گلایه‌های‌شان از بی‌پولی تمامی ندارد، خصوصاً وقتی بحث پرداخت مطالبات بازیکنان و مربیان خارجی پیش کشیده می‌شود و شکایت پشت شکایت روانه فیفا می‌شود، ناله سر می‌دهند که دست‌شان خالی است و کاسه گدایی و چه کنم چه کنم می‌گیرند مقابل هوادار و وزارت ورزش برای جبران اهمال‌کاری‌های مالی‌شان.
پایش که بیفتد، اما عصا به دست بودن هم مانع سفر‌های غیرضروری خارجی‌شان نمی‌شود و این دورهمی‌ها را از دست نمی‌دهند، ولی نه با دست خالی، بلکه با چمدانی پر از پول‌هایی که همواره ضجه نداشتن آن را سر می‌دهند. برای‌شان مهم هم نیست اگر نیمی از آن ۱۰۰ هزار دلاری را که در چمدان چپانده‌اند توقیف شود و بیش از آنچه دلار برده بودند را به ریال جریمه دادند (۳ میلیارد) برای آزادی کاظم قیم، معاون امور بین‌الملل باشگاه به عنوان وثیقه که بعد از ساعت‌ها بازجویی دم‌دم‌های صبح از بازداشت بابت این اقدام نسجیده آزاد شود.
نه، این اتفاقات برای پسربچه‌ای کم‌تجربه رخ نداده است. این چمدان را از سعادتمند، مدیرعامل باشگاه استقلال در فرودگاه قطر توقیف می‌کنند. چمدانی که بماند باید در همین فرودگاه امام خمینی توقیف می‌شد برای ممانعت از خروج این مقدار ارز از کشور، اما از گیت‌های این سوی مرز رد و در آن سوی مرز نیمی از آن توقیف می‌شود. پولی که گفته می‌شود برای پرداخت پاداش بازیکنان زحمت حمل و نقلش افتاده بر دوش سعادتمند و نوروزی، معاون پزشکی استقلال که هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای نمی‌توان یافت برای حضورش در جمع آبی‌پوشان در قطر، آن هم در شرایطی که به دلیل کرونا تأکید می‌شود به اعزام‌های کمتر و ممانعت از حضور افراد غیرضروری در این سفرها. بماند که حضور آن‌ها همواره معضلی بوده که هزینه‌های آن از جیب ملت پرداخت می‌شده و می‌شود.
این شاهکار تنها مختص به سعادتمند نیست که بابت آن ساعت‌ها در فرودگاه قطر مورد بازجویی قرار می‌گیرد که به چه دلیل این مقدار پول را در برای خارج کردن از مرز چمدان چپانده است! همتای او در پرسپولیس نیز به همین شکل قصد حضور در اردوی سرخپوشان را داشت که با ممانعت قطری‌ها که کارشکنی می‌خواندش مواجه شده است. کارشکنی که البته به سود مردم تمام شد تا چمدانی دیگر از دلار‌های ایران به واسطه مدیران ناکارآمد سرخابی‌های پایتخت در فرودگاه قطر توقیف نشود.
داستان، اما پیچیده‌تر از این حرف‌هاست. از کنار حضور بی‌مورد سعادتمند، نوروزی و تلاش رسول‌پناه برای حضور در قطر شاید بتوان عبور کرد. داستانی که سال‌هاست فریاد زده می‌شود که باید نهاد‌های نظارتی را حساس کند، اما خارج کردن این مقدار ارز از مرز‌های کشور، آن هم در شرایطی که بازیکنان در قرنطینه هستند و اجازه خروج از هتل محل اقامت خود را جز برای بازی و تمرین ندارد چه توجیهی می‌تواند داشته باشد، آن هم پولی که به دلار است نه به ریال!
مگر قرار است پاداش بازیکنان داخلی هم به دلار پرداخت شود که آقایان چمدانی پر از دلار به دنبال خود راه انداخته‌اند؟ پولی که به اسم پاداش بازیکنان از مرز خارج می‌شود و هیچ مشخص نیست اگر در فرودگاه توقیف نمی‌شد به دست بازیکنان می‌رسید یا مانند ادعای رسول‌پناه در خصوص پرداخت پاداش دو برد سرخپوشان مقابل التعاون قبل از مصاف با الشارجه امارات پوشالی ازآب درمی‌آمد.
سال‌هاست که فریاد رسانه‌ها بابت ارز‌هایی که به بهانه پرداخت پاداش بازیکنان و مربیان از مرز‌های کشور خارج می‌شود به جایی نمی‌رسد برای زیر ذره‌بین رفتن رفتار‌های غیرمتعارف مدیران نالایق و بی‌کفایت فوتبال ایران، اما امروز باید مدیران سرخابی مورد بازخواست قرار گیرند که مقصد این پول‌ها کجا بوده، وقتی در شرایط کنونی هیچ بازیکنی شرایط خرج کردن آن‌ها را در بازار (قطر) ندارد و چیزی دست بازیکنان را نگرفته، برخلاف آن همه در بوق و کرنا کردن پرداخت پاداش‌ها. (ادعای رسول‌پناه و تکذیب بازیکنان پرسپولیس)
آیا آقایان امروز که جابه‌جا کردن ارز بین‌بانکی با مشکل مواجه شده، به اسم بازیکنان اقدام به خروج ارز از کشور می‌کنند؟ اگر این‌طور نیست، پس چه توجیهی دارد کول گرفتن ۱۰۰ هزار دلاری که نیمی از آن در قطر توقیف می‌شود و چه توجیهی دارد ادعای پرداخت پاداش به بازیکنان وقتی پول‌ها به جای جیب بازیکنان در چمدان آقای مدیری است که برخلاف همتای خود در استقلال اجازه ورود به قطر را نمی‌گیرد تا این یکی چمدان از توقیف شدن در خاک قطر معاف شود.
