سرویس ورزش جوان آنلاین: ۷۰ سهمیه المپیک بین ورزشکاران تنیس روی میز در سراسر جهان توزیع میشود و تکلیف ۵۷ سهمیه تاکنون مشخص شده است. در این بین سهم ایران تاکنون تنها یک سهمیه بوده و بعید است این تعداد افزایش یابد مگر آنکه معجزهای رخ دهد تا نوشاد عالمیان نیز برادرش نیما را در توکیو همراهی کند. حال آنکه بعد از حضور نوشاد در جدول ۳۲ نفره المپیک لندن تصور میشد آیندهای روشن پیشروی تنیس روی میز ایران قرار دارد. رؤیایی که با حضور سه نماینده در المپیک ریو پررنگتر شد، اما نتیجه کار نقطه پایان در جمع ۶۴ نفر بود و حالا بعد از ناکامی در کسب سهمیه تیمی، از بین تمام شانسها و امیدهای ایران برای کسب سهمیه، تنها نیما عالمیان توانست دومین حضورش را در المپیک قطعی کند و مسافر توکیو شود. با این وجود، اما جمیل لطفاله نسبی، سرمربی تیم ملی تنیس روی میز ایران بر این باور است که مقایسه المپیک توکیو با دورههای قبلی بسیار اشتباه است: «هیچ چیز مثل چهار سال قبل نیست و نمیتوانیم تصور کنیم تنها ما هستیم که برای حضور در المپیک تلاش و پیشرفت میکنیم. ضمن اینکه هر اندازه اندک، اما نوشاد هنوز هم شانس کسب سهمیه را دارد.»
کسب تنها یک سهمیه چیزی نبود که از تنیس روی میز ایران انتظار میرفت آنهم بعد از حضوری قابل قبول در لندن و کسب سه سهمیه در ریو. این به معنای درجا زدن یا افت این رشته ورزشی نیست؟
مقایسه اینکه در لندن چه نتیجهای گرفتیم یا در ریو چه تعداد سهمیه داشتیم و در توکیو چه تعداد سهمیه خواهیم داشت بسیار اشتباه است. تمام کشورهای اطراف ما در آسیا پیشرفت قابل توجهی داشتند. چه در بخش مردان و چه زنان. یاسین کوف سالهاست در آلمان توپ میزند، اما دوره قبل و این دوره نتوانست سهمیه المپیک بگیرد. این نشان از قدرت حریفان دارد. ما در یک رقابت سخت قرار داریم. بله دوره قبل سه سهمیه گرفتیم. ندا شهسواری ۳ بر یک و ۱۰ بر ۶ عقب بود، اما برد و سهمیه گرفت، اما این بار ۳ بر یک و ۷ بر ۸ جلو بود و نتوانست موفق شود، چراکه دیگران هم مانند ما در مسیر پیشرفت گام برمیدارند.
یعنی شرایط برای موفقیت نمایندههای ایران در کسب سهمیه مهیا نبود؟
هیچ چیز شبیه به چهار سال قبل نیست. هزینهها چند برابر شده است. با وجود شرایط سخت اقتصادی فدراسیون تمام تلاش خود را کرد، اما باید قبول کنیم که بسیاری از کشورهای اطراف شرایطشان از ما خیلی بهتر است. ما برای یک ویزا از دو ماه قبل باید اقدام کنیم تازه اگر بدهند. کشورهای دیگر این مشکلات را ندارند. بیهیچ دردسری در تمام مسابقات حاضر میشوند و به راحتی اردوهای برون مرزی و مشترک برگزار میکنند، اما با توجه به شرایط موجود این برنامهها هزینهبر است. با این وجود کسی کم نگذاشته است، نه فدراسیون و نه بچهها. اگر هم نتوانستیم در رقابتی میلیمتری در کسب سهمیه موفق عمل کنیم به دلیل افت یا کم کاری ما نیست بلکه به این دلیل است که دیگران دارند با سرعت بیشتری در مسیر موفقیت و پیشرفت گام برمیدارند.
بعد از دست رفتن شانس ایران در مسابقات کسب سهمیه پرتغال برای حضور در بین یکی از ۱۶ تیمی که در بخشهای تیمی و میکس دوبل مردان و بانوان در المپیک حاضر میشوند، انتظار میرفت پینگپنگ بازان در کسب سهمیه انفرادی موفقتر عمل کنند، اما تنها نیما عالمیان بود که از این امتحان سربلند بیرون آمد.
ندا شهسواری شانس کسب سهمیه را داشت و میتوانست سومین المپیک خود را نیز تجربه کند، اما آناستازیا لاورووا قزاق واقعاً حریف قدری بود که بانوی پینگپنگ باز ایران در نیمه نهایی رقابتهای منطقه آسیای میانه با وجود آنکه جلو بود نتوانست بازی را به سود خود پایان دهد. این نشان از پیشرفت تنیس روی میز آسیا دارد و ثابت میکند برای عقب نماندن از این گردونه باید بیشتر تلاش کنیم. ضمن اینکه نوشاد هم بدشانسی آورد و اروپاییها هم با تغییر زمان مسابقات انتخابی خود کار او را برای سومین حضور در المپیک دشوارتر کردند.
رویارویی نیما و نوشاد در نیمه نهایی مسابقات انتخابی آسیای میانه بدشانسی بزرگی بود که با پایانی تلخ برای نوشاد همراه بود.
همه تلاش ما این بود که نیما و نوشاد در فینال به هم برسند. داستان فینال کاملاً متفاوت است. نوشاد به عنوان نفر اول از سید دو صعود کرد، اما شکست نیما در یک بازی خیلی نزدیک برابر کراسینکو و صعود به عنوان نفر دوم از سید چهار باعث شد دو برادر در نیمه نهایی به هم بخورند و از این جای کار به بعد دیگر خیلی اهمیتی نداشت، چراکه هر کدام پیروز میدان میشد در نهایت سهمیه برای ایران بود. آنها سالهاست با هم تمرین میکنند، شناخت خوبی از یکدیگر دارند و بازی که انجام میدهند یک بازی عادتی است و چشم بسته توپ یکدیگر را میزنند، اما با توجه به سوابق اخیر نیما و موفقیتهایی که داشت توانست در نیمه نهایی با پیروزی مقابل نوشاد به فینال راه یابد و بالاخره با کنار زدن حریف ازبک موفق به کسب پنجاهوسومین سهمیه کاروان اعزامی ایران به توکیو شد. موفقیت آخر سالی که کار برادرش را برای حضور در توکیو سخت کرد، اما هراندازه کم، اما نوشاد هنوز هم شانس دارد.
اما عدم کسب سهمیه مارسل آگوئیرو در مسابقات انتخابی منطقه امریکای لاتین شانس نوشاد را برای کسب سهمیه از طریق رنکینگ کمرنگتر میکند، چراکه این پینگپنگ باز در رده ۶۲ رنکینگ جهانی و بالاتر از نوشاد قرار دارد.
این دوره شرایط به مراتب سختتر و دشوارتر از دوره قبل بود. از طرفی سهمیه ششم آسیا را از طریق رنکینگ به کمال چاتای هندی دادند، درحالی که اگر مسابقه بود شانس نوشاد به مراتب بالاتر بود و با شکست مقابل برادر خود از این دوره از بازیهای المپیک دور شد. البته هر چند اندک، اما او هنوز هم شانس دارد، اما وضعیت خیلی پیچیدهای دارد و با توجه به اینکه دیگر مسابقهای در پیش نیست سرنوشت او در گرو رقبایش است ولی هنوز هم این احتمال وجود دارد که با اتمام کامل رقابتهای انتخابی در دیگر قارهها و نهایی شدن رنکینگ جهانی بتواند این فاصله را به صفر برساند هرچند این اتفاق، اما و اگرهای بسیار دارد، اما هنوز نمیتوان به طور قطع حضور او در المپیک توکیو را منتفی خواند. بعد از دو رویداد گزینشی که در خرداد ماه پیشبینی شده است فدراسیون جهانی تنیس روی میز رنکینگ المپیکی خود را منتشر میکند تا براساس آن تکلیف سهمیههای باقیمانده برای توکیو مشخص شود و آن زمان است که در مورد نوشاد میتوان قطعی نظر داد.
اوضاع برای نیما، اما فرق دارد. او حالا بعد از دو دوره تنها المپیکی تنیس روی میز ایران در توکیوست. چه برنامهریزیهایی برای حضور موفق او در المپیک انجام شده است؟
رقابتهای نیما در لیگ فرانسه هنوز به پایان نرسیده و یک ماه دیگر به طول میانجامد. بعد از آن مرحله پلیآف لیگ ایران است و سپس انتخابی تیم ملی که مبناست برای دعوت بازیکنان برای حضور در مسابقات بینالمللی و به همین دلیل تا اواخر خرداد ماه درگیر هستیم و تصور میکنم از اوایل تیرماه میتوانیم نیما را به طور کامل در اختیار داشته باشیم و برنامهریزیهایی برای آمادهسازی او انجام دادهایم که دعوت از بازیکنان خارجی و حضور در اردوهای مشترک از جمله آنهاست، چراکه تا المپیک دیگر هیچ مسابقهای نیست و برای آمادهسازی باید به دنبال اردوهای مشترک باشیم.
حضور در اردوهای مشترک تا چه اندازه میتواند در آمادهسازی تنها نماینده پینگپنگ ایران در توکیو تأثیرگذار باشد و به عنوان سرمربی فکر میکنید برگزاری اردوی مشترک با چه کشورهایی مفید است؟
بدون شک برپایی اردوی مشترک و تمرین با حریفان قَدَر تأثیر زیادی در روند آمادهسازی دارد. از طرفی با توجه به قراردادی که با استگ، اسپانسر فدراسیون داریم میتوانیم در مراکز پینگ پنگی که این مجموعه در کشورهای مختلفی، چون ایتالیا، فرانسه، آلمان و... دارد حضور در کمپهای مختلف را برنامهریزی کنیم و با دعوت از بازیکنان کشورهای مختلف از جمله مجارستان که پینگپنگ بازان قدری دارد شرایط خوبی را برای حضور پر قدرت نیما در توکیو فراهم کنیم.
با توجه به شناختی که از نیما دارید و شرایط موجود و همچنین پیشرفت چشمگیر حریفان آیا شانسی برای موفقیت تک نماینده ایران در توکیو قائل هستید؟
چراکه نه. نیما در لیگ فرانسه نتایج خوبی گرفته و بازیکنان قدری را شکست داده که به لحاظ رنکینگی از او بالاتر بودند و این امیدواریها را برای موفقیت او در المپیک افزایش میدهد. با این وجود نباید فراموش کنیم که بهترینها در المپیک حضور دارند و نیما به هیچ عنوان کار سادهای در پیش ندارد. خصوصاً که المپیک به دلیل نگاه همه رسانهها و مردم دنیا فضای سنگین و پر استرسی دارد. جدا از آن المپیک جدول عجیبی دارد و شما باید از همان ابتدا با بهترینهای دنیا مصاف دهید و بعد از کلی مسابقه تازه وارد جدول رقابتها میشوید، اما امیدوارم نیما بتواند تواناییهای خود را در توکیو به نمایش بگذارد و بازیهای خوبی را که این روزها در فرانسه انجام میدهد در المپیک هم ارائه دهد.