بحران مالی فوتبال ما پایان ندارد. روزی نیست که خبر شکایت و تهدید بازیکنان و مربیان خارجی در رسانه‌ها منتشر نشود. با اینکه در فصل جدید استفاده از خارجی‌ها ممنوع شده، اما خودشان هم خوب می‌دانند که این قوانین چاره کار نیست. انباشت بدهی‌های خارجی روز به روز بیشتر می‌شود، به همین خاطر هم نمی‌توان به گزارش منتشر شده از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس برای حل بحران بدهی سرخابی‌ها امیدوار بود.
گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس در خصوص هزینه سنگینی که فوتبال روی دست کشور گذاشته، عمق فاجعه را نشان می‌دهد. طی یک دهه گذشته فدراسیون فوتبال و دو تیم پرسپولیس و استقلال به پرداخت
۳۰ میلیون دلار محکوم شده‌اند! رقمی نجومی که می‌توان با آن ورزش ایران را متحول کرد. این گزارش اهمال و سوءمدیریت در فوتبالمان را با سند و مدرک تأیید می‌کند و آن آقایانی که مدعی مدیریت حرفه‌ای هستند هم نمی‌توانند واقعیت را کتمان کنند. مسئله، اما اینجاست که ورود مجلس و نمایندگان ملت به قرارداد‌های دردسرساز فوتبالی تا چه اندازه می‌تواند بحران دستمزد‌های ارزی را حل کند؟
با اینکه پیگیری این معضل از سوی مجلس و نمایندگان را به فال نیک می‌گیریم، ولی باید دید پیگیری‌ها تا چه زمانی تداوم خواهد داشت و تا کی باید منتظر ارائه گزارش فوق به نهاد‌های نظارتی و ورود آن‌ها به این قضیه باشیم.
خطر جدی که پرسپولیس را تهدید می‌کند تازه‌ترین موردی است که بحث آن حسابی داغ شده و خبر‌ها حاکی از آن است که قهرمان چهار دوره متوالی لیگ برتر در یک قدمی نقره‌داغ شدن قرار دارد. مهلت پرداخت بدهی سنگین برانکو ایوانکوویچ در حالی به پایان رسیده که جریمه مالی حداقل محرومیتی است که فیفا برای سرخ‌ها در نظر خواهد گرفت و خطر کسر امتیاز نیز وجود دارد. در این اوضاع آقایان طبق سنوات گذشته با مصاحبه‌های پرتعداد خود را بی‌تقصیر می‌خوانند و گناه را به گردن دیگران می‌اندازند. مدیرعامل فعلی مدیر قبلی را مقصر خوانده و مدیر قبلی هم مدعی است مدیر فعلی همه چیز را کتمان می‌کند. در این بین قیمت دلار از ۳۰ هزار تومان فراتر رفته و تأمین ارز برای پرداخت بدهی برانکو را سخت‌تر کرده است. ضمن اینکه مسئولان فعلی و قبلی باشگاه مدعی هستند تحریم‌ها باعث تأخیر در پرداخت بدهی شده است. البته وضعیت استقلال هم بهتر از رقیب سنتی‌اش نیست و امروز و فرداست که شکایت طلبکاران خارجی یقه آن‌ها را هم بگیرد.
کمبود بودجه، تحریم، قیمت دلار و اینگونه موارد، بهانه‌های تکراری است که در سال‌های گذشته مدیران دو باشگاه پرسپولیس و استقلال تحویل مردم و رسانه‌ها داده‌اند تا کسی به آن‌ها بابت قرارداد‌های بی‌حساب و کتاب با خارجی‌ها خرده نگیرد. در حالی بخش اعظم این خسارت‌ها را به بازیکنان و مربیان بی‌کیفیتی داده‌ایم که به خاطر رابطه خوب دلالان با مدیران، آن‌ها سر از فوتبال ما درآوردند. سود اصلی این ریخت و پاش‌ها به جیب واسطه‌هایی می‌رود که هویت‌شان برای اهالی فوتبال و مدیران مشخص است، ولی عزمی برای قطع کردن دست‌شان از این رشته وجود ندارد. بحران اقتصادی مستطیل سبز ایران به جایی رسیده که در آینده نزدیک باید منتظر نابودی کامل فوتبالمان باشیم. نبود ضابطه و نظارت روی قرارداد‌ها علاوه بر درگیر کردن باشگاه‌ها، فدراسیون فوتبال را نیز به چالش کشیده تا جایی که ویلموتس بلژیکی بیش از ۶ میلیون یورو از ما غرامت می‌خواهد. به همین خاطر است که ارائه یک گزارش به تنهایی نمی‌تواند دردی از درد‌های فوتبال دوا کند. تا وقتی که نهاد‌های نظارتی و قوه قضائیه به فساد آشکار در قرارداد‌ها ورود نکنند، با مدیران متخلف برخورد نشود و سزای بر باد دادن پول مردم را پس ندهند نباید منتظر تحول مدیریتی در فوتبال بی‌سروسامان کشورمان باشیم.
