صدای آلکنو هم درآمده است، آخرین تورنمنتی که ایران در آن با شش شکست متوالی مواجه شده بود به ۳۰ سال قبل و جام جهانی ۱۹۹۱ بازمیگشت، اما در جام ملتهای والیبال این رکورد شکسته شد، آن هم در شرایطی که بعد از کسب پنج برد انتظارات از تیم والیبال ایران برای حضوری پرقدرت در این رقابتها فزونی یافته بود. با وجود این روند ناکامیها به شکلی ناگهانی والیبال ایران را از عرش به فرش رساند، آن هم به شکلی که حتی داد مرد روسی نیمکت تیم ملی هم درآمد. حالا دیگر حتی جوانگرایی هم بهانه خوبی برای توجیه باختهای تمام نشدنی نیست. اگرچه سعید معروف، کاپیتان تیم والیبال ایران سعی دارد با بیان اینکه «برای ما دشوار است، چراکه میدانیم در لیگ ملتهای والیبال نخواهیم ماند. ما باختهای پشت سر هم داشتیم، بنابراین بازگشت تمرکز و انگیزه کامل دشوار است»، جو متشنجی را که علیه والیبال ایران به راه افتاده اندکی آرام کند، اما سرمربی تیم بیهیچ ملاحظهای واقعیت را بر سر شاگردانش کوبیده و به آنها یادآور شده که خانوادههای آنها در حال تماشای این نمایش ضعیف و دور از انتظار هستند: «خجالت نمیکشید؛ همسران، فرزندان و والدین شما این بازی را تماشا نمیکنند؟!» اگرچه سقوط تیم ملی والیبال ایران در جدول ردهبندی لیگ ملتهای والیبال و بازماندن از صعود را باید در نحوه تفکرات آلکنو نیز جستوجو کرد، اما آنچه مسلم است شاگردان او در این دوره از رقابتها باختهایی را رقم زدند که هیچ توجیهی برای آنها نمیتوان یافت. حالا حرف از لهستان یا فرانسه نیست. شکست برابر تیمها و قدرتهای مطرح والیبال توجیه دارد، اما واگذاری بازی به ژاپنی که سالها آرزوی پیروزی برابر والیبال ایران را داشت یا استرالیایی که هیج بردی در کارنامه کاری خود نداشت و قطار شدن باختهایی که گویی تمامی ندارد کوچکترین توجیهی ندارد. باختهایی که شخصیت والیبال ایران را زیر سؤال برده و هرچه والیبال ایران طی سالهای اخیر برای به رخ کشیدن توانمندیهای خود به دنیا رشته بود را پنبه کرده است. اما شاید نگرانکنندهترین مسئله حالا المپیکی است که چیزی تا شروع آن باقی نمانده است. مهمترین رویداد ورزشی که دیگر نمیتوان گفت والیبال ایران حرفهای بسیاری در آن دارد وقتی نمایشی که در لیگ ملتهای والیبال داشته به معنای واقعی افتضاح بوده است. حال آنکه پیشتر والیبال ایران با تیم دوم خود نیز چنین نتایجی را کسب نکرده بود. نتایجی که نه فقط پایانی تلخ برای رقابتهای این فصل لیگ ملتها را رقم زد که نگرانیهای بسیاری نیز برای المپیک به وجود آورده است. تیمی که بیشک نیازمند یک بازنگری اساسی روحی روانی و فنی برای حضور در توکیو است اگر نمیخواهد داستان جام ملتها را در توکیو نیز بازخوانی کند.