سرویس ورزشی جوان آنلاین: اگر در یک جامعه ورزش توسعه یابد، میتوان منتظر آثار مثبت آن در حوزه سلامت جسمی، روانی و اجتماعی بود. حداقل انتظار نیز این است که میزان بیماریها کاهش یابد و مردم با یک وضعیت روانی مطلوب شاهد کاهش استرس، اضطراب و افسردگی باشند. براساس آمار حدود ۶۱ درصد روستاییان و ۶۲ درصد جمعیت شهری دچار وزن بالا و چاقی هستند. در آمار دیگری شاهد هستیم که ۲۰ درصد کودکان ایرانی دچار چاقی هستند. در مورد تأثیرات ورزش در حوزه سلامت روانی نیز براساس آمار باید خاطرنشان کرد که ۲۳ درصد مردم ایران دچار افسردگی هستند. کمتحرکی، افزایش وزن و چاقی، رشد بیماریها و افزایش میزان مرگ و میر ناشی از کمتحرکی در دو دهه گذشته رو به افزایش بوده و این روند به دلیل ورود جمعیت ایران به مرحله میانسالی در سال ۱۴۰۰ ادامه خواهد داشت. در قانون اساسی کشور اصل سوم را داشتیم که آنجا حاکمیت موظف بود ورزش رایگان را در اختیار مردم قرار دهد، اما این اصل مترقی نیز مورد توجه قرار نگرفت و در نهایت ورزشی که به عنوان یک بنیان اساسی زندگی مردم را هدف قرار میداد مورد غفلت واقع شد و به تدریج به سمت رویکردهای دیگر ورزش از جمله ورزش قهرمانی و حرفهای سوق پیدا کردیم و فعالیتهای ورزشی که میتوانست سلامت جامعه را بهبود بخشد، فراموش شد. به طور حتم بودجه فدراسیون ورزشهای همگانی کافی نیست و توسعه ورزش همگانی در ایران به ۳ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد. این در حالی است که میلیونها ایرانی دچار کمتحرکی هستند.