سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: روز گذشته دومین سالگرد درگذشت مرحوم ابوالفضل زرویینصرآباد شاعر و طنزپرداز سرشناس کشورمان بود؛ کسی که کیومرث فومنیصابری فقید در ۲۳ سالگیاش او را وارث قلم عبید و دهخدا میدانست. محمد زرویینصرآباد مدیرعامل سپهر سوره هنر و برادر این طنزپرداز فقید در رابطه با وجه تمایز آثار وی با دیگر طنازان کشور به ایبنا میگوید: ابوالفضل در سالهای جوانی و نوجوانی به شدت کتاب میخواند و هیچ وقت او را در خانه بدون کتاب نمیدیدیم و همیشه کتاب به دست بود. او در بین کتابهای مختلف بیشترین رجوع را به ادبیات کهن داشت. به خاطر دارم زمانی که در بیست و چند سالگی «تذکره المقامات» را مینوشت، همه اذعان داشتند این قلم یک جوان ۲۰ ساله نیست و این قطعاً قلم کسی است که عمرش را صرف تاریخ و ادبیات کهن کرده است. محمد زرویینصرآباد در تشریح نگاه این طنزنویس فقید نسبت به انتشار مطلب در رسانهها اظهار میدارد: ابوالفضل وسواس خیلی زیادی در کار داشت و هیچ وقت به کارهای ژورنالیستی تکیه نمیکرد و زمانی هم که به او پیشنهاد ستون طنز در روزنامهها و مجلات را میدادند، با اکراه قبول میکرد و زمانی هم که قبول میکرد، خیلی وقت میگذاشت و بعد از رسیدن به یک فرم و قالب مشخص روی آن فرم تمام ایدهها را پیاده میکرد.
وی ادامه میدهد: او سعی میکرد مطالبی بنویسد که تاریخ انقضا نداشته باشد و به طنز نگاه ژورنالیستی نداشت چراکه مطالب طنز ژورنالیستی تاریخ مصرف دارند و بعد از مدتی با رفتن آدمها دیگر زیبایی و ارزش گذشته را ندارند. او بعد از «تذکره المقامات» تلاش کرد روی مطالب ژورنالیستی تکیه نکند و اگر نقد هم میخواهد بکند، نقدی باشد که در ادوار مختلف به کار بیاید و همیشه تازگی داشته باشد.
مدیرعامل سپهر سوره هنر میگوید: بعد از تعطیلی «گل آقا» به فکر راهاندازی مجله نبود و بیشتر دغدغه این را داشت که یک پایگاه برای بچههای طنز ایجاد کند، از این رو دفتر طنزی را در حوزه هنری پایهگذاری و راهاندازی کرد تا طنزپردازان جمع شوند و یک جایگاهی داشته باشند تا بتوانند کار خلق کنند. ابوالفضل بیشتر روی خلاقیت فکر میکرد تا یک کار جدید انجام دهد و خلأها را پر کند تا اینکه برگردد و کاری را که یک شخصی در گذشته انجام داده است مجدداً انجام دهد.