سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: فیلم ماندگار عقاد با نام اصلی «الرساله» در ایران از همان ابتدا با نام محمد رسولالله (ص) معرفی و معروف شد و از همین جهت فیلم مجیدی حتی در نامگذاری هم زیر سایه فیلم الرساله قرار گرفت. از آنجا که از همان ابتدا هدف‌گذاری‌ها برای ساخت فیلمی درباره حضرت محمد (ص) با رویکرد اکران جهانی انجام شده بود، عنوان محمد رسولالله (ص) انتخاب اصلی بود؛ عنوانی که با توجه به مسئله وحدت و تقریب مذاهب و نیز استقبال بیشتر از فیلم در کشور‌های اسلامی می‌توانست منطقی‌تر به نظر برسد، اما فیلمی که با هدف‌گذاری اکران در گستره جهانی و منطقه‌ای ساخته شده بود، به دلایلی که ذکر خواهد شد در همان ابتدا تبدیل به پروژه‌ای شکست‌خورده شد و با اکرانی معمولی در ایران تقریباً در هیچ کدام از کشور‌های مسلمان اکران گسترده نشد، البته کارشکنی رسانه‌های عبری- عربی در منطقه بی‌تأثیر نبود، اما حقیقت ماجرا این است که فیلم محمد رسولالله (ص) حتی در فضای مجازی و اینترنت هم نتوانست توجه و استقبال مخاطب مسلمان و غیرمسلمان را به خود جلب کند و همچنان فیلم مصطفی عقاد که نزدیک ۵۰ سال پیش ساخته شده با فاصله زیاد مهم‌ترین و ماندگارترین اثر درباره پیامبر اسلام (ص) است و کمتر مسلمانی در جهان وجود دارد که این فیلم را ندیده باشد.
درباره چرایی شکست فیلم محمد رسولالله (ص) مجیدی که اتفاقاً برای تولید آن هزینه زیادی شد و دست فیلمساز به لحاظ مالی کاملاً باز بود، ذکر چند نکته راهگشاست. ابتدا اینکه مجیدی از همان ابتدا در پیش و پس اکران فیلم تأکید داشت تلاش کرده جنبه رحمانی پیامبر اسلام (ص) در فیلمش پررنگ باشد یا به عبارتی به داستان زندگی پیامبر (ص) از منظر وجه رحمانی آن بپردازد چراکه به گفته او در این سال‌ها تلاش زیادی از سوی دشمنان اسلام برای خشن نشان دادن چهره پیامبر (ص) وجود داشته است و او سعی کرده سیمای رحمانی ایشان را نشان بدهد. واقعیت این است که بخشی از مشکل فیلم محمد رسولالله (ص) از همین نگرش فیلمساز ناشی می‌شود.
اول اینکه تلاش‌های مختلف رسانه‌های غربی و صهیونیستی برای معرفی اسلام به عنوان دین خشونت در عالم واقع نه تنها جواب نداده است بلکه افزایش اسلام‌گرایی در کشور‌های غربی نشان می‌دهد حتی پس از حادثه ۱۱ سپتامبر حساسیت افکار عمومی برای شناخت بیشتر از دین اسلام بیشتر و همین منجر به رشد اسلام‌گرایی در جهان شده است.
نکته دیگر اینکه همواره گرایشی مرموز برای تک‌بعدی نشان دادن هویت و شخصیت پیامبر اسلام (ص) وجود داشته است و ساخت فیلم محمد رسولالله (ص) به نوعی افتادن از آن سوی بوم گرایشی است که قصد دارد از اسلام صرفاً شمشیر آن دیده شود. در واقع تولید فیلم محمد رسولالله (ص) را باید ناخواسته بازی در همان زمینی دانست که دوست ندارد تصویری جامع و معتدل از پیامبر اسلام (ص) ارائه شود و همواره خواستار ترسیم شخصیتی تک‌بعدی و ناقص از آخرین برگزیده خداست. نگاه شاعرانه مجیدی در فیلم که روی زندگی پیامبر (ص) در دوران کودکی تمرکز کرده باعث شده نه تنها هیچ قهرمانی در فیلم وجود نداشته باشد بلکه شاهد شخصیت‌هایی خنثی و ضعیف باشیم که درون روایت پرنقص فیلم جان نمی‌گیرند و در ذهن مخاطب ماندگار نمی‌شوند. شخصیت‌ها از عبدالمطلب گرفته تا ابوطالب و آمنه همه برای حفظ جان پیامبر (ص) وضعیتی منفعل دارند و همه چیز از طراحی صحنه تا فیلمبرداری و روایت دست به دست هم داده است تا فیلمی خنثی و منفعل خلق شود.
