گفت‌وگوی محمدرضا باهنر، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با روزنامه رسالت، با عنوان «روحانی مدیون اصلاح‌طلبان» تیتر یک این روزنامه شده است. تیتری که می‌تواند این قابلیت را داشته باشد که هم روحانی از آن ناراضی باشد و هم اصلاح‌طلبان! باهنر در این مصاحبه و بخشی که تیتر از آن انتخاب شده، می‌گوید: «روحانی اصالتاً پایگاه و خاستگاهش اصلاح‌طلبی نبود. آن زمان تصمیم گرفت کاندیدا شود و اصولگرا‌ها روی مناسبی به او نشان ندادند. اصلاح‌طلبان نیز با کاندیدا‌های خودشان مانند آقای عارف و ... مقایسه کردند و ترجیح دادند که در آن لحظه از روحانی حمایت کنند. البته روحانی دولت اول و دومش را تماماً مدیون اصلاح‌طلبان است. زیرا آرای اصلاح‌طلبان را گرفت. من نمی‌خواهم بگویم در آرای روحانی هیچ رأی اصولگرایی نبوده است، اما رأی اکثریت اصلاح‌طلبی بوده است. دولتش هم دولت اصلاح‌طلبان است. بازهم نمی‌خواهم بگویم، تمام اعضای دولت اصلاح‌طلب بودند. اما حداقل در دو دولت روحانی یک اصولگرای مطرح وجود نداشت. افراد دولت یا غیرسیاسی بودند یا به جریان اصلاحات وابسته بودند.»
ناراضی بودن روحانی از چنین تیتری که هویداست. او از اینکه برای پیروزی در انتخابات مدیون جریانی خاص باشد، چندان راضی نیست. از سویی اصلاح‌طلبان این یکی دو سال تلاش می‌کنند که بگویند دولت روحانی دولت اصلاح‌طلبان نبوده است. اما این تیتر می‌گوید که شما روحانی را بر سر کار آوردید. در واقع البته روحانی و اصلاح‌طلبان هر دو مدیون هم هستند؛ آنچنان که باهنر هم گفته، اصلاح‌طلبان هم به عارف نگاه کردند و دیدند رأی نمی‌آورد، سراغ روحانی رفتند.
باهنر در ابتدای گفتگو هم در مورد تغییر سیاست ایران در قبال امریکا به دلیل تغییر رئیس جمهور در امریکا گفته: «احزاب مختلف امریکا سیاست‌های ثابت و همچنین متفاوتی دارند. اما مشکل اساسی که ما با امریکا داریم بر سر سیاست‌های ثابت آنهاست. بنابراین ما در استراتژی خود با امریکا تغییری نخواهیم داشت و سیاست آن‌ها نیز تغییر نمی‌کند.» او درباره احتمال مذاکره با دولت بایدن هم گفته که «تدبیر و عقل حکم می‌کند که آن‌ها به برجام برگردند و زمانی که به برجام بازگشتند، دیگر نیازی به مذاکره نیست. آن زمان مذاکرات در حد برجام خواهد بود و باید به تعهداتی که در ۱+۵ یک داده‌شده و در برجام امضاءشده، عمل کنند. بنابراین اصلاً مذاکره‌ای وجود ندارد و تمام بحث‌ها قبلاً انجام‌شده و در مورد تمام مسائل واژه‌به‌واژه، فکر شده است.»
شیخ ما شیره را خورد و گفت به به
