سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: از آثار حاضر که به همت انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح تولید شد فیلم سینمایی «تک‌تیرانداز» است که با حضورش در جشنواره سی‌و‌نهم نه‌تن‌ها سطح و کیفیت تولیدات دفاع مقدسی را یک‌سر و گردن بالا برد بلکه خود را به متر و ملاکی برای ارزش‌گذاری سایر آثار مشابه نیز بدل کرد.
فیلم با محوریت شهید عبدالرسول زرین بزرگ‌ترین تک‌تیرانداز جنگ‌های معاصر دنیا که تا امروز برای بسیاری ناشناخته و گمنام بود، ساخته شد، اما تولید فیلم در خصوص این شهید و این سوژه گران‌بها را باید از طرفی به فال نیک گرفت و از طرفی خدا قوت و خسته نباشید گفت به مدیران این نهاد فرهنگی که بعد از سال‌ها رخوت در تولیدات مهم و استراتژیک گام مهم و اساسی برداشتند و چراغ سینمای دفاع مقدس را با یک اثر باکیفیت روشن کردند، اما این نکته نیز فراموش نمی‌شود که فیلم در جشنواره‌ای به نمایش درآمد که متولی آن تمایلی به منتخب شدنش ندارد و قطعاً سازندگان اثر نیز به‌خوبی بر آن واقف‌اند، اما آنچه سه‌شنبه‌شب در دو پردیس سینمایی میلاد و ملت به نمایش گذاشته شد فراتر از انتظار بود و طبعاً جای بهانه‌ای برای داوران و مدیران جهت اهدای جایزه برای چنین اثری نگذاشت، اما سیاست‌گذاری دولت‌ها در این زمینه بسیار متفاوت است! بی‌شک تک‌تیرانداز لیاقت دریافت سیمرغ را دارد.
تک‌تیرانداز فیلم قهرمان محوری است که به‌درستی شمایل یک قهرمان ایرانی اسلامی را بدون الگو گرفتن از سینمای هالیوود و حتی کارتونیزه کردن شخصیت اصلی نشان داده است. تنها کافی است به شروع و پایان فیلم دقت شود، تیتراژ آغازین فیلم بدون کپی‌برداری از آثار هالیوودی و حتی مشابه در یک‌شب بارانی عبد الرسولی را به مخاطب معرفی می‌کند که کاملاً مختص و منطبق با فرمانده‌های جوان و با تعصب و غیرت هشت سال دفاع مقدس است.
از دیگر سو در پایان کار به‌رغم شهادت و جانفشانی قهرمان اصلی فداکاری و ایثار سربازان جنگ تحمیلی را به زیبایی نشان می‌دهد، تک‌تیرانداز ویژگی‌های خاص و استاندارد‌های اصولی کارگردانی را در درست‌ترین حالت ممکن رعایت کرده است.
کافی است سری به پنج فیلم برتر تاریخ سینما بزنید که در آن‌ها همگی قهرمان‌های فیلم در ابتدا چگونه معرفی می‌شوند.
در فیلم معروف «کازابلانکا» یا حتی «همشهری کین» شخصیت اصلی و قهرمان فیلم نه شعاری، سطحی و مستقیم که با یک مقدمه حرفهای با امضای نامش بر روی یک کاغذ و دیگری با نشان دادن نامش روی یک اسنوبرد به مخاطب معرفی شدند و در تک‌تیرانداز عبد الرسول با دستان خیس درحالی‌که دوربین اسلحه را در کمین برای زدن سربازان بعثی تنظیم کرده آغاز می‌شود که خود به‌اصطلاح فوت کوزه‌گری کارگردان را نشان می‌دهد، بی‌تردید غفاری بعد از ساخت تک‌تیرانداز ثابت کرد فیلمساز ماهر و کارگردان قهاری است و بی‌شک فاصله شش سال تولید فیلم از «ابو زینب» تا تک‌تیرانداز را برای اثر بعدی‌اش نباید تکرار کند و مطمئناً او می‌بایست برای سال آینده و دوره چهلم فیلم فجر نیز حضورداشته باشد؛ اما در حال حاضر و در مرحله سخت و ماراتن نفسگیر فجر و در رقابتی مهم چندوجه خود را نشان داد و ثابت کرد که امسال اگر داوران و مدیران سینمایی دولت دوازدهم به شعار مستقل بودن خود وفادار بمانند دست کم باید یکی از سیمرغ‌های اصلی را به این فیلم اهدا کنند. حال باید منتظر ماند و دید دولت دوازدهم در آخرین دوره فجرشان کارنامه خود را چگونه رقم خواهند زد.
جلوه‌های ویژه «تک‌تیرانداز»
تک‌تیرانداز به لحاظ کیفیت فنی و تکنیکی اثری سرپا و دقیق است. مدیر جلوه‌های ویژه میدانی فیلم سینمایی «تک‌تیرانداز» معتقد است به‌رغم امکانات اندک تلاش شده بهترین جلوه‌های ویژه میدانی برای این پروژه طراحی و اجرا شود.
ایمان کرمیان، مدیر جلوه‌های ویژه میدانی با اشاره به فیلم‌هایی که با آن در سی‌و‌نهمین جشنواره فیلم فجر حضور داشته است، گفت: «تک‌تیرانداز» از پروژه‌هایی است که کار در آن را دوست داشتم.
داستان «تک‌تیرانداز» در طول جنگ رخ می‌دهد و درباره شهید عبدالرسول زرین است؛ تک‌تیراندازی که ۷۰۰ هدف‌گیری موفق داشته است، البته برخی روایت‌ها هم هست که ۳هزار شلیک موفق هم به نام این شهید ثبت شده است.
به گفته وی او هر کسی را هدف قرار نمی‌داده و تنها بعثی‌ها را می‌کشته است، همچنین سر نماز کسی را هدف قرار نمی‌داده و شخصیت عجیب و غریبی داشته است، امیدوارم خروجی این اثر سینمایی یک کار خوب شده باشد.
این مدیر جلوه‌های ویژه میدانی گفت: به عنوان مدیر جلوه‌های ویژه میدانی این اثر سینمایی سکانس‌های بسیاری از جنگ، باران و برف را طراحی کرده‌ام که هر کدام از این سکانس‌ها می‌تواند مورد توجه قرار گیرد. این فیلم با باران شروع می‌شود و می‌توان آن را بارانی عجیب و غریب دانست و اجرای آن را بسیار دوست داشتم، البته این فیلم سرتاسر جنگ است و جلوه‌های ویژه میدانی متفاوتی را در آن ارائه کرده‌ام.
مدیر جلوه‌های ویژه میدانی «تک‌تیرانداز» توضیح داد: معمولاً امکانات کمی از نظر جلوه‌های ویژه میدانی در اختیار فیلم‌ها قرار می‌دهند، این را باید بگویم با همین امکانات کم توانستیم جلوه‌های ویژه میدانی را به خوبی جلو ببریم، البته تأکید می‌کنم که ساخت فیلم جنگی در ایران بسیار سخت است، چراکه امکانات مناسبی در اختیار قرار نمی‌گیرد و ما مجبور هستیم با همان امکانات کم بسازیم و فیلم را جلوی دوربین ببریم. در واقع ما با این امکانات کم به معنای واقعی از کاه کوه می‌سازیم و این خود جای تقدیر دارد. گروهی که این فیلم را به تولید رساندند، یک گروه بسیار جوان بودند که می‌توان گفت اکثر آن‌ها حتی جنگ را ندیده‌اند، اما به خوبی از پس ساخت چنین فیلمی برآمدند.
