محسن بهاروند، که عنوان معاون «حقوقی» وزارت خارجه را دارد، طی گفتوگویی با روزنامه دولتی ایران، از آنچه تقابل ایران با حقوق بشر دانسته، انتقاد کرده و امتیاز جوامع غربی را توجه آنان به «حقوق بشر» دانسته است.
بهاروند در این مصاحبه تلویحاً رفتار ایران را در مسائل حقوق بشری به گونهای دانست که بهانه به دست غربیها میدهد.
بهاروند با تأیید اینکه پالسهایی از داخل علیه مذاکرات ایران و امریکا بهانه به دست غرب میدهند، گفته که «شما نمیتوانید به این بهانه که نظارت حقوق بشری یک مسئله سیاسی است، به کلی حقوق بشر را فراموش کنید و حالت تقابل نسبت به آن بگیرید.»
او در ادامه با مداخله در احکام قضایی خواستار جلوگیری از اعدام مفسدان اقتصادی شده است: «من با مجازاتهایی مانند اعدام و مجازاتهای بسیار شدید درباره برخی از مسائل تعزیری موافق نیستم. ما به مواردی که شرع برای ما تعیین کرده کاری نداریم و باید اجرا شود ولی در مواردی که خود ما قانونگذاری میکنیم، باید مجازاتهایی باشد که مقبول باشد و مورد اعتراض دیگران قرار نگیرد... مثلاً فرض کنید کسی مرتکب جرم رایانهای شده است که در مسائل تعزیری یک مورد جدید است و ما به تازگی داریم درباره آن مورد قانونگذاری میکنیم. خب بهتر است برای این جرم مجازات بدنی نگذاریم، میتوان او را زندانی کرد دیگر چرا شلاقش بزنیم؟ ... مثلاً میتوان به یک مفسد اقتصادی حکم حبس ابد داد، او را از تجارت منع و از یکسری حقوق تجاری و اجتماعی محروم و اموالش را مصادره کرد ولی لزومی به صدور حکم اعدام نیست... باید قوانین را اصلاح و به مواردی عمل کرد که در همه دنیا مرسوم است».
بهانه دست غرب ندادن، ترجمانی است از اینکه هر چه غربیها گفتند، گوش بدهیم و گزک دستشان ندهیم، حتی اگر شده از مبارزه با فساد که خواست همه مردم ایران است، عقب نشینی کنیم، تا غربیها راضی شوند!
او در ادامه گفته: «حقوق بشر بهصورت مدون محصول کشورهای غربی است. همه به حقوق بشر از قبل اعتقاد داشتند ولی کشورهای غربی خیلی زودتر اعتقاد داشتند و شاید این مسئله یکی از امتیازات جوامع غربی بود که فلسفه خود را به حقوق و قانون تبدیل و به دنیا معرفی کردند.»
شهریور سال ۹۰ بود که رهبر انقلاب فرمودند: «نباید به خاطر اینکه رادیوهای بیگانه و تبلیغات خصمانه و اتاقهای فکر دشمن و کمربسته علیه نظام اسلامی، راجع به فلان حکم، راجع به فلان مبنا اعتراض میکنند، فریاد میکشند، ما بیاییم بگوییم حالا تجدید نظر کنیم برای اینکه با دنیا هماهنگ شویم؛ نه، این خطاست، این انحراف است؛ به این انحراف نباید دچار شد».
خودباختگی برخی مسئولان مقابل غربیها و شیفتگیشان به مذاکره باعث شده تا اصل عزت را در دیپلماسی فراموش کنند.