سرویس بین الملل جوان آنلاین: در پی نشست نهم اکتبر (۱۸ مهرماه) میان مقامات دولت مرکزی عراق و دولت منطقه کردستان که با حضور مصطفی الکاظمی، نخست‌وزیر و نماینده سازمان ملل برگزار شد، توافقی درباره وضعیت اداره سنجار در استان نینوی به امضای طرفین رسید. بغداد هدف از این توافق را که استقبال وزارت امور خارجه امریکا و مصر را به دنبال داشته است، مقابله با فعالیت گروه‌های تروریستی مانند «پ. ک. ک» در این منطقه اعلام کرده است. با این حال، شیخ قیس الخزعلی، دبیرکل جنبش عصائب اهل الحق، این توافق را تشریفات سیاسی و بده و بستان انتخاباتی می‌داند. الخزعلی در این مورد گفت: «ایزدی‌ها پیش از این رنج‌های فراوانی را متحمل شده‌اند و به نظر می‌آید که با این توافق رنج آن‌ها تداوم پیدا می‌کند.»
موضع‌گیری الخزعلی اشاره به غیبت نمایندگان ایزدی، شبکی، ترکمانی و سایر قومیت‌های ساکن سنجار در این نشست دارد. آن‌ها نیز از این توافق به عنوان نوعی معامله میان الکاظمی و بارزانی‌ها برای بازگشت پیشمرگه به سنجار یاد می‌کنند و با توجه به اینکه پیشمرگه در سال ۲۰۱۴ شهر را به داعش تسلیم کرد و پس از آن، داعش ایزدی‌ها را مورد آزار قرار داد، نظر مساعدی به این اقدام ندارند.
اخراج نیرو‌های حشدالشعبی دیگر موضوعی است که منتقدان به آن اشاره کرده‌اند. توافق مذکور دارای سه محور اصلی اداری، امنیتی و بازسازی است و طبق یکی از بند‌های آن، منحصراً پلیس و دستگاه‌های امنیت ملی و اطلاعات، مسئولیت امنیت داخل سنجار را برعهده خواهند داشت و دیگر یگان‌ها و گروه‌های مسلح با نظارت فرماندهی عملیات مشترک و حشدالشعبی به خارج از شهر انتقال داده خواهند شد.
محمد البلداوی، نماینده ائتلاف الفتح دیگر منتقد این توافق با ابراز ناخرسندی از حضور نیافتن قومیت‌های سنجار در توافق اخیر، گفت: «با بررسی مفاد این توافق، به نظر می‌رسد که توافق یاد شده در نتیجه فشار‌های امریکایی و کردی در راستای تحقق منافع کرد‌ها بر اساس ماده ۱۴۰ قانون اساسی و حمایت از حضور امریکایی‌ها در عراق از طریق اخراج حشدالشعبی، حاصل شده است، به ویژه که حشدالشعبی سهم زیادی در آزادسازی سنجار داشته و ایزدی‌ها و امیر آن‌ها می‌گویند که الحشد مانند یک سپر از آن‌ها مقابل تروریست‌های داعش حفاظت کرده است.»
صباح العکیکی، کارشناس امنیتی عراق در مصاحبه با «المعلومه» گفت که اهداف توافقنامه اخیر درباره سنجار کاملاً روشن و برای هدف قرار دادن حشدالشعبی و نادیده گرفتن تلاش‌های این سازمان در زمان آزادسازی سنجار است.
