سرویس ورزشی جوان آنلاین: سهراب مرادی با آمادگی و شرایط ایده‌آل فاصله زیادی داشت و شاید اصرار بیش از حد روی حضور حتمی او در المپیک کار را به اینجا رساند که قهرمان ریو پنج‌شنبه شب در کلمبیا وداعی تلخ و دردناک با المپیک توکیو داشته باشد. وداعی که شاید برای همیشه او را از میادین وزنه‌برداری دور کند. سهراب مرادی نتوانست به سهمیه المپیک دست پیدا کند تا حالا کاروان کشورمان در این رشته فقط دلخوش به علی داودی و علی هاشمی باشد.
قهرمانی با کلکسیون مصدومیت
سهراب مرادی بعد از کسب طلای المپیک ریو روزگار عجیب و غریبی را پشت سر گذاشت، روزگاری همراه با مصدومیت‌های زیاد که ابتدا فرصت حضور در مسابقات جهانی و کسب امتیاز برای راهیابی به المپیک را از او گرفت و بعد با ادامه و تشدید مصدومیت‌های مختلف سرانجام کار به وداع با المپیک توکیو رسید. بهمن ۹۷ بود که سهراب مرادی پس از طلای ریو برای دومین حضور در المپیک و این‌بار در توکیو آماده می‌شد که در جریان تمرینات دچار یک مصدومیت شدید شد.
فروردین‌ماه ۹۸ بود که سهراب برای درمان مصدومیت ناحیه کتف راهی آلمان شد و با نظر پزشکان تمرینات خود را آغاز کرد. مشکلی وجود نداشت و حتی در شروع کار با وزنه هم مرادی ناراحتی و دردی احساس نمی‌کرد. مشاوره‌های مغز و اعصاب، MR و رادیولوژی هم گرفته شد که روند پیشرفت درمان را نشان می‌داد، اما مرادی در تمرینات روز ۲۹ خرداد هنگام زدن وزنه ۲۰۰ کیلوگرمی از ناحیه کتف و آرنج دچار مصدومیت شد که بعد از این مصدومیت وی بلافاصله برای گرفتن MRI عازم بیمارستان شد. معاینات اولیه حکایت از مصدومیت نسبتاً شدید این وزنه‌بردار داشت. با این مصدومیت مرادی فرصت شرکت در مسابقات جهانی را از دست داد، اما این امید وجود داشت تا بتواند با رفع مصدومیت امتیاز‌های عقب افتاده برای حضور در المپیک را به دست آورد.
۲۹ مرداد ۹۸، شانه مرادی تحت عمل جراحی قرار گرفت و بعد از عمل قرار شد کار‌های توانبخشی انجام شود تا او به مسابقات گزینشی سوئیس برسد. مرادی قرار بود صرفاً در این مسابقات وزنه بزند تا کم‌کم آماده مسابقات بعدی شود، اما شدت مصدومیتش به حدی بود که زیاد نمی‌شد به موفقیت او امیدوار بود. با این حال خبر خوب برای مرادی تعویق یک‌ساله المپیک بود، خبری که باعث شد قهرمان المپیک ریو با خاطری آسوده‌تر روند درمان خود را پیگیری کند.
با این حال اوضاع آنچنان که مرادی می‌خواست پیش نرفت. دو بار مصدومیت از ناحیه کتف، سپس مصدومیت از ناحیه کمر و پشت ران پا عملاً او را از شرایط مسابقه دور کرد و باعث شد در هر مسابقه ناآماده‌تر از قبل روی صحنه ظاهر شود و نتواند امتیاز‌های کافی را کسب کند. مرادی در مسابقات قهرمانی آسیا هم ضعیف ظاهر شد و تنها امیدش به مسابقات کلمبیا بود. رقابت‌هایی که او اصلاً فرصت ریکاوری برای حضور در آن را نداشت و شد آنچه نباید می‌شد، ولی تقریباً همه منتظر وقوع آن بودند. مرادی حالا با یک مصدومیت تازه هم مواجه است؛ مصدومیت مچ دست تا هم از المپیک دور بماند و هم آینده حرفهای او با خطر روبه‌رو باشد.
زیاده‌خواهی به نام رستمی.
اما داستان کیانوش رستمی ماجرایی کاملاً متفاوت با سهراب مرادی است. رستمی با پشت کردن به اردوی تیم ملی و بها ندادن به نظر مربیان و کارشناسان وزنه‌برداری هرچند موفق شد طلای المپیک ریو را به دست آورد، اما بعد از المپیک هم با ادامه همان خودخواهی‌ها و زیاده‌خواهی‌ها عملاً شرایط را به سمتی برد که امروز هم بابت تمام ناکامی‌هایش طلبکار است.
کیانوش رستمی در مسابقات جهانی اوت کرد و با اصرار زیاد و در حالی که لیست نفرات اعزامی به مسابقات سوئیس تکمیل شده بود و با وجود اینکه می‌دانست حتی در صورت موفقیت امتیازی برایش لحاظ نمی‌شود راهی سوئیس شد. او وزنه زد و اتفاقاً نتیجه گرفت و قهرمان شد، اما مطابق اعلام قبلی فدراسیون جهانی امتیازی برایش لحاظ نشد. رستمی در ادامه مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۲۱ موفق به کسب مدال و امتیاز شد، اما این موفقیت کافی نبود و نتوانست سهمیه کسب کند. ولی در حالی که مسابقات کلمبیا در پیش بود رستمی با توجه به اینکه احتمال موفقیتش کم بود اعلام کرد در مسابقات شرکت نمی‌کند و در عوض فدراسیون باید تلاش کند امتیاز‌های مسابقات سوئیس را برای او زنده کند. اتفاقی که بعید به نظر می‌رسد رخ دهد، اما در صورت تحقق خواسته رستمی و لحاظ شدن امتیاز‌های مسابقات سوئیس او به عنوان دومین وزنه‌بردار ایران راهی توکیو خواهد شد.
امیدوار به داودی و هاشمی
با حذف سهراب مرادی و شانس پایین کیانوش رستمی به نظر می‌رسد وزنه‌برداری ایران در المپیک با دو چهره علی هاشمی و علی داودی حضور خواهد داشت. علی هاشمی امتیاز‌های لازم را کسب کرده و تنها در شرایطی که امتیاز‌های مسابقات سوئیس برای رستمی لحاظ شود هاشمی به المپیک نمی‌رسد. علی داودی هم در جمع هشت نفر برتر دسته ۱۰۹+ قرار دارد و سهمیه المپیکش قطعی است و باید منتظر حضور پرقدرت این دو در آوردگاه المپیک توکیو بود.
