سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: اینکه چرا داستانگویی شیرین و حکایتگویی را که در سنن آبا و اجدادی ماست فراموش کردهایم و سراغ مضامین به اصطلاح سیاه و تلخ رفتهایم، جای سؤال دارد.
رسول نجفیان، بازیگر پیشکسوت با بیان این مطلب به «جوان» گفت: معتقدم مضامین تلخ را هم میتوان جوری دراماتیزه کرد که مخاطب با آن ارتباط برقرار کند و او را پس نزند و این نیاز به هنرمندی نویسندگانی دارد که نسبت به جامعه مسئولیتشناسانه رفتار میکنند.
وی افزود: به نظر میرسد صداوسیما خود را از تربیت و جذب و ارتقای کار نویسندگان محروم کرده است و نویسندهها هم، چون این مطالبه وجود ندارد، نیازی نمیبینند توان و کیفیت کار خود را ارتقا بدهند. این مجری و بازیگر پیشکسوت عنوان کرد: هنوز هم میشود با طرح داستانهای پندآموز کاری کرد که بینندگان سرگرم شوند. داستانگویی در ما ریشه دارد و دوست داریم تلخترین اتفاقات را نیز از طریق قصههای جذاب درک کنیم. بازیگر «رعنا» و «مسافر ری» ادامه داد: اگر همان سنت قصهگویی پدربزرگان و مادربزرگان خود را در سناریوهای سینمایی و تلویزیونی به کار گیریم، قاعدتاً خواهیم توانست خیلی روانتر و سلیستر به دراماتیک ساختن اتفاقات بپردازیم.
چالش برنامه محاکات با داستانگویی
نجفیان با اشاره به برنامه تلویزیونی «محاکات» که داوری آن را برعهده دارد، عنوان کرد: لفظ محاکات از همان حکایتگویی میآید و آن هم نوعی از حکایت است که به صورت جمعی روایت میشود. در اینجا به دنبال یافتن بهترین حکایتهایی هستیم که قابلیت تبدیل به فیلم و سریال را دارد. این بازیگر افزود: «محاکات» برنامهای ساده و بیآلایش است که به دنبال شراکت با بیننده در حکایتهایی است که مهمانان طرح میکنند و از این منظر میتوان اقدام تیم تولید سریال برای افزودن بر دامنه داستانهای جدید را ستود، چون بناست بهترین داستانهای قابل تبدیل به سناریو را برگزیند. رسول نجفیان با اشاره به تجربیاتش از فیلمنامههایی که میخواند، ادامه داد: خیلی از فیلمنامهها شاید ابتدا تکراری باشند، آن هم به خاطر اینکه نویسندگان از موارد واقعی برای تحقیق و پژوهش استفاده نکردهاند، یعنی اگر از ابتدا اتفاقات واقعی را بر مبنای نگارش سریال کنند، حتماً جواب میدهد.
بازیگر «گرگها» و «کوچک جنگلی» گفت: در ماه رمضان باید روایت حکایتهای شیرین مخاطب را سرگرم کرد و به اصطلاح به آرامش رساند. اگر میبینیم بازپخش سریالهای طنز قدیمی در ماه رمضان مخاطب دارد به خاطر همین لحن شیرین آنهاست. این بازیگر تأکید کرد: حکایتگویی کار سهل و ممتنعی است، یعنی هم آسان است، چون بیزواید ارائه میشود و هم دشوار است، چون اگر با تحقیق و پژوهش پیش نرود به سرانجام مطلوب نخواهد رسید. اگر یاد بگیریم که از زندگی آدمهای واقعی، داستان بسازیم و وارد فیلم و سریال کنیم یقیناً جواب میگیریم.
نجفیان گفت: از طریق دامنه داستانی که برنامههای گفتوگومحور مانند «محاکات» ایجاد میکنند، میتوان بهترین سناریوها را برای تولید سریال خلق کرد، البته باید دقت کرد که بهترین داستانها هم در دست نویسندگان بیتجربه، به نتیجه نمیرسد پس تا میتوانیم باید برویم به سمت استفاده و به کارگیری افراد توانمند. نویسنده خوب و حاذق بیاوریم تا بتواند بهترین پرداخت داستانی را از حکایتهای واقعی ارائه نماید تا سوژه، ابتر نشود.
این بازیگر ابراز امیدواری کرد: امید داریم بیش از پیش بر سنت حکایتگویی و داستانپردازی تأکید شود و استانداردهای تصویری را هم در نظر بگیریم تا سریالهایی به مراتب بهتر از قبل برای تلویزیون تولید کنیم.