سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: عباس رافعی، فیلمساز و کارشناس سینما در گفتگو با «جوان»، میگوید: برخی از فیلمسازها وقتی در درام و داستان کم میآورند، سراغ موضوعات خط قرمزی میروند و چیزی را بیان میکنند که با استفاده از آن ضعفهای فیلم کمتر به چشم بیاید.
رافعی میگوید: این فیلمسازها طوری سراغ مسائل اخلاقی میروند که وقتی داستان یک خطی فیلم را برای کسی تعریف کنند، شنونده بگوید «حتماً باید این فیلم را ببینم»، در حالی که این فیلمها آنقدر از لحاظ ساختاری ضعیف هستند که نه از سوی منتقدان ساختارگرا و نه از سوی فستیوالهایی که به سینما میاندیشند، با استقبال مواجه نمیشوند و توجهی را به خود جلب نمیکنند.
وی با تأکید بر اینکه نگاه فیلمساز به جامعه نوع فیلمسازی وی را مشخص میکند، میافزاید: پرداختن به موضوعات خط قرمزی از سوی یک فیلمساز با نگاه نجیبانه میتواند به رفع معضلات کمک کند.
رافعی با اشاره به اینکه در میان فیلمهایی که صرفاً به بیان معضلات اخلاقی برای دیده شدن میپردازند، هیچ فیلم شاخصی وجود ندارد، میگوید: این فیلمها مانند آن است که یک نفر لخت به خیابان بیاید، قطعاً این اقدام باعث دیده شدن آن میشود و واکنشهای منفی و مثبتی به آن میشود. فیلمساز هم با این کار میخواهد از موضوعات سوءاستفاده کند تا دیده شود.
این فیلمساز در پاسخ به سؤال «جوان» که چرا سازمان سینمایی با صدور مجوز نمایش چنین فیلمهایی به دیده شدن آنها کمک میکند، میگوید: قطعاً این کار از سوی فیلمسازان گمنامی که این کارها را تولید میکنند برنمیآید، باید دید که چه کسی در پشت این فیلمهاست که توانسته با رانتی که دارد مجوز اکران برای این فیلمها بگیرد.
رافعی با اشاره به یکی از فیلمهای در حال اکران میگوید: همسر کارگردان فیلم که تهیهکنندگی آن را برعهده دارد، سالها یکی از داوران جشنوارههای مختلف بوده و با سیستم نظارت آشنایی دارد، او که خودش در فارابی نیز سابقه مدیریت و تصمیمگیری دارد، توانسته برای فیلم همسرش لابی و از زیر نظر نظارت ارشاد آن را رد کند، بخشی از وضعیت ناشی از پخش فیلمهایی با موضوعات غیراخلاقی حاصل ساخت و پاخت با مدیران ارشاد است.