داستان والیبال ایران در لیگ ملتهای والیبال که با قبول شکست برابر ژاپن آغاز شده بود با باخت مقابل آرژانتین به نقطه پایان رسید.
تیم ملی والیبال ایران که در دوره قبل تنها دو قدم با رفتن روی سکو فاصله داشت و با ایستادن بر سکوی پنجم به کار خود پایان داده بود در این دوره با نمایشی ضعیف و ۱۰ باخت به کار خود خاتمه داد و در اختتامیه بازیهایش در مرحله گروهی به آرژانتین هم نه نگفت و برابر این تیم نیز با نمایشی ضعیف تن به شکستی ۳ بر یک داد تا هیچ جایی برای دفاع از خود باقی نگذاشته باشد.
در آخرین دوره از رقابتهای لیگ ملتهای والیبال که به سال ۲۰۱۹ بازمیگردد، ملیپوشان والیبال ایران با عملکردی درخشان نه فقط از مرحله گروهی صعود کردند که در پایان بر سکوی پنجم ایستادند. هرچند که انتظارات از تیم کسب مدال و رفتن روی سکو بود و یکی از بزرگترین ایرادهای وارده عدم استفاده از جوانترهای تیم بود. اینبار، اما بهرغم امیدواریهایی که در پی کسب پنج پیروزی به دست آمد، والیبال ایران با قبول ۱۰ باخت در کنار تنها پنج برد با کسب ۱۸امتیاز از ۲۵ دست برده در مقابل ۳۲ دست باخته با ایستادن بر سکوی دوازدهم از صعود به مرحله بعد بازماند و با دست خالی به کشور بازگشت.
داورزنی، رئیس فدراسیون والیبال، اما با عذرخواهی از مردم بابت نتیجه رقم خورده، میگوید که این یک نوع برنامهریزی و استراتژی فدراسیون در لیگ ملتها برای رسیدن به ترکیب مناسب در المپیک بود. در واقع به آلکنو گفتیم که میخواهیم در این مدت نسبت به تیم شناخت پیدا کند و دنبال سکو نیستیم. صدالبته که عذرخواهی رئیس فدراسیون فوتبال از مردم بابت جریحهدار شدن احساساتشان در پی عملکرد بسیار ضعیف تیم ملی قابل تقدیر است، اما توجیه نتیجه حاصله در شهر ریمینی ایتالیا با جوانگرایی تیم که داورزنی نیز روی آن تأکید بسیار دارد که «ایران تنها تیمی بود که از لحاظ بازیکن و مربی، تغییرات جدی داشت»، قابل قبول نیست، چراکه همانطور که امیرحسین منظمی، کارشناس والیبال نیز بدان اشاره داشته جوانگرایی هم زمان و مکان خاصی دارد: «میتوان آرامآرام نیروی جوان را جایگزین باتجربههای تیم کرد، اما اگر قصد تغییرات به یکباره را هم داشته باشیم باید به زمان آن برای گرفتن نتیجه بهتر توجه کنیم. کشورهای صاحبسبک دنیا بعد از المپیک است که اقدام به چنین کاری میکنند. البته ما هنوز نمیدانیم که آلکنو به چه فکر میکند که اینگونه تیم را در لیگ ملتهای والیبال هدایت کرده، اما بدون شک شاهد ضعیفترین نتیجه و عملکردی غیرقابل قبول بودیم. هرچند که جوانان تیم خوب کار کردند، اما نتیجه حاصله جای هیچ دفاعی ندارد و انتظار میرفت آلکنو بعد از چند بازی به ترکیب اصلی دست یابد و به چند بازی آخر به چشم دیدارهایی تدارکاتی برای المپیک بنگرد و ترکیب اصلی تیم را روانه میدان کند، نه آنکه تا آخرین بازی مدام در حال تغییر نفرات باشد.»
شروع ضعیف ایران در این رقابتها را میتوان به عدم شناخت آلکنو از شاگردانش ربط داد، اما ۱۰ شکست بعدی را نمیتوان با بهانههایی، چون جوانگرایی، پوستاندازی و تاوانی که در پی دارد یا عدم شناخت سرمربی روس توجیه کرد، چراکه آلکنو بیشک بعد از هفت، هشت بازی باید به شناخت نسبی از شاگردانش دست مییافت، اما تغییرات مکرر تا آخرین بازی این سؤال را مطرح میکند که آیا مرد روس نیمکت تیم والیبال ایران هنوز به شناخت کافی از شاگردانش دست نیافته تا ترکیبی مشخص را روانه میدان کند؟
البته که آلکنو نیز از نتیجه رقم خورده به شدت شاکی بود و این را میشد از فریادهایش بر سر بازیکنان تیم دریافت، وقتی با ناراحتی هرچه تمامتر آنها را مخاطب قرار میداد که خجالت نمیکشید، خانوادههایتان این بازیها را میبینند! اما آنچه مسلم است تقصیر همه ناکامیها را نمیتوان بر گردن بازیکنان و جوانی و بیتجربگی آنها انداخت و سهم زیادی از این عملکرد ضعیف متوجه شخص آلکنو است، خصوصاً که تیم ملی باخت به تیمهایی را در کارنامه داشت که نه فقط سالها آرزوی پیروزی در برابر ایران را داشتند که در این فصل از رقابتها نیز عملکرد بسیار ضعیفی از خود به نمایش گذاشته بودند. با وجود این یاران آلکنو موفق به کنار زدن آنها از سد راه نشدند و برابرشان تن به شکست دادند. شکستهایی که شخصیت تیم والیبال ایران را خدشهدار کرد.
ایگور کولاکوویچ، سرمربی پیشین تیم ملی والیبال ایران، اما با دفاعی سرسختانه از شاگردان سابق خود در خطاب به آنها نوشت: «سرهایتان بالا بگیرید، شما باعث غرور ایران هستید. وقتی شرایط به سختترین حالت ممکن میرسد، شما بهترین هستید. مسابقات المپیک پیشروی شماست. شما بزرگترین جنگجویان و مبارزانی هستید که من میشناسم». برخلاف تلاشی که کولاکوویچ برای روحیه دادن به ملیپوشان والیبال ایران داشت، اما پرواضح است که شاگردان آلکنو در پی کسب نتیجه ضعیف در لیگ ملتهای ۲۰۲۱ با روحیهای که به شدت تضعیف و تحقیر شده راهی توکیو خواهند شد. اگرچه رئیس فدراسیون والیبال ایران مدعی است که در این فرصت کم نمیتوانستیم به مسئله تکنیک بازیکنان بپردازیم، اما به هر صورت ۱۵ بازی زمان کمی نیست و بدون تردید این رقابتها میتوانست فرصت خوبی باشد تا آلکنو از آن به عنوان بازیهای تدارکاتی برای ایجاد هماهنگی مناسب بین شاگردانش، به خصوص ترکیب اصلی تیم سود ببرد. فرصتی که از دست رفت، آن هم با باختهای ناتمامی که حالا این نگرانی را ایجاد کرده که آیا این تیم که در مصاف با استرالیا، آرژانتین و ژاپن حرفی برای گفتن نداشت و به زانو درآمد در المپیک توکیو میتواند از حیثیت والیبال ایران دفاع کند و نمایش قابل قبولی داشته باشد.