سرویس سیاست جوان آنلاین: طی هفت سال اخیر کشور‌های غربی مجموعه اقدامات و رفتار‌های ضدایرانی را در دستور کار قرار داده‌اند که عکس‌العمل مناسبی را از طرف دولت و دستگاه سیاست خارجه به همراه نداشته است؛ از نقض برجام و عدم اجرای تعهدات مندرج در آن گرفته تا متهم کردن ایران به نقض صلح، ثبات و امنیت منطقه‌ای تا کشاندن چندین باره پرونده موشکی و منطقه‌ای کشورمان به جلسات رسمی و حتی اضطراری شورای امنیت سازمان ملل متحد. مقامات امریکا و اروپا بار‌ها به صورت فیزیکی نیز اهانت‌ها را به مقامات ارشد دولت و در جلسات رسمی صورت داده‌اند که از جمله آن رفتار‌های توهین‌آمیز هیئت‌های دیپلماتیک به مرحوم هاشمی رفسنجانی در تهران را می‌شود نام برد یا اهانت‌های رفتاری جانسون و حتی فرانس اولاند و سایر مقامات اروپایی به رئیس‌جمهور و وزیر امور خارجه کشورمان طی دیدار‌های حاشیه‌ای مجمع عمومی سازمان ملل متحد.
مقامات ارشد فرانسوی همانند انگلیسی‌ها و امریکایی‌ها همواره در ردیف کشور‌هایی بوده‌اند که به جامعه ایرانی و مقامات کشورمان رفتار توهین‌آمیز داشته و اقدامات زنجیره‌واری جهت تضعیف جمهوری اسلامی ایران و تضییع منافع ملی کشورمان صورت داده‌اند. به عنوان نمونه در غائله سال ۸۸ مقامات این کشور همپا با سایر کشور‌های غربی به دخالت در امور داخلی مشغول شدند و در بیانیه‌ها و سخنرانی‌های خود بار‌ها جمهوری اسلامی ایران را متهم به نقض حقوق بشر و کشتار شهروندان کشورمان متهم کردند. یا در حوادث زمستان سال ۹۶ دولت فرانسه با انتشار بیانیه‌ای به اغتشاشات برخی از شهر‌های ایران این‌گونه واکنش نشان داد: «مقامات فرانسوی به دقت وضعیت ایران را دنبال می‌کنند. حق اعتراض آزادانه یک حق اساسی است، همین‌طور آزادی انتقال اطلاعات... دولت فرانسه نگرانی خود را از آمار بالای قربانیان و بازداشت‌شدگان ابراز می‌کند. در هفته‌های آینده، احترام به حقوق بشر، در مرکز گفتگو‌های ما با مقامات ایرانی خواهد بود.»
اغماض در برابر تقویت و احیای سازمان منافقین
کمافی‌السابق دولت تدبیر و امید، ترجیح داد تا دولت فرانسه‌ای که بار‌ها برجام را نقض و از کمترین تعهدات برجامی خود شانه خالی کرد را مورد رنجش قرار نداده و دخالت‌های اینچنینی را بدون واکنش و پاسخ و به اصطلاح عامیانه زیر سبیلی رد کند! آن‌هم در حالی که در تمام شورش‌های خیابانی سال‌های اخیر نقش سازمان منافقین که طبق موازین حقوق بین‌الملل یک گروه ضدانسانی و تروریستی به شمار می‌آید و امروز توسط دولت فرانسه «احیا و تقویت» می‌شود بسیار پررنگ است.
طی چند سال اخیر دولت فرانسه با برگزاری نشست گروه تروریستی منافقین در پاریس و شرکت بسیاری از مقامات رسمی دولت و پارلمان این کشور، تلاش کرده است تا مبارزه با جمهوری اسلامی ایران و تضعیف امنیت روانی و اجتماعی جامعه ایرانی را وارد مراحل جدیدی کند.
برگزاری نشست سازمان منافقین در پاریس تنها یکی از اقدامات ضدایرانی و مداخله‌جویانه فرانسوی‌هاست که اگرچه نقض قوانین حقوق بین‌الملل و رفتار خلاف موازین بین‌الملل این کشور است، اما هیچ‌گاه توسط دولت و دستگاه دیپلماسی مورد اعتراض مناسب قرار نگرفته است آن‌هم در حالی که مقامات این کشور ابایی از بسترسازی مالی، امنیتی و معنوی در حمایت از سازمان منافقین نداشته‌اند.
تنوع دشمنی فرانسوی‌ها
همان‌طور که اشاره شد فرانسوی‌ها بار‌ها از ضرورت افزایش فشار‌های حقوق بشری به ایران به‌دلیل حوادثی مانند آنچه در سال‌های ۸۸ و ۹۶ و ۹۸ اتفاق افتاده گفته‌اند و طی هفت سال اخیر نیز همگام با امریکا و کشور‌های اروپایی اهدافی نظیر «افزایش فشار به ایران برای شروع مذاکره در حوزه‌های غیرهسته‌ای»» و «تکمیل فرایند حقوقی جهت صدور قطعنامه‌های شورای امنیت» را دنبال کرده‌اند. فرانسوی‌ها همچنین بار‌ها با زیر سؤال بردن فعالیت‌های موشکی کشورمان آن را ناقض قطعنامه ۲۲۳۱ معرفی کرده و ماهیت آن را ناقض امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی معرفی می‌کنند؛ به عنوان نمونه آگنه روماته اسپاین، سخنگوی وقت وزارت خارجه فرانسه می‌گوید: «همان‌طور که می‌دانید اتحادیه اروپا در حال حاضر تحریم‌هایی علیه نهاد‌های موشکی دخیل در برنامه موشک‌های بالستیک ایران اعمال کرده است... در صورت لزوم، می‌توان تحریم‌های جدید [علیه برنامه موشکی ایران]وضع کرد». یا در نمونه‌ای دیگر وزارت خارجه فرانسه ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۷ طی بیانیه‌ای ضمن ابراز نگرانی شدید نسبت به پرتاب موشک بالستیک جدید توسط ایران، از آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد می‌خواهد تا گزارش کاملی درباره این آزمایش تهیه کند. امانوئل مکرون رئیس‌جمهور فرانسه نیز در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل همان سال می‌گوید: «اکنون به نظر می‌رسد توافق هسته‌ای برجام برای رفع همه نگرانی‌ها در مورد ایران کافی نیست و خواهان گسترش این توافق و افزودن دو یا سه بند به آن شد تا نگرانی‌های مطرح شده از سوی امریکا نیز برطرف شود.»، اما این مواضع ضدایرانی فرانسوی‌ها در بحث موشکی- منطقه‌ای همانند سایر موارد بدون پاسخ می‌ماند.
چشم‌پوشی در برابر اهانت‌های دینی
رویکرد مسامحه‌گرایانه و بعضاً سکوت و اغماض دولتمردان در برابر رفتار‌های ضدایرانی امریکا و اروپا امروز به تسامح در برابر رفتار‌های ضددینی مقامات غربی نیز تعمیم داده شده تا جایی که اهانت مکرون رئیس‌جمهور فرانسه به پیامبر گرامی اسلام (ص) واکنش مناسبی را از طرف مقامات ارشد دولت تدبیر و امید به همراه نداشته است. تنها بعد از گذشت نزدیک ۱۰ روز از رفتار ضددینی رئیس‌جمهور فرانسه و پس از آنکه بسیاری از مقامات کشور‌های مسلمان و حتی عموم مسلمانان در بلاد اسلامی به رفتار مکرون اعتراضات جدی کردند، رئیس‌جمهور در جلسه اخیر هیئت دولت بدون آنکه نامی از رئیس‌جمهور فرانسه ببرد، با جملاتی کلی بیان می‌کند: «این جای تعجب دارد کسانی که ادعای فرهنگ و دموکراسی دارند، به یک نحوی هرچند ناخواسته دیگران را به خشونت و خونریزی تشویق می‌کنند.» وی همچنین می‌گوید: «اتفاقاً آزادی زمانی می‌تواند برای جامعه مفید باشد که همه ارزش‌ها محترم باشند، نه اینکه به شخصیتی که به گردن همه حق دارد، توهین و اهانت شود. پیامبر اسلام به گردن تک‌تک اروپایی‌ها و همه آن‌هایی که در شرق و غرب زندگی می‌کنند، حق دارد، او معلم بشریت بوده و جای تعجب است کشور‌هایی که ادعای آزادی، حقوق و قانون دارند مردم را به توهین به همدیگر و توهین به آنانی تشویق کنند که مردم با همه وجود به آنان عشق می‌ورزند.»
انفعال در برابر منتفع‌ترین عضو توافق هسته‌ای
در حالی که دولت فرانسه منتفع‌ترین کشور از بعد اقتصادی در توافق هسته‌ای میان ایران و ۵+۱ است که پنج سال بعد از روز امضای برجام توانسته نقش‌پذیری محوری در مدیریت اقدامات ضدایرانی را از خود به نمایش بگذارد بدون آنکه منافع اقتصادی و مالی این کشور کمترین آسیبی ببیند. همان‌طور که بیان شد سکوت و بعضاً واکنش‌های سطحی و کم‌ارزش به مجموعه‌ای از رفتار‌های اهانت‌آمیز و دشمنی‌های بسیار گسترده فرانسوی‌ها به عنوان یک خصیصه ذاتی دستگاه دیپلماسی کشورمان تبدیل شده است و شاید گفتن و نوشتن از آن بیشتر از آنکه محرک دولتمردان برای عکس‌العمل مناسب با فرانسوی‌ها شود، عاملی برای کشف منشأ گستاخی‌های روزافزون غربی‌هاست کمااینکه بر اساس تجربیات مسلم و ادله مشهود هر جا که دولتمردان در برابر دشمنی و گستاخی اغماض به خرج دادند، منافع ملی بیشتر دستخوش تضعیف و تهدید قرار گرفت و نمونه بارز آن به سخره گرفتن منافع ملی کشور به اسم فن و فنون دیپلماتیک طی هفت سال اخیر است که جبران کردن آن بسیار سخت و حتی غیرممکن است.
