مصطفی تاجزاده از فعالان فتنه ۸۸ که مدتی است به دلیل شهوت دیده شدن، نزد اهالی فضای مجازی به طعن و طنز به آقای دوربینی معروف شده است، روز گذشته در توئیتی مضحک که ناشی از فراموشی و زایل شدن حافظه تاریخی اوست، روند صعودی و افسار گسیخته دلار را ناشی از ارادههای خارج از دولت روحانی توصیف کرد که متغیرهایی مانند پیروزی ترامپ، خروج از برجام، مخالفت با مذاکره (با همان ترامپ پاره کننده برجام) و آغاز مجلس یازدهم در آن نقش داشتهاند. تاجزاده سپس نتیجه گرفت قیمت دلار نتیجه عملکرد مخالفان برجام، کاسبان تحریم و جنگ است.
درباره منطق ضعیف و غیرقابل دفاع او از برجام همین بس که به اذعان دولتمردان روحانی برجام پیش از خروج امریکا هم حاصلی جز «تقریباً هیچ» نداشته و این اعتراف بارها و بارها در مواضع دولتمردان تکرار شده است. روزی هم که امریکا از برجام خارج شد، موضع رئیس دولت برآمده از اصلاحطلبان این بود که موجودی مزاحم از برجام خارج شده از این بابت خوشحالم: «خوشحالم که یک موجود مزاحم از برجام خارج شده است» (روحانی: ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷). بنابراین، مخالفت با مذاکره با چنین موجود مزاحمی آیا نشانه عقلانیت است یا دامن زدن به افزایش قیمت دلار؟
اتفاقاً اگر قرار باشد جریانی به صفت کاسب تحریم متصف شود، اصلاحطلبان از هر جریانی لایقتر و برازندهتر هستند. جریانی که تمام هفت سال گذشته با اعتماد مردم کاسبی کردند. از رقیب سیاسی خود دیو ساختند و دلبر خود را «تضمین» کردند، چنانکه امضای دشمن درجه یک کشور را هم «تضمین» کرده بودند و اکنون که پس از هفت سال ناکارآمدی چکهای اعتماد آنها یکی پس از دیگری برگشت خورده نقش شرخری برای خود تعریف کردهاند. روزی در سراب پیروزی نامزد دموکراتها در امریکا با رؤیاهای خود خوشند و بازهم چک «کری» را تجدید تاریخ میکنند و روزی دیگر همه مشکلات و ناکارآمدیهای دولت را حواله منتقدان میکنند. از یاد نبردهایم که همین تاجزاده در سرمقاله یکی از روزنامههای اصلاحطلب نوشت: اگر روحانی نبود، دلار ۱۲ هزار تومان، سکه ۳ میلیون و پراید ۶۰ میلیون میشد. به قول ظریفی حالا هم که قیمت دلار و سکه را ۱۰ برابر کردهاند، به خیال خود مردم را کم حافظه میپندارند و مثلاً فرار به جلو میکنند. یک چیزی شنیدهاند، سینهخیز رفتن از سر اجبار، اسمش فرار به جلو نیست. البته آدم حسابی، صد کیلومتر سینهخیز برود، بهتر از این بیچارگی و مذلتی است که امثال تاجزاده به جان خریده است.