سرویس ایران جوان آنلاین: از همان روزهای اولی که کرونا وارد ایران شد، این گروههای جهادی بودند که بدون ترس و واهمه به دل خطر زدند و از ضدعفونی شبانه معابر و اماکن عمومی گرفته تا خدماترسانی به بیماران و کمک به کادر درمان و فعالیت در آرامستانها را در دستور کار خود قرار دادند. در ادامه و با شروع رزمایش کمک مؤمنانه و همدلی، تهیه و توزیع بستههای معیشتی نیز به کارهای آنها اضافه شد. با این حال برخی ناملایمات و همراهی نکردن بعضی مدیران و مسئولان با جهادگران نه اینکه آنها را دلسرد کند، بلکه سرعت کار ا پایین میآورد. احمدعلی مهدیپور، دبیر شورای جهادی شهرستان قم از جمله جهادگرانی است که از برخی ساختارهای اداری گله دارد و معتقد است با کمک مدیران نهادها و سازمانها میشود بستری ایجاد کرد که اقشار مختلف با تخصصهای مختلف طعم خدمت را بچشند. به همین بهانه به سراغ ایشان رفتیم تا در همین رابطه گفتوگویی داشته باشیم.
اگر قرار باشد نحوه برخورد جامعه با ویروس کرونا را مورد ارزیابی قرار دهیم، ایران چه فرقی با دیگر کشورهای دنیا دارد؟
در تمام ادوار وقتی بلایایی مانند کرونا در جهان رخ میدهد میبینیم حتی متمولترین و با امکاناتترین کشورها هم دچار چالشهای جدی میشوند. اما در کشوری مانند ایران با وجود تحریمها و مشکلات دیدیم که این بحران آنچنان اثرگذار نبود و وجه تمایز میان ایران با دیگر کشورها در مدل جمهوری اسلامی است. در مدل جمهوری اسلامی جایگاه ویژهای برای نیروهای امدادرسان داوطلب یا به تعبیر بهتر بگوییم گروههای جهادی، به عنوان حلقههای داوطلب خدمترسان به مردم در نظر گرفته شده که این موضوع از نگاه رهبری نشأت میگیرد.
هم اکنون در استان قم چند گروه جهادی وجود دارد؟
در استان قم بیشتر از ۵۵۰ گروه جهادی داریم که بیش از ۴۰۰ گروه پس از فرمان رهبری مبنی بر رزمایش همدلی تشکیل شدند.
اگر یادتان باشد در روزهای اول و حتی ماههای ابتدایی که کرونا وارد ایران شده بود یک فضای سنگین و ترسناک جامعه را فرا گرفته بود.
در آن زمان و در اوج ترس و کمبود امکانات، نیروهای جهادی به کمک کادر درمان رفتند و بیماران کرونایی را همراهی کردند. طلاب جهادی وارد آرامستان بهشت معصومه شده و تغسیل و کفن و دفن اموات کرونایی را انجام دادند. انجام خریدهای شخصی مردم، توزیع بستههای معیشتی و ضد عفونی کردن معابر از دیگر فعالیتهایی بود که در آن زمان به همت گروههای جهادی انجام و باعث ایجاد دلگرمی در جامعه شد و اتفاقات بزرگی را رقم زد. به جرئت میتوان گفت اگر امام زمان (عج) ظهور کند معجرهای برای تشکیل لشکر ایشان نیاز نیست. در زمان ظهور، همین نیروهای جهادی جزو لشکر امام زمان (عج) خواهند بود و امروز مسئولان باید برای جهاد، جهادگر و گروههای جهادی جایگاهی متصور باشند نه اینکه بر سر فعالیت آنها مانع بگذارند.
فکر میکنید سیستم اداری با حرکتهای جهادی همراه نیست؟
باید حقیقت را پذیرفت و آن هم اینکه بسیاری از مدیران پشت میزنشین اصلاً نمیدانند در جامعه چه خبر است. خیلی وقتها ساختارهای اداری مانع از فعالیت گروههای جهادی میشود. انسانها نوعاً نوعدوست هستند و در همه جای دنیا چنین است. ولی در ایران باور دینی این ویژگی فطری انسانی را تقویت میکند. ما باید بستری ایجاد کنیم تا اقشار مختلف با تخصصهای مختلف طعم خدمت را بچشند، وقتی بستر برای پزشک، مهندس، معلم و هر متخصص دیگری فراهم شود قطعاً لذت خدمت به محرومین را خواهند چشید و جذب فعالیتهای جهادی خواهند شد.
چه طور یک نهاد یا سازمان میتواند اهرمی برای حضور متخصصان در حرکتهای جهادی شود؟
وقتی مدیران و روسا خودشان به کمک کردن و یاری رساندن به محرومان ایمان داشته باشند حتماً زیر مجموعههای آنها نیز این مسیر را ادامه میدهند. همه ما انسان هستیم و کمک به همنوع در خونمان است. تمام کارشناسان و متخصصان هم در یک سازمان و نهادی کار میکنند و اگر حرکتهای جهادی برای تمام مجموعهها تعریف شده باشد، میتوان شیرینی خدمت را به لایهلایه آنها وارد کرد و فقط کافیست یکبار یک نفر در هر پست و مقام و جایگاهی به کمک یک نیازمند برود، من قول میدهم دیگر نمیتواند این کار را رها یا فراموش کند و کمک به قشر کمبرخوردار به یک فرهنگ و رفتار عمومی تبدیل میشود؛ و چه بهتر که این یاری رسانندگان از قشر تحصیلکرده و متخصصین جامعه باشند.