استعداد زیادی در بهانهتراشی داریم و این بار برای کتمان واقعیتهای تلخ فوتبال ایران کرونا ویروس بهترین بهانه است. همه دنیا اسیر این ویروس هستند، اما با این تفاوت که آنها و به ویژه رقبای آسیایی در اسارت کرونا هم که باشند طبق برنامههای بلندمدت و افقهایی که از پیش ترسیم کردهاند کارشان را ادامه میدهند. حال در آستانه شروع مجدد لیگ قهرمانان آسیا وضعیت نمایندگان تعریفی ندارد و سردرگمتر از همیشه برای رسیدن به هدفی دور از دسترس تلاش میکنند.
حسرتها در فوتبال ما زیاد است؛ از صعود به بازیهای المپیک گرفته تا قهرمانی جام ملتهای آسیا و حتی لیگ قهرمانان آسیا. دلایل زیادی هم برای تداوم این حسرتها وجود دارد، از جمله سوءمدیریتهای سریالی، بیبرنامگی، دلالی، زیر میزی، دور زدن قانون و... منتها مدعیان هم قارهایمان طی سالهایی که ما اسیر اختلافات داخلی بودیم، آنها فوتبالشان را به سمت حرفهای شدن سوق دادند و به موفقیتهای زیادی دست یافتند. تیمهای کرهای و ژاپنی در حالی به درخشش در جهان میاندیشند که قهرمانی در آسیا جزء اهداف دمدستیشان محسوب میشود. در عوض اینجا همه شعار حرفهای شدن میدهند و با همین توهمات پولهای میلیاردی رد و بدل میکنند. هنوز با گذشت نزدیک به دو دهه از برگزاری لیگ برتر، همان جمله معروف مرحوم حجازی بیانگر واقعیت فوتبال ماست: «فوتبال ما حرفهای نشده فقط شماره پیراهنها لاتین شده است!»
استقلال، پرسپولیس، سپاهان و شهرخودرو چهار نمایندهای هستند که از امروز باید دیدارهای باقیمانده مرحله گروهی لیگ قهرمانان را برگزار کنند. وجه اشتراک همه آنها تغییرات زیاد و بیبرنامگی است. بعد از اتمام لیگ برتر و جام حذفی همگی درگیر فصل نقل و انتقالات بازیکن و مربی هستند و این وسط فکر و ذکرشان بالا بردن رقم قراردادهاست، در صورتی که خودشان هم میدانند وضعیت خوبی در گروههایشان در لیگ قهرمانان ندارند و کنار زدن حریفان غرب آسیا کار آسانی نیست، به ویژه که رویارویی با حریفان عربستانی و اماراتی هم داستانهای خاص خودش را دارد. با این تفاسیر صعود به مرحله حذفی نیز دستاورد بزرگ و دور از ذهنی محسوب میشود چه برسد به قهرمانی آسیا. برخلاف ما کره و ژاپن برنامههایشان را مثل ساعت پیش میبرند و هیچ موضوع فرعی و حاشیهسازی هم نمیتواند آنها را از هدفشان دور کند. با همین تفکر در ۱۷ دوره از لیگ قهرمانان ۹ قهرمانی و یک عنوان نایب قهرمانی به نمایندگان فوتبال این دو کشور رسیده است. در شرایطی که همه برای پیشرفت و جا نماندن از فوتبال حرفهای میجنگند، ما همچنان اندر خم یک کوچه ماندهایم. تا زمانی که اوج آرزوهایمان پرداخت به موقع جریمهها و غرامتهای خارجیهای بیکیفیت است و مدیریت فشل فوتبالمان متحول نشود، خواب قهرمانی در قاره کهن را هم نخواهیم دید.