سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: یکی از مهم‌ترین مسائلی که در جامعه امروزی بسیار حائز اهمیت است مسئله پیچیده و بغرنج تجمل‌گرایی و مدگرایی است که دامن خیلی از خانواده‌ها خصوصاً جوانان را گرفته است، این مسئله در شکل‌گیری ازدواج جوانان تأثیر زیادی گذاشته و باعث شده خیلی از خانواده‌ها از هم جدا شوند و قدمی برای ازدواج جوانان برندارند.
متأسفانه خانواده‌ها نیز به جای اینکه کمک کار باشند و بحث ازدواج آسان را راه بیندازند خود مانع بزرگی برای ازدواج فرزندانشان شده‌اند، با اینکه بعضی از دختر و پسر‌ها راضی هستند که با هزینه کم زندگی خود را آغاز کنند، اما این پدر و مادر‌ها هستند که رضایت نمی‌دهند و چه ازدواج‌هایی که به خاطر پدر و مادر‌ها به‌هم خورده است، زیرا توقع بی‌انصافانه از طرف مقابل دارند؛ توقعی که واقعاً معقولانه نیست چراکه بدون این توقعات هم زندگی شکل می‌گیرد و ادامه پیدا می‌کند.
این تفکر تجمل‌گرایی نشئت گرفته از سبک زندگی غربی است که امروزه به اسم مدرنیته به جان خانواده‌ها افتاده است و خانواده‌ها با الگو‌گیری از غرب و تفکر غربی تمام فکر و ذکر خود را به سمت تجملات دنیا برده‌اند و هدف زندگی را رسیدن به تجملات و امکانات متنوع قرار داده‌اند. این همان تجمل‌گرایی افراطی است که در اسلام مورد نهی واقع شده است. انسان ذاتاً زیبایی را دوست دارد به همین خاطر گرایش به تجمل و زیبایی به خودی خود بار منفی ندارد، اما اینکه تجمل‌گرایی تمام زندگی یک شخص شود این آسیب‌زا و بد است.
یکی از دوستان بعد از مدت کوتاهی از زندگی مشترک قصد جدایی از همسرش را داشت. وقتی علت را واکاوی کردم مشخص شد که خانم ایشان هر روز یک بهانه‌ای برای خرید و تعویض وسایل گران‌قیمت می‌گیرد، مبل‌هایی که هنوز شش ماه از خرید آن‌ها نگذشته و قسط‌شان باقی مانده است به علت ست نبودن، باید با مبل‌های سلطنتی فیروزه‌ای که قیمت گزافی دارد عوض شود. تختخواب را عوض کرده و به جای آن سفارش سرویس خواب داده که قیمتش چندین برابر است. خب آن شوهر بیچاره که کارمند با یک حقوق اندک است از کجا این همه هزینه را بیاورد، آن هم در این وانفسای قیمت‌ها؟!
علت چیست؟ چرا باید یک جوان آن‌قدر درگیر فرهنگ تجمل‌گرایی شود که نتواند از پس امر واجبی همچون ازدواج بربیاید؟ مگر دنیا فقط زرق و برق‌هاست؟ واقعاً آیا انسانیت و ارزش افراد در گرو زیبایی‌ها و تجملات است؟ یعنی اگر شخص خودور و خانه لوکس نداشت ارزشی در جامعه ندارد؟
ما چه مسلمانی هستیم که به اسم مدرنیته بزرگ‌ترین اسراف‌ها را انجام می‌دهیم؟ یخچالی که هنوز از مد نیفتاده و کلی هزینه برای آن شده را عوض می‌کنیم چراکه رنگ کابینت آشپزخانه با آن یکی نیست، این کار‌ها به نوعی جاهلیت است منتها از نوع مدرنیته. ریشه این تجمل‌گرایی می‌تواند چند چیز باشد که مهم‌ترین آن‌ها چشم و هم‌چشمی است، اقوام نزدیک نقش اصلی را در این چشم و هم‌چشمی‌ها دارند. به عنوان مثال دختر دایی‌ها و دخترخاله‌ها الگوی زندگی طرف شده‌اند، چون دختر خاله من یخچال ساید بای ساید خارجی گرفته است من نیز باید بگیرم، چون دختر عمه من در هر مهمانی یک جور لباس می‌پوشد من نیز باید لباس تکراری نپوشم، چون همسایه من ماشین آنچنانی گرفته است من نیز باید هر طور شده ماشینم را عوض کنم حتی اگر زیر فشار وام و قرض له شوم. بی‌تردید همان‌گونه که در روایات و احادیث آمده تجمل‌گرایی آثار سوء زیادی را به همراه دارد که مهم‌ترین آن‌ها غفلت از یاد خداست زیرا کسی که تمام فکرش تجملات و زیبایی دنیا باشد دیگر فرصتی برای یاد خدا باقی نمی‌ماند و همچنین از آثار تجمل‌گرایی، دنیازدگی است. شاید به ظاهر شخص تجمل‌گرا زندگی راحتی داشته باشد، اما این‌گونه نیست بلکه سخت‌ترین زندگی را مدگرایان و تجمل‌گرایان دارند، چراکه خود و خانواده خود را خسته می‌کنند و دنیا برایشان لذت‌بخش نیست. چون فکر می‌کنند با خرید فلان ماشین زندگی‌شان فرق می‌کند حال آنکه با خرید آن نیز متوجه می‌شوند که چیزی عایدشان نشده و همان هستند که بودند، بنابراین دلسردی و بی‌رمقی برایشان ایجاد می‌شود.
با این اوصاف چاره‌ای جز تغییر الگو‌ها نیست. باید الگو‌ها را تغییر داد و الگو‌های سبک زندگی ایرانی- اسلامی را جایگزین الگو‌های غربی کرد. قناعت را بر زیاده‌خواهی ترجیح داد، سادگی را بر تجملات بی‌رویه برتری داد، یاد خدا را جایگزین تفکرات تجملاتی و مدگرایی کرد و بی‌تردید این کار موجب می‌شود آرامش بر زندگی حاکم شود.
