سرویس ورزشی جوان آنلاین: پرداخت به موقع پاداشها و حق و حقوقها از آن دست مسائلی است که جایی در برنامهریزیهای وزارت ورزش و برخی فدراسیونها ندارد. آقایان نهتنها حق مدالآوران غیرفوتبالی را قبل از خشک شدن عرقشان نمیدهند، بلکه برای توجیه نادیده گرفتن آنها داستانسرایی هم میکنند. به تازگی یکی از معاونان وزیر ورزش در مراسمی به شیوه خودش به این مسئله اشاره کرده است: «اگر ارزش پهلوانی کمرنگ شود و قهرمانیها محدود به پاداش و سکه شود، این قهرمانان پایدار و ماندگار نخواهند ماند.» جالب است که آقایان در مواجهه با مدالآوران یاد مرام پهلوانی میافتند، اما پای فوتبال بیدرو پیکر و زیانده که در میان باشد، همانها برای یک برد در مرحله گروهی جام ملتها دست به جیب میشوند و پاداش ارزی به فوتبالیستها میدهند و کسی هم حرفی از منش پهلوانی نمیزند. این صحبتها در حالی مطرح میشود که همه میدانیم ورزشکاران غیرفوتبالی برای رسیدن به سکوهای جهانی و آسیایی چه سختیهایی را تحمل میکنند و با امکانات حداقلی و هزینه کردن از جیبشان بهترین نتیجه را میگیرند. تنها امید مدالآوران برای جبران بخش اندکی از هزینههای ورزش قهرمانی، پاداشهای مصوب وزارت و فدراسیونهاست. پاداشهایی که با تأخیر فراوان و کاهش ارزش آن پس از مطرح شدن انتقادها در رسانهها به دستشان میرسد. حالا همین وضع هم برای وزارتیها آزاردهنده به نظر میرسد. قهرمانان ورزش کشور قطعاً برای گرفتن پاداش مسابقه نمیدهند، چراکه اگر هدفشان این بود یا سراغ کسب و کارهای نان و آبدار میرفتند یا به پیشنهادهای نجومی کشورهای دیگر پاسخ مثبت میدادند. در واقع این بیتفاوتی و نادیده گرفتن مدالآوران از سوی وزارت است که ارزش زحمات نخبههای ورزش را پایین میآورد و کمرنگ میکند. اگر یکهزارم توجهات و بودجه فوتبال به سایر ورزش تعلق بگیرد دیگر نیازی نیست سوءمدیریت و اهمالها را به مرام و منش پهلوانی ربط دهند.