سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: محمدمهدی سیار، داور بخش بزرگسال شعر فجر در پاسخ به این سؤال که بیش از ۲ هزار کتاب شعر در پانزدهمین جشنواره شعر فجر بررسی شد و نهایتاً برگزیدگان جشنواره نیز معرفی شدند، اگر بخواهید نگاهی به کمیت و کیفیت آثار داشته باشید، چه وضعیتی را ترسیم میکنید؟ به تسنیم گفت: در حوزه ترانه و شعر نو که بنده داوری را بر عهده داشتم، حجم قابل توجهی کتاب منتشر شده است، البته بیشتر مجموعههای شعر سپید بودند و قالب نیمایی و موزون حجم کمتری را به خود اختصاص داده بود و این حسرت همچنان با ما ماند که ظرفیتهای این قالب یعنی قالب نیمایی آنچنان که باید و شاید جدی گرفته نشده است.
پیشنهاد من به شاعران جوان این است که نگاه نو را در عین اینکه نیمنگاهی به زیباییشناسی سنتی دارند، دنبال کنند و به این قالب بیشتر بپردازند و جایگاه این قالب و ظرفیتهای آن را بیشتر به گوش شاعران نسلهای جدید برسانند. همچنین بد نیست در دورههای آموزشی و ادبی هم به این موضوع توجه شود.
به گفته سیار در شعر سپید کارها از نظر کمی قابل توجه بود، اما از نظر کیفی تقریباً آثار شبیه هم بودند و نوعی شباعت میان همه کتابهای شعر سپیدی که در سال ۹۸ منتشر شده بود، قابل مشاهده بود؛ شباهت در لحن، نوع استفاده از زبان و... که آزاردهنده بود، اما در مجموع در میان همه این کتابها آثار قابل توجه هم بودند که انتخاب اثر برگزیده را برای ما سخت میکرد، البته باید بگویم که در قالب ترانه کارهای قوی و قابل توجه کمتر دیده میشد، اما در شعر نو سطح عمده کارها متوسط رو به بالا بود. این امر نشان میدهد استعدادهای جوان هم راه خود را در انتشار کتاب پیدا کردهاند. ما چهرههای تازهای را در همین جشنواره دیدیم که میشد به آیندهشان امیدوار بود. در مقابل پیشکسوتان نیز در سال ۹۸ آثار خوبی را منتشر کردهاند.
سیار افزود: تنوع نگرشها موضوع قابل توجه دیگر در این دوره بود، هم نگرشهای رمانتیک و عاشقانه داشتیم و هم نگرشهایی با رویکرد اجتماعی و آیینی، البته وجه غالب با رویکرد عاشقانه بود. در مجموع به نظرم از نظر موضوع و مضمون با تنوع خوبی روبهرو بودیم، اما در ترانه نیز مانند قالبهای غزل و سپید ما به نوعی با یکدست شدن و جسارت نداشتن در نسل میانی و جوان شاعران برای ورود به موضوعات جدید روبهرو هستیم.