قبل از ورود در بزنید

همین آدم‌ها برای بدن خود هم بسیار خرج می‌کنند و در تلاش هستند تا هیچ میکروب و ویروسی به بدن آن‌ها حمله‌ور نشود و حریم امن بدن آن‌ها را احیاناً تهدید نکند، اما جالب است این انسان‌هایی که برای حفظ خانه ظاهری خود حتی حاضر هستند تا پای مرگ و دیدار با ملک‌الموت پیش‌روی کنند، هیچ زحمتی برای حفظ حریم امن باطنی خود نمی‌کشند. در واقع می‌توان گفت بسیاری از انسان‌ها برای شعور، احترام، غرور و باور‌های خود هیچ برنامه حفاظتی در ذهن ندارند. آن‌ها به راحتی حریم شخصی و افکار و همه چیز خصوصی خود را در یک چهارگوش برقی به اسم موبایل به اشتراک می‌گذارند و با این کار بی‌معنی، خودشان در و دروازه حریم شکنی را باز می‌کنند و به دیگران مجال سوء‌استفاده می‌دهند.

این آدم‌ها گویا از شکسته‌شدن حد و مرز خودشان لذت می‌برند و اسم این کار را آزادی عقاید و آزادی بیان می‌نامند. آیا اینکه تعدادی در صفحه شخصی شما هر چه دل و زبان‌شان می‌خواهد روانه شما و خانواده می‌کنند را می‌توان آزادی بیان نامید؟ جالب است چه آسان اجازه می‌دهید کلمات به حریم امن شخصی شما حمله‌ور شوند و آن را به خاک و خون بکشند. اصلاً هیچ تعریفی از حریم امن شخصی داریم یا نداریم؟ آیا حریم امن خصوصی را فقط فضای فیزیکی به نام خانه می‌دانیم؟ همان‌طور که به محض خریدن خانه برای پنجره‌ها به دنبال پرده و پوشش هستیم، کاش کمی به پوشاندن در و دروازه افکار و احساسات خود هم اهمیت می‌دادیم.

 

هیچ الزامی وجود ندارد که تک به تک لحظات زندگی خود را با جزئیات در صفحه اینستاگرام به اشتراک بگذارید یا عکس‌ها را در گروه‌های فامیلی قرار دهید. اگر به واقع از زندگی خود لذت می‌برید پس هیچ الزامی برای اثبات آن به دیگران و اشتراک آن با سایرین وجود ندارد. کسی که برای اثبات شاد بودن خود به دیگران حریم خصوصی خود را نابود می‌کند عضو گروه غمگین‌ترین افراد است! خوشبختی واقعی در آسایش حریم خصوصی ظهور پیدا خواهد کرد. اثبات خوشبختی به دیگران از نظر روانشناسان عین بدبختی است. کاش روزی این حرف‌ها به تریج قبای ما بربخورد و دست از حریم شکنی‌ها برداریم.

یادمان باشد اگر ما در باغ سبز به کسی نشان ندهیم، آن‌ها حق سر کشی در باغ ما را نخواهند داشت. این خود ما هستیم که در و دروازه را باز می‌گذاریم و دروازه دهان مردم هم همیشه باز و بازتر و گوش ما هم بی‌در و پیکر‌تر می‌شود. گوش ما کم‌کم به شنیدن نظرات دیگران درباره خصوصی‌ترین لحظات زندگی مان عادت می‌کند و بدون نظرات آن‌ها یک آب خوش هم از گلوی دلخوشی‌ها و لذت‌های ما پایین نمی‌رود. همه چیز به رفتار و حد شکنی‌های ما بستگی دارد و از ماست که بر ماست. اگر دیگران بینی خود را تا ته در زندگی ما فرو می‌کنند و به دنبال بو کشیدن تازه‌ترین اخبار هستند، این اشتباه ما است که به آن‌ها اجازه دخالت و حریم‌شکنی داده‌ایم.

البته ناگفته نماند، آن زمانی که در جمع‌ها می‌نشینیم و پشت سر دیگران با دیگران حرف می‌زنیم، باید آگاه باشیم که روزی حرف خود ما نیز نقل دهان دیگران خواهد شد. همیشه گفته‌اند که حرف خود را در جایی بشنو که حرف بقیه را می‌شنوی. اکنون که به زندگی خود بد کرده‌ای پس تو بمان و دیگران. باید به اطرافیان خود یاد دهید که قبل از ورود به زندگی شما باید در بزنند و کسب اجازه کنند. زندگی و حریم خصوصی کاروانسرا و مهمانسرا نیست که در آن همیشه باز باشد. متبرک‌ترین آستان‌های مذهبی هم دعای اذن دخول دارند! پس حریم خصوصی خود را متبرک و مقدس بدانید. این زندگی بیهوده و عبث به شما داده نشده است که اجازه حدشکنی آن را به همه می‌دهید.

به اطرافیان خود گوشزد کنید که مادر هستی باش، پدر هستی باش، خواهر و برادر و بهترین رفیق هستی باش، اما پیش از ورود به افکار و حریم امن شخصی من باید در بزنید. کاش والدین هم با حد شناسی‌ها به فرزند خود یاد دهند که زندگی او سرشار از احترام و ارزش است و باید برای حفظ ارزش آن تلاش کند. کاش والدین بی‌اجازه سر کیف و کمد نوجوان و جوان خود نروند که این کار بی‌ادبانه‌ترین نوع حریم شکنی است. آن نوجوان یاد خواهد گرفت که می‌تواند حریم شخصی خود را به عرصه نظر دهی گذارد یا با این دخالت ها، او راه فراری پیدا خواهد کرد و آن وقت دیگر کار از کار گذشته است. پس همه ما در حفظ حریم خصوصی خود و دیگران مسئول هستیم و باید به نسل جوان یاد بدهیم که برای زندگی شخصی خود ارزش قائل باشد تا تن به هیچ اشتباه و فراری ندهد.