دست‌درازی فوتبال به بیت‌المال و جیب مردم تمامی ندارد و هر بار به بهانه‌ای تکرار می‌شود، مانند سال گذشته که با چراغ سبز وزارت ورزش و دولت حسن روحانی، ۲ میلیون یورو از جیب کارگران و تامین اجتماعی به حساب فدراسیون فوتبال واریز شد تا به مارک ویلموتس پرداخت شود. مبلغی که گفته شد به صورت قرض بوده و فدراسیون فوتبال باید آن را در ابتدای سال جاری تسویه می‌کرد، اما تأخیر در بازپرداخت آن سبب شد سازمان تامین اجتماعی کار را به دادگاه بکشاند تا پول کارگران را از گلوی فوتبالی‌ها بیرون بکشد و کار حتی به توقیف ساختمان فدراسیون فوتبال هم کشیده شد، اما در نهایت با وساطت وزارت ورزش قرار شد فدراسیون تا آخر سال بدهی خود را به تامین اجتماعی پرداخت کند. سرانجام اول هفته بود که مدیرعامل شستا یا همان شرکت سرمایه‌گذاری تامین اجتماعی از تسویه این بدهی خبر داد، تسویه‌ای که البته گفته می‌شود این‌بار نیز از جیب مردم برداشته شده، طوری که دیروز خبرگزاری ایسنا تیتر زد «از جیب مردم به جیب مردم» و خبر داد که وزارت ورزش بدهی سنگین فدراسیون فوتبال را به شستا را پرداخت کرده است تا پرونده قرض ۲ میلیون یورویی مختومه شود.
این اولین بار نیست که وزارت ورزش با حاتم‌بخشی از بیت‌المال و جیب مردم و البته جامعه ورزش و قهرمانان برای فدراسیون فوتبالی که مدعی مستقل بودن است و هیچ وابستگی به دولت ندارد، آستین بالا می‌زند و بودجه‌ای را که باید صرف زیرساخت‌ها و ورزش قهرمانی و همگانی شود، به جیب فوتبالی‌ها می‌ریزد، آن‌هم رشته‌ای که آخرین افتخارش در سطح ملی و باشگاهی به دهه‌ها قبل بر‌می‌گردد و با توجه به پتانسیل‌های زیادی که برای درآمدزایی دارد، نیازی به بودجه دولتی ندارد.
هرچند حضور «مدیران هزینه» که همواره با یک بودجه آماده سعی کرده‌اند کار را پیش ببرند، سبب شده دست فدراسیون فوتبال در یک دهه گذشته به سوی دولت دراز باشد و مدیران فوتبالی که تخصصی در درآمدزایی ندارند، چشم‌شان به بیت‌المال و بودجه کشوراست، آن‌هم مسئولانی که هر بار پای اجرای قانون کشور مانند قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان پیش می‌آید خودشان را یک نهاد غیردولتی می‌نامند!
به‌رغم این ادعا‌ها فدراسیون فوتبال چه در روز‌هایی که علی کفاشیان رئیس ناخوانده فوتبال شد و چه پس از آنکه مهدی تاج به صندلی ریاست رسید، همواره وابسته به دولت بوده و موضوع قابل تأمل نیز همراهی دولت و به خصوص وزارت ورزش در زمان مسعود سلطانی‌فر با درخواست‌های غیرقانونی این مجموعه بوده است، خواسته‌هایی که باعث شده وزارت ورزش در سال‌های گذشته با وجود کمبود‌های زیادی که برای تأمین بودجه کافی جهت آمادگی قهرمانان المپیکی و منهای فوتبالی وجود داشته، در مقابل فوتبال همواره دست پر باشد و کمک‌های غیرقانونی این وزارتخانه از جیب مردم و جامعه ورزش به فوتبال هر سال بیشتر از قبل شود، مانند پاداش ۴۵۰ هزار یورویی که محمدرضا داورزنی، معاون وقت وزارت ورزش با چمدان به امارات برد تا برای برد مقابل تیم‌های درجه ۴ آسیایی به کی‌روش و سایر ملی‌پوشان پرداخت شود یا سال گذشته که با وساطت این وزارتخانه ۲ میلیون یورو از جیب کارگران و بیت‌المال به ویلموتس پرداخت شد، این‌ها نمونه‌هایی از ریخت و پاش‌های غیرقانونی وزارت ورزش در زمان مسعود سلطانی‌فر برای فوتبال است.
امروز هم خبر می‌رسد که باقی‌مانده قرض ۲ میلیون یورویی فدراسیون فوتبال به تامین اجتماعی بابت پرداختی سال گذشته به ویلموتس را وزارت ورزش عهده‌دار شده و بخشی از بودجه‌ای را که باید برای قهرمانان و المپیکی‌ها برای حضور قدرتمندانه‌تر در بازی‌های تابستانی سال آینده در توکیو یا زیرساخت‌ها و ورزش همگانی هزینه شود به فوتبال پرداخت شده تا قرضی که از جیب کارگران فوتبال برداشته بود از جیب قهرمانان و جامعه چندده میلیونی ورزشکار کشور تسویه شود!
ادامه توجه افراطی وزارت ورزش به فوتبال می‌تواند بیشتر از گذشته بین قهرمانان و المپیکی‌ها و این وزارتخانه فاصله بیندازد. وزارتخانه‌ای که تا جایی که توانسته برای فوتبال کم نگذاشته است، از پرداخت غیرقانونی چندصد میلیاردی برای دو باشگاه دولتی استقلال و پرسپولیس تا پرداخت‌های چند میلیون یورویی به فدراسیون فوتبال، بودجه‌های هنگفتی که اگر به جای فوتبال، صرف ورزش قهرمانی، همگانی و زیرساخت‌های ورزشی می‌شد می‌توانست یک تحول اساسی در ورزش کشور ایجاد کند.
نگاه فوتبالی وزارت ورزش، اما باعث شده فوتبال بیشتر از گذشته سهم ورزش را ببلعد و در این مسیر وزارت ورزش ابایی از پرداخت حق کارگران از جیب قهرمانان هم ندارد. مسئله‌ای که ورود جدی مجلس و تحقیق و تفحص از بودجه وزارت ورزش را می‌طلبد تا مانند امروز حق قهرمانان به جیب فوتبالی نرود که جز حاشیه و فساد آورده دیگری نداشته است.
