سرویس ورزشی جوان آنلاین: مصاحبههای متعدد مدیران فوتبال بلای جان این رشته شده است. فوتبال و ورزش جدای از جامعه نیست. هر چیزی که در جامعه رخ میدهد در فوتبال هم همان اتفاق میافتد. در حال حاضر برخی مدیران با یک حکم میآیند و با یک حکم هم میروند. همین مدیران در یک روز به سه، چهار شبکه میروند و مرتب مصاحبه میکنند. برای دیده شدن راههای مختلفی وجود دارد. وقتی این موضوع شیرین شود، زیر زبان مدیران مزه میکند. تعداد شبکههای رادیو و تلویزیونی و کانالها زیاد شده است و مدیران فوتبال هم طاقت دوری از رسانهها را ندارند. به همین خاطر حتی مدیران برکنار شده هم سعی میکنند به شرایط قبل برگردند. کسی که جدا شده، دوست دارد دیده شود و اینها ایجاد حواشی میکند. بدون رسانه برای این عزیزان سخت میگذرد. زمانی که مدیر میخواهد دیده شود ابزاری در موبایل و حتی خود رسانهها مفت و مجانی در اختیارش قرار دارد و آنها در این فضا راحت هم تفریح میکنند و هم به دیگران که در حال کار هستند، ضربه میزنند تا آرامش نداشته باشند. همه اینها نشان میدهد ورزش بزرگتر ندارد و زور وزارت ورزش نمیرسد!
ما که در فوتبال بزرگتری نمیبینیم، فقط پست این عزیزان بزرگتر است، وگرنه عملکردشان بزرگ نیست. شما به رفتارهای معاونان وزیر نگاه کنید، در جایی که باید دخالت کنند، نمیکنند و برعکس. در مورد ویلموتس دیدید که همین معاونان میگفتند «من نبودم دستم بود، تقصیر آستینم بود!» البته کمیته اخلاق هم هست، ولی کمیته اخلاق هم چارچوبی دارد و نمیتواند به خیلی چیزها ورود کند، مگر اینکه به حیثیت فوتبال لطمهای وارد شود. آنها میگویند برخی مسائل در چارچوب وظایف ما نیست، در حالی که کمیته اخلاق باید زودتر و جدیتر به برخی مسائل ورود کند. عدهای که مصاحبه میکنند، چون مشتری دارند این کار را انجام میدهند. هوادار با عینک تعصب و هیجان تحت تأثیر این حرفها قرار میگیرد. مدیر هم از این مسئله سوءاستفاده میکند و حرفهایی را میزند که ذهن هواداران را مشغول کند. در این بین هواداران هم باید مراقب باشند و تحت تأثیر قرار نگیرند.