سرویس ورزشی جوان آنلاین: ایرادها یکی، دو تا نیست. سال ۹۷ که تیمهای نوجوانان و جوانان کشتی قهرمان آسیا و جهان شدند طبق قانون وزارت ورزش، کشتی میتوانست چهار مربی و یک سرمربی داشته باشد، در حالی که ما همیشه پنج مربی و یک سرمربی اعزام میکنیم. به این دلیل هم پاداش اندک به جای چهار مربی، بین پنج مربی تقسیم میشود، یعنی پاداش قهرمانی نوجوانان آسیا که پنج سکه ۲ میلیون تومانی برای مربیان بود، آن هم با توجه به اینکه خود به خود به یک مربی جایزهای تعلق نگرفته است با یک نفر اضافه بین نفرات تقسیم میشود. از این رقم مالیات هم کم کردند و بعد از دو سال به مربی گفتهاند از شهرستان بیاید و پاداشش را بگیرد. در واقع مربیای که تیمش بهترین نتیجه را گرفته و قهرمان شده، بیشتر از رقم جایزهاش باید هزینه کند و از شهرستان به تهران بیاید تا پای رسید را امضا کند و جایزهاش را بگیرد! اعتراضی که محمد طلایی هم چند روز پیش مطرح کرد، به همین دلیل بود. جای تأسف دارد که مربی یا کشتیگیر ما میخواهد تلاش کند به این جایگاه برسد، اما در اینجا که تیم ملی است و ته مربیگری درآمدی نیست. درست در جایی که تیمت قهرمان آسیا و جهان شده، به این شکل نباید انتظار پیشرفت از آینده ورزش داشت. دیروزمان دارد بهتر از امروزمان میشود، یعنی جوایز گذشته خیلی بهتر از این سال بوده، الان کل پاداش مربی مثل سیامک قیطاسی اندازه نصف سکه امروزی هم نشده، او از شهرستان بیاید جایزه را بگیرد، کل پولش خرج شده است. چطور انتظار داریم با مطرح شدن بحث پرداخت پاداشها شاهد این همه گله و اعتراض نباشیم. وزارت ورزش، نه تنها کشتی که باید نگاه بهتری به کل ورزشمان داشته باشد. باید سودمندی ورزش را ببینند و کاملاً درک کنند. با این شیوهای که با قهرمانان نوک قله در مورد پاداشها برخورد کردهاند، ریشه ورزش را میزنند. در مورد ورزش نباید به دنبال این باشند که طوری حساب و کتاب کنند که خودشان متضرر نشوند. جامعه ورزش به خطر افتاده و باید حتماً نگاه عمیقی در این حوزه داشته باشیم. نگاه کنید در وضعیتی که تعطیلی ورزش آسیب زیادی به جامعه زده، موفقیت پرسپولیس چه شور و حالی به ملت پر از درد و رنج ما تزریق کرده است.