مهمترین اولویت دولت آینده در حوزه سیاست خارجی این است که اولویتهای دولتهای قبلی را در این عرصه کنار بگذارد؛ چرا که ما به یک تغییر پارادایمی و ریشهای در حوزه سیاست خارجی نیاز داریم.
فؤاد ایزدی، کارشناس مسائل بین الملل در گفتگو با ایسنا، در پاسخ به این سؤال که به نظر وی مهمترین اولویت دولت سیزدهم در عرصه سیاست خارجی چه باید باشد، گفت: به نظر من مهمترین اولویت این است که اولویتهای دولتهای قبلی را در عرصه سیاست خارجی کنار بگذارد. مهمترین اولویت دولتهای قبلی تعامل با امریکا و غرب بوده است. دغدغه آنها در این حوزه توافق با امریکا بوده است و دولت جدید باید این اولویتها را کنار بگذارد.
این استاد دانشگاه با اعتقاد بر اینکه به یک تغییر پارادایمی و ریشهای در حوزه سیاست خارجی نیاز داریم، گفت: در طول ۳۰ سال گذشته به نوعی اولویت اول تعامل با غرب بوده است که به نظرم باید سیاست جدیدی جایگزین آن شود. وی در مورد این سیاستهای جدید گفت: متأسفانه کار با همسایگان مغفول مانده است که باید به این موضوع توجه جدیتری شود. باید با کشورهایی که میخواهند با ما کار کنند همکاری و تعامل بیشتری داشته باشیم. خیلی از کشورها علاقهمند به کار با ما هستند و اینگونه نیست که بخواهند اخلال در فعالیتهای ما ایجاد کنند. توجه به این موضوع نیز باید جزو اولویتهای دولت سیزدهم باشد.
ایزدی با بیان اینکه مزیت جمهوری اسلامی ایران و انقلاب قدرت نرم است و ما باید در حوزه دیپلماسی عمومی فعالتر شویم در بخش دیگری از صحبتهای خود به وجود مشکلات اقتصادی و معیشتی در کشور اشاره کرد و گفت: تمرکز روی دیپلماسی اقتصادی باید جزو اولویتهای دولت باشد. در واقع تعامل و همکاری هایمان در عرصه سیاست خارجی باید در جهت ارتقای قدرت دیپلماسی کشور و تأمین منافع ایران باشد و اگر دولت پیش رو روی این اولویتها تمرکز کند شاهد تحولاتی خواهیم بود.
وی در پاسخ به این سؤال که نگاه دولت پیش رو باید در موضوع تحریمها چگونه باشد، گفت: باید تلاش شود که تحریمها رفع شود.
در این زمینه مذاکره و رفت و آمد صورت بگیرد، ولی باید به تجربیات این چند سال نیز توجه داشت و بر اساس این تجربیات در کنار تلاش برای رفع تحریمها باید به سمت خنثی کردن تحریمها و دور زدن آنها رفت و در داخل کشور ساختار اقتصادی را قوی کنیم تا این قدر متأثر از تحریمها نباشد. البته این کار، کار یک شبه نیست و امری است که طول میکشد؛ بنابراین تأکید بر این است که در کنار مذاکره برای رفع تحریمها باید اقدام به خنثی کردن تحریمها با تقویت ساختار اقتصادی کشور کرد. نباید اقتصاد کشور را معطل مذاکره و نتایج آن کرد و تجربیاتی را که در طول این چند سال در این زمینه کسب شده است نباید فراموش کرد.