اگر در حال رانندگی در بزرگراه آزادگان باشید به راحتی متوجه خواهید شد که مسیری پرخطر را برای عبور انتخاب کردهاید هر چند که چارهای جز آن هم نداشته باشید. وضعیت گاردریلهایش به شدت نامناسب است و تابلوهای هدایت کننده مسیر هم دچار نقصهای فراوانی است و گاهی این نقص آنقدر مشهود است که تابلو از روی قاب آن جدا شده و کسی هم برای نصب دوبارهاش اقدام نکرده است. روکشهای آسفالت به شدت تخریب شده و به راحتی به وضعیت فنی خودروهای عبوری آسیب میرساند. در این حجم از تردد خودروها جای تعجب است که رفتگران شهری هم بدون داشتن ایمنی لازم به صورت سنتی در حال نظافت مسیر هستند. اگر زمان عبورتان را هم در تاریکی هوا انتخاب کرده باشید بیشتر از آن که بخواهید به چراغهای روشنایی مسیر تکیه کنید باید روی روشنایی خودروی خودتان حساب کنید؛ چراکه بخش مهمی از مسیر را باید در تاریکی مطلق رانندگی کنید، البته اگر نور بالای چراغخودروها دیگر این امکان را به شما بدهد. باید بخت با شما یار باشد که هنگام رانندگی بارشباران شروع نشود وگرنه باید در معبری از آب به رانندگی خودتان ادامه دهید. تردد خودروهای سنگین، فقدان مسیرهای کندرو و وجود چالههای زیاد در این مسیر هم بر سختی راه اضافه کردهاست، نداشتن دوربرگردانهای غیرهمسطح هم از مصائبی است که از ابتدا تا انتهای مسیر وجود دارد.
بزرگراه آزادگان با طول ۴/۳۶ کیلومتر پرترافیکترین مسیر کشور و از شریانهای مهمی است که مسیرهای ورود و خروجی شهر و تردد از شمال غرب تا جنوب شرق تهران را امکانپذیر میکند. حجم گسترده تردد خودروهای سنگین و سواری در این مسیر و نواقصی که به آن اشاره شده سبب شده بیشترین تصادف فوتی در این بزرگراه اتفاق بیفتد. آن گونه که سرهنگ احسان مؤمنی، رئیس اداره تصادفات پلیس راهور تهران اعلام کرده ۱۶درصد از کل جانباختگان حوادث ترافیکی تهران مربوط به این بزرگراه است. پلیس تهران همچنین اعلام کرده که در ۱۱ماهه امسال ۵۰نفر در این مسیر به دلیل سوانح رانندگی جان باختهاند که نسبت به مدت مشابه سال گذشت ۱۹درصد افزایش داشتهاست. یکی از مهمترین قربانیان این سوانح رهگذرانی هستند که برای عبور از عرض بزرگراه قدم به داخل آن میگذارند، اما پیکر بیجانشان از محل خارج میشود. در بخش مهمی از مسیر، کاربریهای غیرمجاز از جمله وجود شهرکهای متعدد، ترددهای انسانی از عرض بزرگراه را منجر شده است. از همین رو در بسیاری از این مسیرها پلهای عابر پیاده و جود ندارد یا در صورت وجود یا ایمن نیستند یا رهگذران به دلایلی مثل بیماری و کهولت سن حاضر به بالا رفتن از پلههای آن نیستند. نداشتن پهلوگاههای اضطراری و استراحتگاه هم از مصائب این بزرگراه است، از همین رو به دلیل توقف غیرمجاز خودروهای ترانزیت یا خودروهای شهرستان که در حال عبور هستند، مدام سوانح رانندگی در حال بروز هستند. حال با این حجم از تردد خودرو و وقوع وفور سوانح در طول این بزرگراه هیچ نشانی از استقرار دائمی پلیس یا دستگاههای امدادی در آن دیده نمیشود به خاطر همین عملیات امداد هم نمیتواند به موقع انجام شود که جای تعجب دارد و اینکه چرا مسئولان به فکر رفع این همه موانع مرگبار از پیش روی شهروندان نیستند، خدا عالم است.