سرویس ورزش جوان آنلاین: امیدواریهای زیادی برای ورزش ایران در سال ۹۹ بود. هدفگذاری انجام شده نیز اگر چه سنگ بزرگی برای زدن بود، اما اگر طبق آنچه وعده داده شده بود به مرحله اجرا در میآمد اتفاق خوشایندی بود. با این وجود، اما سالی که آخرین روزهای آن را سپری میکنیم مقهور کرونا شد و نتوانست جز مواردی اندک، سال پرباری برای ورزش ایران باشد.
هدفگذاری برای سکوی المپیک
قطعی شدن ۵۲ سهمیه ورزش ایران برای المپیک توکیو، دلیل خوبی بود تا هدفگذاری ورزش ایران برای سال ۹۹ کسب سکوی المپیک باشد. مسئلهای که صالحی امیری، رئیس کمیته ملی المپیک در اولین گفتوگوی رسانهای خود در سال ۱۳۹۹صراحتاً به آن اشاره کرده بود: «در سال ۹۹ هدفگذاری مجموعه ورزشی کسب سکو در المپیک توکیوست که برای موفقیت در این مسیر پشتیبانی مالی از فدراسیونها و ورزشکاران، حضور فعال در اردوهای داخلی و بینالمللی در راستای آمادگی حداکثری ورزشکاران و چگونگی حضور در المپیک و تدارک لازم برای آن از اهم ضروریات است.»
سایه سنگین کرونا
سایه سنگین کرونا، اما بر سر ورزش ایران هم سنگینی کرد و اگر چه کمیته ملی المپیک کمکهای مالی قابل توجهی به رشتههای المپیکی داشت، اما نه فقط با تعویق یکساله المپیک هدفگذاری ورزش ایران عملاً بیمعنا شد که مسیر رسیدن به این هدفگذاری نیز به دلیل لغو اکثر اردوها، تمرینات و حتی مسابقات ورزشی راه به جایی نبرد و بدون شک بزرگترین اتفاق ورزشی ایران در سال ۹۹ منفعل بودن ورزش بود، چراکه تا همین چند هفته اخیر تمامی تمرینات به صورت آنلاین برگزار میشد. سناریویی که البته کم و بیش و با اندکی تغییر در سایر کشورهای دنیا نیز پیاده شد.
از برگزاری مختصر تا متمرکز مسابقات
تعطیلی تمرینات، اردوها و همچنین مسابقات لیگهای رشتههای مختلف عرصه را بیش از هر زمان دیگری به ورزشکاران تنگ و تنگتر کرد. خصوصاً که همان آب باریکهای هم که از حضور در مسابقات لیگ دست ورزشکاران را میگرفت نیز قطع شد و همین مسئله باعث رسیدن کارد به استخوان بسیاری شد و اعتراضات و گلههای بسیاری را به دنبال داشت. با این وجود بعد از ماهها تعطیلی مطلق، مسابقات لیگ در برخی رشتهها به صورت مختصر برگزار شد و در برخی رشتهها، چون کشتی، بسکتبال و والیبال نیز شاهد برپایی متمرکز مسابقات بودیم. هرچند برگزاری متمرکز و مختصر مسابقات در بلبشوی کرونا نیز باعث نشد تا در جریان برخی رقابتهای ورزشی شاهد درگیریهای جنجالی نباشیم!
تولیدات داخلی
جدا از رقابتهای ورزشی، در زمینه تجهیزات، اما ورزش ایران در سال ۹۹ شاهد اتفاقات قابل توجهی بود که رونمایی از اولین قایق دراگون بوت استاندارد ساخت ایران آن هم با استانداردهای فدراسیون جهانی و یک سوم هزینه مشابه خارجی، رونمایی از نخستین لباس تکواندو تولید داخل، همچنین رونمایی از مدال و نخستین لباس وشوو تولید ایران که هزینهای به مراتب کمتر از مشابه خارجی داشت و رونمایی از تجهیزات ورزشی جانبازان و معلولان از جمله اتفاقات آنها بود که نه فقط نشان از تواناییهای بالای جوانان این مرز و بوم دارد که نوید آیندهای درخشان را میدهد.
ننگینترین قرارداد فوتبال ایران
اما حتی کرونا نیز زورش به حاشیههای فوتبال ایران نرسید و فوتبال ایران به واسطه مدیران بیکفایت و نالایق خود ننگینترین اتفاق تمام دوران خود را تجربه کرد. تلخترین اتفاق فوتبالی سال ۹۹ به ماجرای قرارداد ننگین ویلموتس بلژیکی برمیگردد. مربی که برخلاف تمجیدهای پوشالی آقایان هیچ سودی برای فوتبال ایران نداشت و تیم ملی فوتبال ایران بعد از دو صعود مقتدرانه و متوالی به جام جهانی حالا برای صعود از گروه نیازمند معجزه است. اما آنچه قرارداد ویلموتس را به ننگینترین قرارداد فوتبال ایران تبدیل کرده است لزوماً افتادن گره کور در صعود تیم ملی نیست بلکه محکومیت از سوی فیفا به پرداخت ۶ میلیون یورو جدا از آن ۲ میلیون یورویی است که پیشتر به این مربی پرداخت شده بود. محکومیتی که اگر چه مثل همیشه فدراسیون ابتدا منکر آن شد، اما بعد برای به اصلاح کم کردنش به CAS یورش برد تا رقم آن را با هزینه در دادگاه عالی ورزش و همچنین دیرکرد پرداخت بالاتر ببرد، چراکه از فدراسیونی که حتی زحمت ترجمه مدارک ارسالی به فیفا را نیز به خود نداد انتظاری برای موفقیت در ننگینترین پرونده تاریخ فوتبال ایران نیست.
خاطره فراموش نشدنی از برخورد نکردن با متخلفان
در راستای مبارزه نکردن با فساد علنی در فوتبال، ورزش ایران در سال ۹۹ بار دیگر شاهد این داستان تلخ و تکراری بود، به طوریکه درست در شرایطی که همه انتظار برخوردی جدی و شدید با متخلفان و عاملان قرارداد بدتر از ترکمنچای با ویلموتس را داشتند، هیچ اتفاقی رخ نداد. مقصران اصلی با گم و گور شدن در لابهلای اخبار به زندگی عادی خود پرداختند و دیگر مقصران نیز مشغول تدارک حضور در انتخابات فدراسیون فوتبال شدند. فدراسیونی که انتخابات پر حرف و حدیث آن دهم اسفند برگزار شد تا در سالی که اهم اخبارش فوتبالی بود، همچنان حول محور فوتبالی دور بخورد که برگزاری انتخابات آن نیز تغییری در سبک و سیاق و نگرش آن ایجاد نکرد.
دومین نایب قهرمانی پرسپولیس در آسیا
کرونا اگرچه باعث تعطیلی مسابقات شد و بعد از صدور مجوز برپایی مسابقات بر اساس رعایت پروتکلهای بهداشتی همچنان درِ ورزشگاهها روی تماشاگران باز نشد، اما پرسپولیس در بین تمام دلمردگیهای ناشی از کرونا و حواشی تلخ و جنجالهای تمام نشدنی فوتبال اتفاق خوشایندی را رقم زد. سرخپوشان تهران که این فصل چهارمین قهرمانی پیاپی خود را جشن گرفتند، بار دیگر در رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا به عنوان نایب قهرمانی دست یافتند. هرچند این بار برخلاف مرتبه قبل پرسپولیس توانایی قهرمان شدن و بالا بردن جام را در آسیا داشت، اما درنهایت همانند حضور قبلی خود در فینال لیگ قهرمانان آسیا به نایب قهرمانی رضایت داد. اگرچه انتظارات این بار صددرصد قهرمانی پرسپولیس بود، اما با این وجود کسب نایب قهرمانی شاگردان یحیی در بلبشوی پرحاشیه فوتبال اتفاق بسیار خوبی بود.
موفقیت طارمی
در لابهلای تمام تلخیها و حاشیههای جنجالی فوتبال که امیدی برای به نقطه پایان رسیدن آن نیست، طارمی، مهاجم سابق پرسپولیس با رقم زدن اتفاقی تاریخی، اندکی هم که شده دل مردم ایران و جامعه فوتبال را شاد کرد. رویارویی پورتو با یوونتوس در مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا بدون شک برگ پرافتخاری در کارنامه طارمی بود، اما کمتر کسی تصورش را میکرد که مهاجم ایرانی پورتو با به ثمر رساندن مهمترین گل زندگی خود در ثانیه ۶۱ این بازی سیلی محکمی به گوش یووه زده و خود را در بین شش شگفتی ساز این فصل لیگ قهرمانان اروپا قرار دهد. آن هم در شرایطی که عنوان بهترین گلزن ماه پرتغال را نیز از آن خود کرده بود.
پایان یکسال سخت
سال ۹۹ درحالی آخرین نفسهای خود را میکشد که عمده اتفاقات آن فوتبالی بود. شاید، چون نگاه متولیان آن فوتبالی است که اگر نبود، برخلاف صالحی امیری که هدفگذاری ورزش در سال ۹۹ را سکوی المپیک خوانده بود، سلطانیفر خصوصیسازی سرخابیهای پایتخت را از جمله هدفگذاریهای سال نمیخواند بدون آنکه از هدفگذاری خاصی در رشتههای غیر فوتبالی سخنی به میان آورد. با این وجود، اما تعطیلی ورزش به واسطه کرونا بیشترین دلیل منفعل بودن سایر رشتهها بود وگرنه رشتههای منهای فوتبالی با وجود تمام بیتوجهیها کم برای ورزش ایران افتخارآفرینی نکردهاند.