سرویس سیاست جوان آنلاین: اشاره قالیباف به مخالفت‌های طولانی مدت و عمیق دولت با طرح معیشتی مجلس و دادن کمک مالی به مردم و سپس اقدام دولت برای انجام همین کار خارج از ساختار مجلس است. دولت می‌گوید طرح معیشتی دارد و می‌خواهد کمک نقدی ماهانه به اقشار آسیب‌دیده از کرونا پرداخت کند و مجلس می‌پرسد آیا شما مخالف کمک نقدی به مردم در قالب طرح مجلس نبودید و نمی‌گفتید دولت منابع مالی برای ارائه چنین کمکی به مردم ندارد؟ باید سؤالی را کمی دقیق‌تر پرسید: آیا دولت مخالف طرح معیشت بود یا مخالف آن بود که طرح معیشت به نام مجلس تمام شود؟ دعوا سر اصل «طرح معیشت» بود یا سر آن بود که طرح «من» باشد و نام «من» باشد؟!
و ناگاه دولت پولدار شد!
از همان ابتدای تابستان سال جاری که مجلس به یک فوریت طرح تأمین کالا‌های اساسی با استفاده از کالابرگ یا کارت الکترونیکی رأی موافق داد، مخالفت‌های دولت و رسانه‌های اصلاح‌طلب آغاز شد. این مخالفت‌ها بر مبنای دو محور پیش رفت؛ اول آنکه دولت برای اجرای این طرح پول ندارد، دوم اینکه مجلس به دنبال سیاسی‌کاری و جلب نظر مردم است و به فکر حل مشکل معیشتی نیست. این تنش‌های مکتوب و کلامی تا جایی پیش رفت که محمدباقر نوبخت، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه طرح معیشتی مجلس را رسماً «اعانه» نامید! اما یک روز پس از آن، دولت خود از طرح معیشتی‌اش رونمایی کرد که قرار است در ستاد ملی مبارزه با کرونا تصویب شود! آیا دولت ناگاه پولدار شده بود؟
دولت طرح مجلس موسوم به «تأمین کالا‌های اساسی» را غیرکارشناسی، موجب کسری بودجه و افزایش تورم خواند، اما خود همان مسیر را رفت و دیگر نامش را اعانه دادن ننامید! حتی رئیس جمهور شخصاً اطلاع‌رسانی آن را با همان مدل فخرفروشی همیشگی‌اش بر عهده گرفت و با مقدمه‌چینی در مورد آنکه چقدر دولت به فکر کسانی است که درآمد خود را به خاطر کرونا از دست داده‌اند، گفت: «باید حدوداً به یک‌سوم جامعه برای چهار ماه ان‌شاءالله یک بسته کمک معیشتی ارائه شود و این بسته را ان‌شاءالله شنبه در ستاد ملی کرونا تصویب خواهیم کرد. افرادی که مشمول این کمک خواهند شد در ماه‌های آذر، دی، بهمن و اسفند ماهانه به ازای هر نفر ۱۰۰ هزار تومان دریافت می‌کنند؛ برای اینکه کمکی بشود برای معیشت مردم در این چهار ماه. همچنین وام یک میلیونی - البته اولی وام نبود به عنوان کمک معیشتی بلاعوض بود و این دومی وام است- هم برای همین خانواده‌ها که حدود ۱۰میلیون خانواده می‌شود، شبیه آن وام یک میلیونی که قبلاً پرداخت شد، پرداخت می‌شود، منتها نه برای همه یارانه‌بگیرها، برای ۱۰ میلیون خانواری که این هم اعلام خواهد شد.»
طرح مجلس که دولت با آن مخالف بود، مگر غیر کمک به مردم آسیب‌دیده از کرونا بود؟ چرا دولت مخالف بود و طرح موازی خودش را از روی طرح مجلس کپی کرد و پیش برد؟ حل مشکل مردم مهم است یا اینکه به نام چه کسی تمام شود؟ و سؤال دیگر اینکه آیا اگر مجلس بگوید به مردم پول بدهید، نامش اعانه است، اما اگر دولت خود اقدام به این کار کند، می‌شود کمک معیشتی و وام بلاعوض؟!
قالیباف: به طرح معیشت برچسب سیاسی زدند، اما نیاز کشور است
قالیباف روز گذشته در خلال سخنانش در صحن علنی مجلس به بیان همین موضوع پرداخت. گرچه سعی کرد از سیاسی‌کاری دولت بگذرد و وارد جدل با دولتی‌ها نشود: «با توجه به گرانی‌ها، شرایط کرونا و سایر مشکلات به دنبال طرح معیشت بودیم. برخی در کشور به دنبال برچسب سیاسی زدن به این قانون هستند، اما این واقعیت امروز جامعه ماست که به دلیل انبوهی ناکارآمدی‌ها به این وضع رسیده‌ایم و باید برای مشکلات روزمره مردم هم راه حل داشت. خوشحالیم که دولت هم بعد از مدتی به همین نتیجه رسید و امیدواریم با استفاده از فرصت قانون حمایت معیشتی از مردم، به کمک مردم بیایند. جلب اهتمام دولت به مسئله کمک‌معیشتی به مردم هر چند دیرهنگام، ولی نشانه خوبی است و مجلس از آن استقبال می‌کند. مهم نیست که این طرح به نام چه کسی به انجام برسد، مهم این است که این طرح هرچه زودتر اجرایی شود. باید با اجرای سریع و دقیق قانون تأخیر‌های چند ماهه در حمایت معیشتی از مردم را جبران کنیم.»
حاجی دلیگانی: دولت می‌خواهد هم قانونگذار باشد و هم مجری!
حسینعلی حاجی‌دلیگانی، عضو هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی نیز در گفت‌وگویی با اشاره به اینکه دولت می‌گوید بودجه برای طرح یارانه کالا‌های اساسی نداریم، اما می‌خواهد کمک‌یارانه ۱۰۰ هزار تومانی به مردم بدهد، گفت: «دولت در موضوع کمک‌معیشتی به مردم در دوران آسیب‌های ناشی از کرونا نشان داد که دیدگاهی جز تبلیغات سیاسی و بهره‌برداری‌های انتخاباتی ندارد. دولت در مخالفت با طرح مجلس برای یارانه کالا‌های اساسی مرتب اعلام می‌کرد که اعتبار ندارد، اما اواخر هفته گذشته دولت اعلام کرد که برای ۳۰ میلیون نفر ۱۰۰ هزار تومان به عنوان یارانه اختصاص خواهد داد. طرح یارانه کالا‌های اساسی با اعتباری به مراتب کمتر از این ارقام قابل اجرا بود، اما دولت فقط برای آنکه اقدام از سوی مجلس انجام نشود، با آن مخالفت کرد.»
او با اشاره به اینکه این رویه دولت در موارد متعدد دیگر نیز به چشم خورده است، تصریح کرد: «دولت به گونه‌ای رفتار می‌کند که تنها به نظرات خودش عمل شود؛ یعنی خودش هم تصمیم بگیرد، هم مصوب و هم اجرا کند در حالی که بر اساس قانون اساسی وظیفه قوا تفکیک شده است. وظیفه قانونگذاری و نظارت با مجلس و وظیفه اجرا با دولت است.»
حاجی دلیگانی البته به واقعیت ماجرا و سیاسی‌کاری دولت هم اشاره کرد: «دولت با این تصمیمات انتخابات ۱۴۰۰ را هدفگذاری کرده است و این‌ها در واقع پروژه ناکارآمدسازی مجلس یازدهم است تا به جای همکاری با مجلس با سناریو‌های مختلف به جامعه القا کند که مجلس انقلابی توانایی حل مشکلات مردم را ندارد.»
چه کسی سیاسی‌کاری کرد؟
دولت به جای حل مشکلات مردم پی ریل‌گذاری برای انتخابات ۱۴۰۰ است. طرح و برنامه برای اداره کشور ندارد، اما دست دیگر نهاد‌های قانونی کشور را هم برای حل مشکلات می‌بندد تا حل مشکلات به نام دیگران زده نشود و طرح‌های موازی با کپی‌برداری ایجاد می‌کند تا مدعی داشتن برنامه برای حل مشکلات شود. از سویی رقابت انتخاباتی ۹۲ و ۹۶ برای روحانی و دولت هیچ گاه تمام نشد و دولت به هر بهانه تسویه‌حساب سیاسی کرد و از سویی چشم به انتخابات ۱۴۰۰ دارد که مبادا تا آن زمان، مردم با مشاهده کارآمدی نهاد‌های دیگر به رقبای سیاسی دولت متمایل شوند. این بازی سیاسی روز به روز عرصه اقتصادی را بیشتر بر مردم تنگ خواهد کرد.
