در میان هیاهوی مربوط به قرارداد ویلموتس، بازگشت استراماچونی و قراردادهای چندین ده میلیاردی بازیکنان باشگاهی فوتبال یک مسئله مهم و اساسی ورزش کشور است که به دست فراموشی سپرده شده و کسی هم سراغی از روند پیشرفت و حرکت آن نمیگیرد.
این روزها تا دلتان بخواهد سرگرم حواشی فوتبال هستیم، سرگرم اینکه چگونه بیتالمال غارت میشود، به سبب سوءمدیریت حاکم بر وزارت ورزش با اجرای مسئولان فدراسیون فوتبال، مدیران، بازیکنان و مربیان باشگاهها و جالب اینکه کاری هم از دست کسی برنمیآید. همه فقط نظارهگر هستند، فقط چند صباحی انتقادی میشود و سروصدایی به راه میافتد برای خالی نماندن عریضه، والا مسئولان نظارتی و امنیتی خواب تشریف دارند و آنها هم که باید جواب بخواهند کار را در بروکراسی اداری اینقدر لفت میدهند تا مشمول زمان شود و از یادها برود. دوستی میگفت «مگر نیروی امنیتی نداریم، بروند بگیرند پدر اینها را دربیاورند که اینگونه قرارداد میبندند و اینطور پول بیتالمال را هدر میدهند.» باید خدمت این دوست عزیز، عرض کنیم که ظاهراً در این موارد نداریم، نیرویی که برود و این کارها را انجام دهد که اگر داشتیم، اوضاع این نبود و آقایان وزارتنشین و فدراسیونیها حداقل از جایی یا کسی حساب میبردند.
بگذریم قرار بود در خصوص موضوعی بنویسیم که این روزها و سالها مغفول مانده است، مسئله مهمی به نام ورزش همگانی یکی از مطالبات مهم رهبر انقلاب اسلامی و یکی از نگرانیهای عمده کسانی که دغدغه پیشرفت ورزش کشور و سلامت آحاد مردم و جامعه، بهخصوص نسل نوجوان و جوان کشور را دارند. اصلاً خوب که نگاه کنیم شاید تمام این جار وجنجالها برنامهای باشد برای فراموش شدن اصل ورزش و هدف بزرگ آن که سلامت و نشاط جامعه است.
حواسمان به فوتبال و حواشی آن است و یادمان رفته که ورزش فقط توپ و میدان چمن نیست. یادمان رفته که همین چند سال پیش معاون تربیت بدنی وزارت آموزش و پرورش خطر دانشآموزان چاق را فریاد زد. دانشآموزانی که حالا با همان اضافه وزن در ابتدای جوانی هستند و کسانی که امروز به سبب شیوع کرونا بیشتر از قبل با موبایل، تبلت، کامپیوتر و اینترنت همراه شدهاند و کمترین تحرکی ندارند.
امروز همه نگران غارت بیتالمال توسط فوتبالیها با مدیریت وزارت ورزش هستند که نگرانی بجا و درستی است، اما یادمان رفته که موضوع کمتحرکی نسل آینده بهطور مستقیم با امنیت ملیمان سروکار دارد. با آینده کشور که قرار است توسط همین نسل کمتحرک ساخته شود. نسل چاقی که امروز به سبب کوتاهی ما رسانهها از ورزش فقط حاشیهها و بخوربخور فوتبالش را میبینند و خیلیهایشان آه و حسرت هم میکشند. بله، ما رسانهها هم مقصریم وقتی با هم رقابت داریم در پوشش اخبار جنجالی و «تیترخور»، وقتی یادمان رفته رسالتمان در تربیت نسل آینده بها دادن به ورزش همگانی، ورزش دانشآموزی و ورزش دانشگاهی است.
امروز ورزش همگانی و دانشآموزی مغفول مانده و تمام تلاشها در اعتلا و دیده شدن آن در سایه هیاهوی رسانهای فوتبال فاسد ناکام میماند. امروز ما با جامعهای روبهرو هستیم که به سبب درگیریهای سخت اقتصادی و معیشتی، پژمرده، کسل و بیحال فقط روز را شب و شب را روز میکند. این جامعه مقابل چشم نسل فردا اینگونه به جلو میرود و طبیعی است که نسل آینده همین را برداشت کند و آن را به کار ببندد و این یعنی خطر، یعنی آیندهای سخت برای کشوری که باید چالاک باشد و تند و تیز، اما نیست. امروز نیست و با این روند، فردا و فرداها هم نخواهد بود. در این میان ما رسانهها هم مقصریم، چون آنگونه که باید و شاید به ورزش همگانی، نشاط و سلامت عمومی جامعه بها ندادهایم. پس بیایید تا دیرتر از این نشده بجای اینکه تنها به حواشی بپردازیم و سروصداها را برای علاقهمندان به ورزش پوشش خبری بدهیم از اصل ورزش بنویسیم، از اهمیت نشاط اجتماعی که با ورزش حاصل میشود، از اهمیت ورزش دانشآموزی که پشتوانه ورزش قهرمانی است و یادمان باشد که زمان زیادی را برای این کار از دست دادهایم. یادمان باشد که شاید میخواهند ما را سرگرم کنند تا در آینده ایرانی تنبل، کاهل و بیرمق داشته باشیم. یادمان باشد که تاکنون هرچه از فساد و بیتالمالخواری فوتبال نوشتیم، نه به کسی برخورده و نه کسی کاری کرده، چون ظاهراً همه از این سفره گسترده سهم میبرند. پس حداقل ما در کنار افشای فساد در ورزش از اصل ورزش هم بنویسم و از وظیفه اصلی خود غافل نشویم.