سرویس ورزشی جوان آنلاین: حواشی فراوان، جدایی ستاره ها، عدم هماهنگی کادر مدیریت با کادر فنی و تنش‌های ایجاد شده از سوی مدیرعاملی که بعدتر کار خود را از هیئت مدیره دنبال کرد و عدم تمرکز یحیی روی بازی‌های پرسپولیس و مسائلی از این دست بدون شک از اهم دلایل ناکامی‌های اخیر قهرمان چهار دوره لیگ برتر است، اما در کنار این دلایل مهم و قانع کننده مشکلات دیگری هم مانع از موفقیت پرسپولیس می‌شود که آن را باید درون مستطیل سبز و تفکرات سرمربی جوانی که گویا مشغله‌های فکری اجازه نمی‌دهد تمرکز کافی روی برنامه‌های تاکتیکی و فنی تیمش داشته باشد دنبال کرد.
***
پاس‌های طولی و قطری پرسپولیس به خصوص مقابل تیم‌هایی که با پرسینگ شدید از جلوی زمین در لاک دفاعی عمیق فرو می‌روند بسیار کارگشا بود. نقشه ایی که وظیفه اجرای آن را بعد از شجاع، کنعانی زادگان می‌تواند به خوبی انجام دهد. این بازیکن توانایی ارسال پاس‌های طولی زمینی خوبی دارد، اما زوج او و سیدجلال با وجود تمام کیفیت‌های تدافعی بالایی که دارند، در کار با توپ چندان خوب نیستند و این برای تیم یحیی که در زمان مالکیت توپ خوب کار می‌کند و اصول کاری آن بازی سازی از عقب زمین است، این روز‌ها به مشکلی بزرگ تبدیل شده است. البته این ضعف را کنعانی زادگان می‌توان با توپ رسانی از خط دفاع و راه انداختن هافبک‌ها جبران کند. خصوصا که این بازیکن توانایی از ارسال پاس‌های طولی را دارد.
***
از دیگر تاکتیک‌های خاص پرسپولیس ارسال پاس‌های قطری است. این ارسال‌ها همواره به پرسپولیس کمک کرده تا با عوض کردن مدام جناح بازی، کل چیدمان دفاعی حریف را در یک لحظه مجبور به جابه‌جایی کند و این امکان باز شدن روزنه را در خط دفاعی حریفان به خصوص تیم‌هایی که با پرس از زمین خودی و ایجاد لایه‌های دفاعی به دنبال کسب حداقل امتیاز و استفاده از ضد حمالات هستند را افزایش میدهد. البته این وظیفه همواره بر دوش شجاع بود، اما بعد از او، نروالهی نیز گزینه خوبی است برای جایگزینی و می‌تواند این وظیفه را به دوش بکشد، اما تبعید او به پشت مهاجمان، جایی که کارآیی این بازیکن فانتزی را گرفته و او را عملا تبدیل به یک مهره بی خاصیت کرده، باعث ایجاد فاصله بین این سرخپوش و مدافعان خودی به خصوص نفرات میانی خط دفاع شده که به همین دلیل مهم خط دفعای توان توپ رسانی به این بازیکن و تغذیه او را ندارد و با صلب این قدرت، پرسپولیس عملا در دو فاز اول بازی‌سازی خود کم‌تر می‌تواند جناح بازی را عوض کند و این‌ها یعنی پایین آمدن سرعت گردش توپ در پرسپولیس وقتی به جای یک پاس قطری، بازیکنان مجبور هستند با چند پاس عرضی خود را به دروازه حریف برسانند. پاس‌هایی که البته احتمال لو رفتن آن در میانه راه و قبل از رسیدن به مقصد مورد نظر بسیار زیاد است. درحالی که پاس‌های در عمق مهاجمان را راه انداخته و کار را سریعتر پیش می‌برد.
***
یکی از آیتم‌های برنده یحیی در پرسپولیس بازیکن خرم آبادی این تیم است. تنوع پست از جمله نقاط قوت وحید امیری است که هم به عنوان هافبک، هم وینگر و هم مهاجم می‌تواند به میدان برود و با توجه به کنترل توپ خوبی که در کنار دوندگی بی امان و دریبل‌های روانش دارد، می‌تواند در یک استارت سریع در حین حمله از چند بازیکن حریف به زیبایی عبور کند و همین توانایی‌ها از او یک هافبک کامل و همه کاره ساخته که کالدرون را مجاب کرد از او نه در پست وینگر راست و چپ، که به عنوان هافبک میانی در کنار نورالهی (اندکی جلوتر) استفاده کند. در واقع این قدرت و توانمندی امیری بود که به کادرفنی اجازه می‌داد بهترین استفاده را از او ببرند و حالا یحیی تنها با تدارک توپ رسانی به این بازیکن همه فن حریف می‌تواند سرنوشت تیمش را در بازی‌های پیش رو تغییر دهد. چرا که در این صورت امیری حتی اگر خود گلزنی نکند آنقدر برای مهاجمان تیمش موقعیت سازی می‌کند که درطول ۹۰ دقیقه حداقل یکی دوتا از آن‌ها تبدیل به گل شود. آنهم درحالی که با قدی کوتاه و چهره‌ای نحیف و مظلوم به نظر می‌رسد که نای قدم از قدم برداشتن ندارد، اما در عین حال چنان حریف را به چالش می‌کشد و می‌دواند که دیگر نفسی برای همراهی او نداشته باشد.
***
نکته‌های ریز و مهم هم البته در عدم نتیجه گیری پرسپولیس کم تاثیرگزار نبوده! مثلا استفاده از شیری در دفاع میانی آنهم برابر تیم سرزن آلومینیوم اراک، از سرمربی باتجربه ای، چون یحیی پذیرفتنی نیست آنهم وقتی خوب می‌دادند که مدافع تیمش هنوز هم اتفاقات تلخ گذشته در فینال لیگ قهرمانان آسیا را فراموش نکرده و سرمربی هم برای به دست فراموشی سپردن آن اتفاق قدمی برای بازیکن تیمش برنداشته! از سوی دیگر اصرار به استفاده از بازیکنی، چون آرمان رمضانی حتی به عنوان یار تعویضی وقتی این بازیکن بعد از گذشت هفته‌ها هنوز حتی در یک بازی موثر و با انگیزه نشان نداده، دیگر نمی‌تواند ارتباطی به از دست رفتن مهره‌های تاثیر گذار یا اشتباهات فاحش مدیریتی و ناکارآمدی آن داشته باشد. صد البته که ناکارآمدی مدیریتی در پرسپولیس دست یحیی را به شدت در پوست گردو قرار داده، اما شاید امروز، عمده مشکل پرسپولیس می‌تواند مهره چینی باشد یا عدم استفاده درست از نفرات حاضر که هنوز نتوانستند جای دو بازیکنی که قبل و بعد فینال لیگ قهرمانان از دست رفتند را پر کند و حالا شاید انتخاب جایگزین آن‌ها در نقل و انتقالات نیم فصل بهترین اتفاق ممکن برای جمع و جور کردن نابسامانی‌های فنی سرخپوشان باشد. اما قبل از آن به نظر می‌رسد که یحیی باید تنها یک کار مفید انجام دهد و آنهم رها کردن ذهنش از حاشیه‌ها و تمرکز لازم روی تیم است و اعتماد به توانمندی‌های خودش که پیش از این یک قهرمانی در لیگ برتر ایران و یک نائب قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا را برای سرخپوشان به دنبال داشته و دلیلی ندارد که نتواند از عهده تکرار آن برآید مگر آنکه خود را همانطور که تا امروز اسیر حاشیه‌ها کرده، به جای موفقیت تیمش سرگرم حواشی و جنجال‌ها کند که دست آخر نه پرسپولیس از آن سودی می‌برد و نه حتی خود یحیی که حتی اگر هرآنچه تا به امروز گفته عین واقعیت هم باشد، با در پیش گرفتن مسیری نادرست، با آب ریختن به آسیاب دشمن حق را با این نگرش اشتباه ناحق جلوه میدهد و در این یک مورد دیگر هیچ کس جز شخص او مقصر نیست. هرچند که ضرر آن را پرسپولیس متحمل می‌شود و هوادارانش
