سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: مراسم بزرگداشت جلال آلاحمد و بررسی نثر این نویسنده تأثیرگذار و شهیر ایرانی همزمان با پنجاه و یکمین سالروز درگذشت او با حضور جمعی از شاعران و نویسندگان فارسیزبان به صورت مجازی برگزار شد. عبدالجبار کاکایی، شاعر در ابتدای این مراسم به ویژگیهای نثر آلاحمد و سبک نوشتاری او اشاره کرد و گفت: نثر آلاحمد دنبالهروها و مقلدان فراوانی دارد. با توجه به سبک نوشتاری و نثر جلال آلاحمد به خصوص در آثاری که در قالب گزارشنویسی از او منتشر شده است، باید گفت که گزارشنویسی بعد از او سخت شد. رضا اسماعیلی، شاعر و مدرس دانشگاه نیز در ادامه به بخشهایی از تأثیرگذاری آلاحمد بر ادبیات فارسی در چند بخش اشاره کرد و گفت: او با معرفی آلبر کامو به جامعه ادبی، با ترجمههایی از آندره ژید، یونگر، اوژن یونسکو و داستایوسکی نقش بسیار مؤثری در پیشبرد ادبیات معاصر ایفا کرد. او با معرفی بیشتر شعر نو نیمایی به گسترش آن کمک کرد. وی ادامه داد: نثر جلال آلاحمد باعث جهشی بیسابقه در نثر فارسی شد. تأثیر پذیرفتن و تقلید دیگران از آثار جلال (به خصوص نویسندگان، روشنفکران و دانشجویان) باعث گسترش هر چه بیشتر نوع نگارش ادبی آلاحمد شد، بهگونهای که او در میان طیف ادبی و مردمی، به الگویی خاص تبدیل شد. محمدشریف سعیدی از شاعران افغانستانی نیز در ادامه به تأثیرگذاری داستانهای جلال بر سینما اشاره کرد و گفت: جلال داستانی دارد به نام «بچه مردم» که داستان تأثیرگذاری است. صدیق برمک از فیلمسازان افغانستانی، ۴۰ سال پیش بر اساس این داستان فیلمی ساخته است که هرگاه مخاطب این فیلم را میبیند، تحت تأثیر آن قرار میگیرد. این داستان به خوبی روایتگر و تصویرگر فقر، تنگدستی، تبعیض و ستم در جامعه است. ناصره شرما، خبرنگار معروف هندوستانی و مترجم نیز که تاکنون داستانهایی از جلال را ترجمه کرده است، در این مراسم از اقبال مردم هندوستان به داستانهای آلاحمد گفت. او در ابتدا با اشاره به نقش زندهیاد آلاحمد در داستاننویسی ایران گفت: جلال آلاحمد نویسنده برجسته زبان فارسی است و در بین داستاننویسان فارسیزبان مقام والایی دارد. او در داستانهایش از زندگی حرف میزند، از کوچه و بازارها و مردم عادی که درگیر مشکلات مختلف هستند، سخن میگوید، به همین دلیل او بین ما زنده است.. وی با بیان اینکه متن آثار به خصوص در داستانهایش ساده، روان و تأثیرگذار است و بیان جادویی دارد، ادامه داد: اولینبار که داستان «بچه مردم» را از او خواندم، چشمهایم پر از اشک شد.