سرویس ایران جوان آنلاین: آن‌ها که می‌گویند جهادگری عشق است، حتماً در میان کلمات به دنبال واژه‌ای گشته‌اند که بتواند نهایت معنی را داشته باشد و چه درست این کار را کرده‌اند. باید در میان جهادگران بود تا حس و حال آن‌ها را درک کرد و آرامش و طمأنینه‌ای را دید که روحشان را صیقل می‌دهد. در منطقه رواسان تبریز زوج جهادگری هستند که با اقدامات فرهنگی به معتمد محل تبدیل شده‌اند. زوجی جوان که دیدن محرومیت، افزایش طلاق و جمعیت زنان بی‌سرپرست و بدسرپرست باعث شد دغدغه اقدامات فرهنگی را داشته باشند و بدون هیچ چشمداشتی برای کمک به قشر ضعیف جامعه و رفع مشکلات مناطق کم برخوردار وارد عمل شوند و به خدمت در جهت محرومیت‌زدایی بپردازند.
حجت‌الاسلام علی امان‌زاده و فرزانه اسدزاده زوج جهادی محبوبی هستند که به یک چهره شناخته شده در منطقه رواسان تبریز تبدیل شده‌اند.
قصه زندگی آن‌ها از جایی شروع می‌شود که فعالیت خانم اسدزاده در کانون فرهنگی «وارثان انتظار» حلقه وصل این زوج برای زندگی مشترک می‌شود. فعالیت در حلقه صالحین پایگاه‌های مقاومت و کانون وارثان انتظار باعث شده بود فعالیت‌های فرهنگی شاکله وجودی آن‌ها را تشکیل دهد.
عروس و داماد جوان به جای هزینه‌های تجملاتی برگزاری مراسم عقد و عروسی تصمیم می‌گیرند از هزینه‌های اضافی کم کرده و تمام مخارج را برای خرید خانه صرف کنند و به جای اینکه مستأجر شوند، مستقیم به خانه خود رفته و زندگی را آغاز کنند.
حجت‌الاسلام امان‌زاده می‌گوید: «سال ۱۳۹۲ بود که زندگی‌مان را با ساده‌ترین وسایل و با پابوسی امام رضا (ع) شروع کردیم. خانه‌ای ۷۰ متری در گوشه‌ای از شهر تبریز به نام رواسان خریدیم. منطقه‌ای که حتی نامش را هم نشنیده بودیم. زندگی در این خانه باعث شد روز به روز با محرومیت ساکنان رواسان آشنا شویم، محرومیت‌هایی از جنس فرهنگ و آسیب‌های اجتماعی که عمدتاً از ناآگاهی و بی‌اطلاعی ناشی می‌شود.»
وی در مورد وضعیت این محله می‌گوید: «سرازیری کوچه‌های رواسان در فصل زمستان بار‌ها ساکنان این منطقه را ماه‌ها خانه‌نشین می‌کرد تا استخوان ترک خورده پایشان ترمیم شود. همین مسائل آرام و قرار زندگی بی‌دغدغه را از ما که طعم محرومیت را هم چشیده بودیم ربود و ما را در انجام اقدامات جهادی راسخ‌تر کرد.»
خانم فرزانه اسدزاده با اشاره به فعالیت جهادی همسرش می‌افزاید: «با توجه به اینکه حاج آقا در دوران جوانی و طلبگی در اردو‌های جهادی مختلف شرکت کرده بود تجربه کافی در این کار داشت و همواره مرا نیز تشویق می‌کرد. همیشه اقدامات گذرایی انجام می‌شد، اما در یک اتفاق جرقه کار جهادی به صورت منسجم از سال ۹۶ در ذهن ما ایجاد شد.»
وی ادامه می‌دهد: «همزمان با ماه مبارک رمضان و کار‌های تبلیغاتی برای بانوان و آقایان، همسرم به دلیل نبودن پایگاه خواهران در این منطقه شروع به برگزاری کلاس‌های تابستانی برای نوجوانان دختر کرد. در این بین چهار نفر از روزه اولی‌ها با وجود جثه ضعیف تمام ماه مبارک رمضان را روزه گرفتند. این فکر به ذهنمان رسید که چگونه می‌توان کاری کرد که هم تشویقی برای این دختر بچه‌ها باشد و هم اینکه اهالی بدانند این کودکان با وجود ضعف بدنی تکلیف شرعی خود را انجام می‌دهند.»
این جهادگر با بیان اینکه خانواده این چهار دختر از لحاظ مالی تمکن خوبی نداشتند و تهیه چادر برای فرزندانشان اولویت چندانی برایشان نداشت، تصریح می‌کند: «تصمیم گرفتیم بنا به علاقه‌ای که به حجاب از خود نشان می‌دادند برای آن‌ها چادر تهیه کنیم. برای تأمین هزینه چادر‌ها به دوستان و آَشنایان اطلاع‌رسانی کرده و موضوع خرید چادر را مطرح کردیم که به لطف خدا مبلغی جمع‌آوری شد. وقتی برای تهیه چادر همراه آن دختر بچه‌ها به فروشگاه مراجعه کردیم مالک فروشگاه (ستیا) استقبال کرد و سود فروش خود را دریافت نکرد و با مبلغ خیلی مناسب توانستیم دل این دختر‌ها را شاد کنیم.»
کمک به دوام زندگی‌های مشترک
رفع اختلافات خانوادگی در منطقه رواسان از دیگر فعالیت‌های فرهنگی زوج جهادی به شمار می‌آید که موضوعاتی همچون طلاق و افزایش خانواده‌های بی‌سرپرست یا زنان خودسرپرست و بدسرپرست جزو آنهاست.
در کنار این بحث، سطح سواد پایین و نداشتن تحصیلات باعث شده بود درک افراد از مشکلات پیش آمده بسیار تنزل یابد و قبل از هر چیز به طلاق و جدایی فکر کنند، در حالی که بسیاری از ناراحتی‌ها و مشکلات خانوادگی با صحبت کردن ختم به خیر می‌شد.
بخش عمده‌ای از فعالیت این زوج جهادی همزمان با شیوع ویروس کرونا شروع شد. به دنبال قرنطینه عمومی در کشور و بیکاری ناگهانی پیش آمده در اواخر سال ۹۸ تأمین معیشت برای گروهی از شهروندان سخت شد که قشر ضعیف و محروم تحت فشار بیشتری قرار گرفتند.
امان‌زاده تعریف می‌کند: «بیشتر اهالی منطقه از درآمد کارگری روزگار خود را می‌گذرانند. بعد از شیوع کرونا بسیاری از آن‌ها بیکار شده بودند و مراجعات حضوری به خانه ما زیاد شده بود. یادم می‌آید اواخر اسفند ۹۸ که با شدت گرفتن کرونا مساجد تعطیل شده بود یک شب که به اتفاق همسرم در منزل نماز مغرب را اقامه می‌کردیم طی خواندن نماز چندین نفر به در خانمان مراجعه کردند. این مراجعات ما را بر آن داشت تا حرکتی کنیم تا حداقل درد کوچکی از معیشت مردم این منطقه را التیام بخشیم.
به همه کسانی که می‌شناختیم پیامک زده و تماس گرفتیم، در عرض چند روز مبلغی جمع‌آوری شد و با این مبلغ بسته‌های معیشتی تهیه کردیم و با کمک اعضای گروه جهادی در بین اهالی منطقه پخش شد.»
حالا خانه آن‌ها مأمن افراد نیازمندی شده که برای رفع مشکلات خانوادگی، مالی، معیشتی و فرهنگی به آنجا پناه می‌برند.
از کمک به کرونایی‌ها تا پخت ۶۰ هزار پرس غذا
بعد از توزیع بسته‌های معیشتی خانم اسدزاده با استفاده از ظرفیت خیرین و بنیاد‌های نیکوکاری، مؤسسه خیریه مسجد صاحب‌الزمان (عج) را تشکیل می‌دهد. از این زمان بود که اقدامات در قالب کمک‌رسانی معیشتی، تهیه جهیزیه، پرداخت وام ضروری و... به شکل منسجم‌تری ادامه پیدا کرد.
این زوج جهادی هر کدام سرپرست یک گروه جهادی هستند که فعالیت‌هایشان در حوزه‌های فرهنگی، آموزشی و مذهبی است.
خانم اسدزاده سرپرستی گروه جهادی شهید «علیپور» و آقای امان‌زاده مسئول گروه جهادی «منتظران ظهور» است. اسدزاده در مورد چگونگی تشکیل این گروه جهادی می‌گوید: «گروه جهادی شهید «علیپور» سال ۹۸ شکل گرفت. در این گروه سعی می‌شود با تکیه بر ظرفیت‌های نوجوانان و تجربیات بانوان بسیجی پایگاه شهید باکری مسجد میانه در اموراتی مانند بحث آموزش‌های مختلف، رسیدگی به اوضاع مدرسه، فضاسازی برای مناسبت‌های مختلف و امورات فرهنگی مغفول در مدرسه کار‌ها پیش برود.»
در عید نوروز سال ۹۹ که قرنطینه سراسری اعلام شده بود، تعطیلات عید این زوج جهادی با اقدامات ضدکرونایی سپری شد، روز‌هایی که مردم نگران نحوه غسل و تدفین اموات کرونایی بودند و شایعات دفن دسته جمعی، اسیدپاشی و... بر اموات کرونایی اوج گرفته بود، عده‌ای پا به عرصه جهاد گذاشته و مسئولیت شرعی کفن و دفن را بر عهده گرفتند. وقتی حتی فرزندان متوفی کرونا اجازه نزدیک شدن را نداشتند وظیفه طلبه‌های جهادگر این بود که در کنار سایر عوامل کفن و دفن و در نزدیک‌ترین مکان ممکن برای میت نماز بخوانند حاج آقا امان‌زاده نیز مانند سایر جهادگران دغدغه‌مند به انجام این فرضیه شرعی پرداخت. زمانی که آقای امان‌زاده همراه سایر طلبه‌های جهادی به غسل و تدفین متوفیان کرونایی و ضدعفونی معابر مشغول بود، همسرش نیز در طرح غربالگری ۴۰۳۰ همراه کادر بهداشت و درمان فعالیت می‌کرد.
یکی دیگر از فعالیت‌های شاخص گروه جهادی شهید علیپور، تهیه و توزیع افطاری میان خانواده‌های بی‌بضاعت و محروم است. امسال نیز پخت و توزیع افطاری به تعداد ۶ هزار پرس صورت گرفت که خانم اسدزاده در تشریح این مراسم می‌گوید: «اوایل ماه مبارک رمضان به پیشنهاد مدیر حرکت‌های جهادی آذربایجان شرقی برای برگزاری مراسم افطاری ساده، نامه‌ای به بنیاد علوی در تهران نوشته شد. بعد از چند روز در جواب نامه ما مصوب شده بود برای حمایت از مراسم افطاری ساده ۷۰۰ کیلو برنج ایرانی به گروه جهادی شهید علیپور تعلق بگیرد.»
وی ادامه می‌دهد: «شنیدن این خبر خیلی مرا خوشحال کرد. این پیشامد را لطف و هدیه خداوند می‌دانستیم که شامل حال ما شده است. از یک طرف خوشحال بودم و از طرف دیگر حجم انبوه کار مرا دچار استرس می‌کرد. ۷۰۰ کیلو برنج یعنی ۶ هزار پرس غذا، برای درست کردن غذا به یک آشپزخانه صنعتی نیاز داشتیم و تهیه کردن خورشت آن نیز موضوع دیگری بود. بدون از دست دادن وقت دست به کار شدیم و برای تهیه خورشت از ظرفیت خیران شهر استفاده کردیم. نهایتاً با هماهنگی‌های صورت گرفته و به کمک عوامل حوزه دو کوثر ناحیه غدیر با یک گروه ۴۰ نفره ۶ هزار پرس غذا در آشپزخانه صنعتی دانشگاه تبریز پخته شد و در شب‌های قدر در منطقه هدف این گروه همچنین سایر مناطق حاشیه‌نشین شهر توزیع شد.»
استفاده از توانمندی دانش‌آموزان
این فعال اجتماعی با اشاره به فعالیت جهادی دانش‌آموزی در مدارس خاطرنشان می‌کند: «در تابستان گذشته و به همت گروه جهادی شهید علیپور به سه گروه چند نفره تقسیم شدیم و کار‌هایی اعم از فضاسازی هفته دفاع مقدس، مرتب کردن کتابخانه، آماده کردن نمازخانه و مرتب کردن پرونده‌های راکد سال‌های گذشته انجام گرفت.»
ساخت و پخش بیش از یکهزار گلدان شیشه‌ای با هدف گرامیداشت عید غدیر در سطح شهر یکی از فعالیت‌های چشمگیر فرهنگی گروه جهادی شهید علیپور است.
