سرویس حوادث جوان آنلاین: اوایل پاییز سال۹۷، مأموران پلیس از مرگ مشکوک زن ۳۵ساله به نام فرانک در یکی از بیمارستان‌های شهر باخبر و راهی محل شدند. بررسی‌های اولیه حکایت از آن داشت زن جوان در درگیری با شوهرش مصدوم شده و بعد از انتقال به بیمارستان بر اثر ضربه مغزی فوت کرده است.
با انتقال جسد به پزشکی قانونی، مأموران تحقیقات خود را آغاز کردند تا اینکه در تحقیق از همسایه‌ها مشخص شد آن مرد بعد از مصدوم شدن همسرش در تماس با اورژانس تعلل کرده و ساعت‌ها صدای فرزند خردسالش بلند بوده است.
با بدست آمدن این اطلاعات، مرد جوان بازداشت شد و در روند بازجویی‌ها به جرمش اقرار کرد و گفت در درگیری با همسرش او را هل داده و باعث سقوط وی از پله‌ها شده است.
متهم بعد از صدور کیفرخواست راهی زندان شد و پرونده بعد از کامل شدن تحقیقات به دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد. پرونده در نوبت رسیدگی قرار داشت تا اینکه متهم توانست رضایت اولیای‌دم را جلب کند. به این ترتیب پرونده از جنبه عمومی جرم روی میز هیئت قضایی شعبه دوازدهم دادگاه قرار گرفت.
بعد از اعلام رسمیت جلسه، متهم خلاف اظهاراتش جرمش را انکار کرد و گفت: «فرانک همسر دومم بود. من از ازدواج اول صاحب یک فرزند دختر شدم، اما به خاطر اختلاف با همسرم او را طلاق دادم و سرپرستی دخترم به نام آتنا بر عهده من بود. دخترم با یکی از همکلاسی‌هایش رابطه خوبی داشت. پدر و مادر او نیز از هم جدا شده بودند و آن دختر با مادرش زندگی می‌کرد. در رفت و آمد‌های آتنا و دوستش با مادر آن دختر آشنا شدم و فهمیدم او هم ازدواج ناموفقی داشته است. این آشنایی به ازدواج من و فرانک منجر شد تا اینکه صاحب فرزند شدیم، اما با او هم به مشکل خوردم و با هم اختلاف داشتیم.»
متهم درباره علت سقوط همسرش با انکار قتل گفت: «تازه به خانه جدید اسباب کشی کرده بودیم و مشغول چیدن اثاثیه منزل بودیم که همسرم برای آوردن جعبه‌ها به راه پله رفت. بعد از دقایقی صدای هولناکی شنیدم. بلافاصله در را باز کردم و به راه پله رفتم که متوجه شدم فرانک به پایین سقوط کرده است. باور کنید او را عمدی هل ندادم. او خودش تعادلش به هم خورد و به پایین سقوط کرد.»
متهم درخصوص اظهارات اولیه اش در دادسرا گفت: «آن روز تحت فشار‌های بازجویی به قتل اقرار کردم و گفتم او را هل داده‌ام. حالا با تلاش زیاد و به خاطر فرزندانم توانستم رضایت اولیای‌دم را جلب کنم. از دادگاه تقاضا دارم در مجازاتم تخفیف قائل شوند تا زودتر آزاد شوم. فرزندانم بدون من و مادرشان شرایط سختی دارند.»
