سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: در خبرها آمده است که شورای صنفی نمایش و انجمن سینماداران قصد دارند نرخ بلیت سینما را برای سال ۱۴۰۰، ۵۰ درصد افزایش دهند، البته هنوز این تصمیم تصویب نهایی نشده است. سال گذشته در همین ستون نوشتم که با ورود ویروس جهانی کرونا به ایران و تعطیل شدن سینماها نباید بلیت سینماها افزایش داشته باشد که آن تصمیم هم به تصویب شورای صنفی نرسید و قیمت بلیت در سال ۹۹ همان ۲۰ هزار تومان ثابت ماند. در سال جاری به دلیل ویروس کرونا سینماها تعطیل ماندند و برخی سالنهای سینمایی مجبور به تعطیلی دائم شدند و بعضیهای دیگر قصد دارند تغییر کاربری بدهند و این یعنی وضعیت بحرانی برای سینمادارانی که از طرف دولت هم حمایت کافی نشدند، حتی در زمان برگزاری جشنواره فیلم فجر هم نتوانستند مثل هر سال فروش قابل توجهی داشته باشند، از تاریخی هم که ستاد ملی کرونا برای بازگشایی سینماها اعلام کرد، فیلمهای اکران شده فروش خوبی نداشتند، تعداد زیادی از تهیهکنندگان و سرمایهگذاران هم اشتیاقی برای اکران آثارشان در سالنهای سینما نداشتند و این مسئله کاملاً طبیعی است. تهیهکننده در موازات کار فرهنگی به فکر سود فیلم است و حالا در شرایط کرونایی و ترس مردم از ویروس باعث شده که سالنهای سینمایی خلوتتر از همیشه بمانند، اما با اینکه در هفتههای آخر اسفند قرار داریم، شورای صنفی هنوز نتوانسته فیلمهای اکران نوروزی را مشخص کند، چند فیلم متقاضی هم به دلیل وضعیت کنونی از اکران منصرف شدهاند.
در چنین وضعیت پیچیدهای افزایش ۵۰ درصدی قیمت بلیت سینما! عجیب به نظر میرسد. چطور میشود که شورای صنفی هنوز قادر به انتخاب فیلم نشده، بهای بلیت را افزایش میدهد؟ رقمهای پیشنهادی ۳۰ یا ۴۰ هزار تومانی برای قیمت بلیت سینما هزینه گرانی است و لابد به این منظور است که همکاران محترم در شورا برای دلگرم کردن سینماداران بهای بلیت را افزایش دادهاند، اما طرف دیگر مخاطب است که کسی به فکر او نیست. در این شرایط اقتصادی که مردم در به دست آوردن نیازهای اولیه مشکل اساسی دارند، چگونه میتوانند به سینما رفتن فکر کنند؟ اساساً احساس میشود مسئولان میخواهند سینما را به عنوان یک مکان لاکچری معرفی کنند، یعنی کسانی که میتوانند، به سینما بروند که باید متذکر شد معمولاً کسانی که اشتیاق به سینما رفتن دارند، جزو قشر متوسط جامعه و کارمند یا دانشجو هستند که آنها هم برای پرداخت هزینه بلیت مشکلات خاصی دارند. قشر پردرآمد جامعه کمتر به سینما میرود یا ترجیح میدهد فیلمهای خارجی ببیند.
از سوی دیگر با گران شدن اشتراک ماهانه پلتفرمها حتی دیدن فیلمهای ایرانی در فضای مجازی هم سخت شده، به طوری که هزینه اشتراک ماهانه دو پلتفرم معروف در عرض یک ماه فارغ از دلیل خاصی چند برابر شده است. اضافه کنید که در سال ۱۴۰۰ قرار است بهای اینترنتهای خانگی و همراه هم افزایش پیدا کند، در این میان وضعیت خوراک فرهنگی مردم چه میشود؟ به همین دلیل مخاطب فیلمهای اکران آنلاین را دانلود غیرمجاز میکند یا اینکه ترجیح میدهد آن فیلم را در شبکههای ماهوارهای ببیند.
بیایید فکر کنیم که اگر کرونا در سال ۱۴۰۰ ریشهکن شود، باز هم یک خانواده چهار نفری با پرداخت ۱۲۰ یا ۱۶۰ هزار تومانی چگونه به سینما میرود؟ اساساً فیلمهای اکران شده آیا آنقدر پرداخت درست و حسابی دارند که مخاطب پس از پایان فیلم دلش از بابت هزینهای که پرداخت کرده نسوزد؟ پاسخ منفی است، متأسفانه با شرایط پیش آمده و اینکه نمیدانیم قرار است چه زمانی کرونا تمام شود، در این شرایط چرا مسئولان که هنوز فیلمی را برای اکران نوروزی انتخاب نکردهاند، هزینه فرهنگی یک رسانه مهم را افزایش بدهند؟ سینما قبل از هر چیز نیاز مبرم به مخاطب دارد، این مخاطب باید برای استفاده از یک محصول فرهنگی هزینه کند. کاری نکنیم که سینما هم مانند کتاب از سبد خانواده ایرانی حذف شود. شورای صنفی نمایش و انجمن سینماداران باید با چارهاندیشی کنار مردم قرار بگیرند.