سرویس ایران جوان آنلاین: ایران بزرگ‌ترین مصرف‌کننده چادرمشکی در دنیاست و سالانه به ۷۰ میلیون متر مربع پارچه مشکی نیازمند است، اما برای تأمین این نیاز خود سال‌هاست به جای تولید، راه واردات را در پیش گرفته است و هر سال حداقل ۱۵۰ میلیون دلار را به واردات پارچه مشکی اختصاص می‌دهد.
بر اساس آمار‌های موجود، در کشور تنها چهار کارخانه تولید چادرمشکی «حجاب شهرکرد»، «کرپ ناز» در کرمانشاه، «نای زرین» در اصفهان و نساجی «یزد باف» وجود دارد که متأسفانه خط تولید پارچه چادر مشکی تنها در کارخانه نساجی «یزد باف» فعال است و سه کارخانه دیگر تعطیل هستند. با یک حساب سرانگشتی متوجه می‌شویم چنانچه در همه این کارخانجات نیز خط تولید پارچه چادر مشکی فعال باشد تنها می‌تواند جوابگوی ۳۰ میلیون مترمربع پارچه چادرمشکی مصرفی در کشور باشد و این میزان نیز به علت وجود جنس قاچاق، بازار فروش زیادی نخواهد داشت. نقش و تأثیر مافیای واردات بر ورشکستگی کارخانجات تولیدکننده پارچه چادرمشکی در ایران محسوس و قابل لمس است. صاحب منصبانی که از واردات و قاچاق کالا در کشور نفع می‌برند، نه تنها از تولید داخلی حمایت نمی‌کنند بلکه جلوی پای کارخانجات داخلی سنگ‌اندازی می‌کنند و خط‌های تولید را به ورطه تعطیلی می‌کشانند و کارگران آن‌ها را بیکار می‌کنند.
از یک چرخ تا فعالیت ۲۵ نفر
ندیمه فلاح‌پور، بسیجی جهادگری است که امروز مدیریت یک کارگاه تولید چادر مشکی و محصولات مرتبط با حجاب را در استان البرز بر عهده دارد.
این کارآفرین، کار تولید را هفت سال قبل از منزلش شروع و حالا با تأسیس یک کارگاه بزرگ، برای ۲۵ نفر اشتغالزایی کرده است.
خانم فلاح‌پور مهم‌ترین چالش کارگاهش را تهیه پارچه برای تولید چادرمشکی عنوان می‌کند و درباره چگونگی ورودش به عرصه تولید پوشاک می‌گوید: «هشت سال قبل با خرید یک دستگاه چرخ خیاطی کار را در منزل آغاز کردم. چندی بعد یکی از دوستانم با من همراه شد و یک چرخ خیاطی دیگر در خانه مستقر کردیم. به مرور متوجه شدیم به سری دوز و وسط کار نیاز داریم و آن‌ها نیز به ما اضافه شدند. اوایل تولید محدود بود و تک‌فروشی داشتیم، اما کیفیت و زیبایی طرح‌ها مشتری‌های عمده را برایمان جور کرد. سفارشات عمده دریافت کردیم و توانستیم کار را توسعه دهیم.» این بسیجی ادامه می‌دهد: «با دریافت ۳۰ میلیون تومان وام اقتصاد مقاومتی از بسیج سازندگی توانستیم تعداد زیادی چرخ خیاطی تهیه کنیم و در زیرزمین یک مسجد مستقر شویم. هم اکنون ۲۵ خانم در تولیدی «فاطیما» مشغول کار هستند. تولیدی ما هر ماه بیش از ۱۰ هزار چادر، روسری، شال، ساق دست و انواع پوشاک مرتبط با حجاب تولید می‌کند.»
تولیدی فاطیما به دلیل استفاده از طرح‌های زیبا و در عین حال هماهنگ با فرهنگ اسلامی مشتریان زیادی دارد و به همین خاطر شهرت دارد.
کار فرهنگی مهم‌تر از فعالیت اقتصادی
خانم فلاح‌پور می‌گوید: «من چادری هستم و همیشه می‌دانستم خانم‌های محجبه ما با مشکل تهیه محصولات حجاب مواجه‌اند، طراحی چادر‌ها و روسری‌ها غالباً قدیمی و تکراری است و خانم‌ها از این مسئله رنج می‌برند. به همین دلیل با علم به این خلأ تصمیم گرفتیم محصولات حجاب را با طراحی جدید و شکیل ارائه کنیم که بسیار هم مورد استقبال قرار گرفت.»
وی خاطرنشان می‌کند: «من فکر می‌کنم در وهله اول مشغول یک کار فرهنگی هستم تا فعالیت اقتصادی. از خدمت کردن به فرهنگ حجاب و عفاف خوشحالم. خانم‌های ایرانی دوست دارند زیبا دیده شوند. ما تأکید زیادی بر زیبایی طرح‌ها داریم و معتقدیم حجاب به زیبایی ظاهری مشتری‌هایمان می‌افزاید. به همین دلیل بخش عمده‌ای از مشتری‌های ما به ویژه در خصوص شال صدف که صددرصد پوشیده است، کسانی هستند که چادری نیستند، اما به دلیل زیبایی این شال آن را با اشتیاق تهیه می‌کنند. خلاصه‌اش اینکه اگر محصولات حجاب زیبا، شکیل و به روز باشند در ترغیب خانم‌ها به حجاب مؤثرند.»
این جهادگر کارآفرین درباره مهم‌ترین چالش تولید محصولات حجاب می‌گوید: «متأسفانه پارچه چادر مشکی و پارچه‌های حریر که برای تولید روسری و شال استفاده می‌شوند، در داخل کشور تولید نمی‌شوند و همه آن‌ها وارداتی هستند. به همین دلیل واسطه‌هایی که می‌توانند مستقیماً از دوبی، ترکیه، ژاپن، چین و سوئیس این پارچه‌ها را تهیه کنند، سود بسیار زیادی نصیبشان می‌شود و این اجناس وارداتی را به قیمت گزافی به تولیدکنندگان می‌فروشند و در نهایت قیمت تمام شده محصول افزایش زیادی پیدا می‌کند.» به گفته خانم فلاح‌پور، واقعاً دردناک است که ما تنها مصرف‌کننده چادر مشکی در جهان هستیم و در عین حال تنها واردکننده پارچه مشکی! وقتی می‌دانیم پارچه مشکی نیاز ثابت و همیشگی بانوان ایرانی است چرا هیچ وقت روی کارخانه تولید چادرمشکی سرمایه‌گذاری نمی‌کنیم؟ فکر می‌کنم برای واردات پارچه مشکی رقم بسیار کلانی ارز از کشور خارج می‌شود که دقیقاً ضد اقتصاد مقاومتی است.
