سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: علی میری تصویرگر ایرانی است که در کارهایش مجموعهای از نقاشیها با محوریت نوستالژی و خاطرات کودکی دارد. انتشار این آثار در صفحه شخصی میری باعث شد کاربران اهل ترکیه نسبت به آن واکنشهای مثبت زیادی داشته باشند. نقاشیهای این هنرمند ایرانی آنقدر به تصویر زندگی اهالی ترکیه نزدیک بود که کاربران ترک عنوان میکردند گویا یک نقاش اهل ترکیه آن را به تصویر کشیده است.
میری در گفتگو با خبرگزاری «آناتولی» ترکیه در این باره میگوید: بیشترین بازخورد برای آثار من از ترکیه بود. این غیرقابل انکار است. زندگیها خیلی شبیه هم و باعث تعجب آنها بوده است. بسیاری گفتهاند ما فکر میکردیم یکی از نقاشهای ترکیهای این آثار را ترسیم کرده است.
وی ادامه میدهد: «ریشه فرهنگ دو کشور مشترک و نزدیک به هم است، اما هر چه قدر به آینده رفتیم از هم فاصله گرفتیم، به ویژه تأثیری که غرب روی خاورمیانه به خصوص بر ترکیه گذاشت. ایران کمی مرزهایش بستهتر بود. نمیتوانم بگویم که این تأثیر خوب یا بد بود ولی به عنوان یک عنصر بیگانه وارد فرهنگ ما شد. متأثر از این فرهنگ چیزهایی را از دست دادیم که اکنون حسرتشان را میخوریم. این یک روند طبیعی و جهان یک جهان مصرفی است و به ما القا میشود فلان کالا و ابزار باعث خوشحالی میشود.»
این نقاش که به نوستالژیها در آثارش میپردازد، میگوید: «بحث نوستالژی در همه فرهنگها وجود دارد. همه نسبت به گذشته علاقهای داریم. اشیا، عکسهای گذشته یا یک آهنگ قدیمی ما را دچار یک احساس بین خوشحالی و غم کرده و احساساتمان به غلیان میآید. من هم با توجه به این احساسات آثاری که ارائه دادم، بازخوردهای خوبی به همراه داشت. منبع نقاشیهایم خاطراتم است و این حس خوبی به مخاطبان میداد.» میری تأکید میکند: «هدف از این تصاویر این است که مخاطب با دیدن آن فکر کند که باید چه کار کنیم مانند گذشته روابط بهتری داشته و خوشحالتر باشیم. اولویت تصاویر من این است که انسان باید به خود، سپس به اطرافیانش توجه داشته باشد و در راستای آن از تکنولوژی استفاده کند. روابط ما در گذشته با خانواده و بستگانمان خیلی وسیعتر بود. امروزه بستگان نزدیک را هم به ندرت میبینیم، کرونا نیز این وضعیت را تشدید کرده است.»