان، آن ارگان شوند، عده‌ای قرارداد‌هایی می‌بندند که نه فقط هیچ سود و منفعتی در پی ندارد که هزینه‌ای ۱۷۰ میلیارد تومانی را به ورزش کشور تحمیل می‌کند، آن هم تنها برای حضوری دو ماهه که کار فوتبال ایران را بعد از دو صعود پی‌درپی و مقتدرانه به جام جهانی حالا نیازمند معجزه کرده!
پرواضح بود که داستان به اینجا ختم می‌شود. این تکراری‌ترین نتیجه‌ای است که فوتبال ایران در پی شکایت‌هایی که به فیفا برده شده، به خود می‌بیند. با این تفاوت که این بار مبلغ جریمه فضایی‌تر از همیشه است، آن هم در این شرایط اقتصادی که مردم از سر و ته زندگی خود می‌زنند تا در روز‌های کرونایی بتوانند به بقا ادامه دهند!
در لزوم پرداخت این مبلغ که شکی نیست. اگر چه باز هم برای راهی شدن به دادگاه cas برای کم کردن مبلغ فوق کاغذبازی می‌شود، اما حتی اگر این اتفاق هم رخ دهد و چند‌ده‌میلیارد هم از این بدهی سرسام‌آور کم شود، برای عدم برخورد با مقصران این قرارداد ننگین دلیل نمی‌شود!
ماه‌هاست که قرارداد ویلموتس زیر ذره‌بین نهاد‌های نظارتی است. داستان نباید به این پیچیدگی‌ها هم باشد. این درست که مثل همیشه آقایان سیاست «کی بود کی بود من نبودم» را در پیش گرفته‌اند، اما دیگر مماشات معنایی ندارد، وقتی قرار است ۱۷۰ میلیارد تومان در این روز‌های سخت به دلیل بی‌کفایتی آقایان یا حتی دلالی‌هایشان از جیب مردم برود، دیگر حتی در انتقاد به بی‌کفایتی مدیران نالایق هم لزومی برای مماشات وجود ندارد، وقتی نتیجه قرارداد خوبشان با مرد محجوب بلژیکی ۱۷۰ میلیارد تومان روی دست ملتی گذاشته شده که سعی می‌کنند در روز‌های سخت اقتصادی و کرونایی با کمک‌های مؤمنانه دست یکدیگر را بگیرند و حالا جیبشان باید به لطف بی‌کفایتی مدیرانی که هیچ نظارتی روی کارهایش نیست خالی شود، البته که بعد از انتشار حکم سنگین فیفا سر و صدا‌ها و اعتراض‌های زیادی را شاهد هستیم، اما اگر قرار باشد آتش این اعتراض‌ها هم مثل شلوغ‌کاری‌های چندی پیش مجلس خیلی زود تبدیل به خاکستر شود، نه فقط این داستان هم برای مدیران نالایق و دلال درس عبرت نمی‌شود بلکه سودی هم برای فوتبال ایران نخواهد داشت و باز هم شاهد چنین قرارداد‌های ننگینی خواهیم بود که جیب ملت را برای پر کردن جیب عده‌ای دیگر خالی می‌کند! در واقع آنچه امروز مردم انتظار دارند برخوردی سفت و سخت با متخلفان ریز و درشت این ماجرا بدون هیچ‌گونه مماشاتی است؛ برخوردی که بتواند جلوی این دلالی‌های پر زیان را بگیرد. هر چند بعید نیست فردا آقایان برای فرار از این مهلکه نیز کمافی‌السابق تعلیق از سوی فیفا را بر سر ملت چماق کنند برای جان سالم به در بردن از این ماجرا، اما بدون شک این نهاد‌های نظارتی برای برخورد با مقصران این پرونده شرم‌آور نباید فریب این حربه‌های پیش پا افتاده را بخورند چراکه این بار داستان مبارزه با فساد است؛ مسئله‌ای که در دنیا نیز شاهد نمونه‌های بارز آن بوده‌ایم و فیفا بی‌شک کوچک‌ترین مخالفتی با مبارزه با مفسدان اقتصادی و دلالان شیک پوش ندارد و نهاد‌های نظارتی و قوه قضائیه باید با برخوردی قاطع، گامی مهم در راستای قطع کردن بازوی فساد بردارند.
